Mixed Pickles
BeQunstiqinq van onze aöveRteeRöeps, houöt öe schakel in stanö
Spanning
r\e spanning in het Clubgebouw was te snijden, die middag van 16 april toen ons roemruchte eerste kampioen werd.
De P. P.C. had op inititiatief van haar volijverige secretaris Hans de Bie een telefoondienst georganiseerd, die
klonk als een klok. Martin Duinker zou uit Hillegom opbellen, Arnold Bos zat in Beverwijk om V.V.B.D.C.G. te
„coveren en Uw Pickelaar zou op Goed Genoeg de telefoon bedienen en als, als de radio, televisie en pers-
bureaux inlichten. Ik weet nóg niet, wat erger is: in Hillegom zo n wedstrijd te volgen of op het Clubhuis te wachten
tot er gebeld wordt. Je hebt dan het gevoel alsof je zit te wachte,.- op een telefoontje uit het ziekenhuis hoe de operatie
is afgelopen.
Een filmregisseur had de affaire niet boeiender kunnen regissere 1 dan de wedstrijden in Hillegom, Beverwijk en Den
Helder verliepen. Ruststanden: H.R.C.—Hollandia 0—0, V.V.B.—D.C.G. 1—0, Hillegom—A.F.C. 0—0. Bij die standen
waren wij dus kampioen al ontkenden lieden, die kennelijk nooit goed met algebra konden meekomen, dit hevig.
De tweede helft bood hartspecialisten ruime kansen op een drukke practijk. Arnold Bos kwam door: D.C.G. heeft
gelijk gemaakt Martin Duinker juichte dat A.F.C. met 10 vóór stond en toen kwam Arnold Bos met een grafstem
vertellen dat D.C.G. met 2I vóór stond. De zenuwlijders in het Clubhuis „hadden het niet meer." Op de klok in de
Sociëteit gerekend moest Hillegom afgelopen zijn om 16.05 maar Hillegom kwam niet door. Achteraf door een misver
stand dat blijkbaar in zulke omstandigheden nooit te voorkomen is. Duinker dacht dat hij niet behoefde te bellen als
de stand niet meer veranderde en ik dacht dat hij in ieder geval zcu bellen bij het eindsignaal. Het kwartier dat nu volg
de, was verschrikkelijk. Half Amsterdam belde om de uitslag zodat we er niet meer doorheen konden komen. Eindelijk
om 16.22 wat kan een kwartier weerzinwekkend lang duren hadden we Hillegom aan de lijn gekregen: Kampioen
we zijn Kampioen!
Harry Scheepstra, van huis uit een methodisch denker, wist precies te vertellen wat er nu gedronken moest worden
en in welk tempo om onbeschadigd de triomfantelijke intocht var. ons elftal te halen. De enige, die als een rots in de
branding stond was mevrouw Balk. Die moet toch ook wel in spanning geweest zijn. Hoe moet het restaurant zich voor
bereiden op zo'n dag? Het verschil in consumpties tussen ons als kampioenen en ons als honden-met-de-staart-tussen-de-
benen zou natuurlijk een indrukwekkend bedrag geweest zijn. Ik moest denken aan die scene van Wim Sonnevelt over
de croquetten. Maar het buffet hield zich kranig.
Inmiddels was Hans de Bie uit Hilversum komen aanstuiven. Nu gingen we Nederland van „de blijde mare" in
kennis stellen. Jawel. Iedereen liep om telefoondubbeltjes te giller De muziek moest gewaarschuwd worden en er was
bij ons ook nog een juniorelftal van de Spartaan kampioen geworden. En toen kreeg de telefoon ook de zenuwen en
sloeg dood. Ook het „dode" materiaal kent zijn emoties. Het was toen 16.32 geworden. Hans de Bie en ik reden toen in
een tempo, dat beter onvermeld moge blijven vanwege de maximumsnelheid naar zijn huis aan de Camera Obscuralaan
en begonnen woest aan de telefoon te draaien. Om 17 uur ging de laatste melding er uit. Wij hebben één moment van
echt professionele satisfactie gehad. Terwijl we nog aan het draaien waren, hoorden we radio-Hilversum de uitslagen
voorlezen en A.F.C. complimenteren. Oef! Het was gelukt! Wat een dag, zou Sijmen Wit zeggen.
Verbondenheid
De grote kracht van A.F.C. schuilt in het feit, dat generatie na "eneratie aan de club verbonden blijft. Bij A.F.C.de
Spartaan waren drie Ignatius Galavazi's aanwezig. Onze oud-voorzitter Galavazi (75 not out), één van zijn zoons en
een kleinzoon(tje) alle drie de voornaam Ignatius dragende. Met een variatie op een bekend gezegde: .There'll alwavs
be an A.F.C.!"
„Moord!"
„Teruggaan naar het amateurvoetbal is je club vermoorden. Je moet met het ware semi-profvoetbal doorgaan ter ere
van je club. Ik voel er niets voor om in een boerendorp tegen een bal te stampen en je tegen Budel Vooruit en
Geldrop Achteruit te gaan vergooien." Dit heeft dr. A. A. J. Schuerman „den dokter" zeggen ze in Tilburg voor
zitter van Willem II aan een verslaggever van Het Parool gezegd Hij is, schrijft Het Parool „niet-roker en het tegen
overgestelde van een joviale Brabander." Dat verklaart natuurlijk veel, maar niet alles.
Dr. Schuerman kent namelijk zijn aardrijkskunde slecht en is ook niet op de hoogte van hetgeen zich elders afspeelt.
Voor aardrijkskunde drie min; Geldrop is een bijzonder aardige plaats. Florissante villa-wijk, de katholieken en de her
vormden bouwden er mooie, moderne kerken en er is een voortreffelijk restaurant. Je wordt er lichamelijk en geestelijk
dus prima verzorgd en ik kan mij niet indenken, dat de plaatselijke voetbalclub „Geldrop Achteruit" heet. In Geldrop
gaat alles vooruit, ik weet het uit eigen aanschouwing.
En over hetgeen zich elders afspeelt moet „den dokter" eens de interviews lezen, die verschenen bij het 80-jarig be
staan van het Groningse Be Quick en de succes-stories lezen van Sportclub Enschede en van het Leidse U.V.S., die niet
„vermoord" zijn. maar juist tot nieuwe bloei kwamen. Steek maar eens een lekkere Willem II op, dokter! Dat zal
Willem II ten goede komen.
Financiering
Over de financiering heeft dr. Schuerman ook interessante dingen gezegd. Hij gelooft niet meer aan de steun van
„de kant van de gemeente Tilburg, want die maakte bij het kampioenschap van 1965 een aardige geste door twee ton
te lenen en een halve ton cadeau te doen. En de gemeente kan zulke gestes niet blijven doen," vindt de dokter.
Daar zal de Gemeente Tilburg het wel mee eens zijn, want die zal hoofdpijn genoeg hebben gehad om de „aardige
geste" (bepaald een understatement voor een kwart miljoen) goed smoezen tegen Gedeputeerde Staten.
Maar dr. Schuerman weet de oplossing. „Er moeten full-prof provinciale elftallen komen met steun van de pro
vincies en dan ontstaan clubs als FC Overijssel en FC Gelderland". Een grootse gedachte, die echter nadere uitwerking
en uitbreiding verdient. Ik geloof niet dat dit het eindpunt is, want ik geloof niet, dat het Olympisch Stadion dividend
gaat betalen als daar de wedstrijd FC Noord-Holland tegen FC Zuid-Holland wordt gespeeld. Geen nood, als de pro
vincie dan ook geen zin meer heeft in „een aardige geste" dan krijgen wij met steun van de Rijksoverheid Nederland
België. De Rijksoverheid zit met een tekort van twee miljard en vie in het (pleite) veen zit kijkt niet op een (subsidie)
turfje. De laatste stap is dan het formeren van een E.E.G.-elftal met de beste spelers uit Benelux, Frankrijk, Duitsland
en Italië. Dat gaat dan spelen tegen een door president Johnson gesubsidieerd elftal van de Verenigde Staten van Ame
rika om de Kennedy-ronde. Dat kan best, want tachtig procent van het publiek denkt nu toch al dat de Kennedy-ronde
iets te maken heeft met sport en niet met douane-tarieven. Van Geldrop Achteruit naar de Kennedy-ronde. Wat een
evolutie, mensen! Wij beleven waarlijk grootse tijden. Dank zij dr. Schuerman, „den dokter" uit Tilburg.
J. W.
