Rallq- rariteiten
Mixed pickles
J.W.
poolt allen mee, het is voor a.f.c.
6
(vervolg)
Een voortreffelijk collega, deze vleesgeworden voetbal-encyclopedie, die het helemaal niet erg vindt dat een journalist
van de concurrentie hem opbelt om inlichtingen, die hij dan ook altijd bereidwillig verschaft. Alleen: hij kan ontzettend
moeilijk ongelijk erkennen. Zo wil hij nóg niet toegeven, dat de uitdrukking: „Deze club wordt terugverwezen naar het
amateurisme" voor ons denigrerend is. Maar enfin, van Emmenes is nog jong 67, meen ik dus hij kan nog best
leren, ongelijk te erkennen. Ook van deze plaats: van harte, Ad! Op naar je gouden jubileum!
Ongelijk
O ja, over ongelijk erkennen: „my dear enemy" Jan Scheepstra (Scheepstra, niet Steensma) heeft mij van mijn ongelijk
overtuigd. Toen ik - in een diep doordacht artikel - de suggestie 0111 de buitenspelregel op te heffen aanviel heb ïk
een parallel getrokken met de w.l.b.-regel bij cricket. Jan Scheepstra, die kennelijk de „Pickles" leest - „I am flattered"
- heeft mij aan de onvolprezen bar van ons onvolprezen „Goed Genoeg" verteld, dat dit een foute vergelijking is. Want,
betoogt Jan Scheepstra, als de l.b.w.-regel wordt opgeheven dan kan je nóóit gebowled worden. Ik heb er diep over nage
dacht en ja, Jan Scheepstra (niet Steensma) heeft gelijk. Dan zou je gewoon met beide poten zoals Jan dat plastisch
uitdrukt voor het wicket gaan staan en een knappe jongen, die je dan kan bowlen. Ze kunnen niet door je poten
heen bowlen. Waarvan acte.
Gemiste kans
De K.N.V.B. heeft een kans gemist. Op de Femina-tenioonstelling in Rotterdam is de K.N.V.B. verschenen met een ex
positie ter gelegenheid van zijn 75-jarig bestaan. Nu is die „Femina" (het woord zegt het al) een typisch vrouwelijke aan
gelegenheid en het is een beetje wonderlijk dat de K.N.V.B. juist daar met een „stand" kwam.
Enfin, ik ben daar eens gaan kijken, al voel je je bij zo'n onderneming als Daniël in een leeuwinnenkuil. Leeuwinnen,
wier enige ideaal het schijnt te zijn, gratis hapjes van enthousiaste standhouders te Consumeren.
Tussen die standhouders exposeert de K.N.V.B. Een systeemloze, slordig in elkaar gezette verzameling van foto's, menu's
reisprogramma's en medailles.
Niets van de groei in het voetbal-bewust worden van de Nederlandse jeugd. Niets over de betekenis van onze prachtige
sport voor het Nederlandse volk. Wel een menu uit 1912 en (groot) een protestbrief van de Nederlandse Spoorwegen om
dat enthousiaste spelers hun overwinning op een wagon hadden gekalkt.
Jammer, heel jammer, deze gemiste kans.
Cinds zaterdag 24 oktober 1964 weet ik
onomstotelijk stellig dat broeder Ar
nold (J.) Bos diep van binnen een sadis
tisch trekje moet hebben, hetgeen mij
bitter ontgoocheld heeft. Van de 69 ge
starte wagens bereikten er immers 51 na
uren van uitputting de eindstreep, zodat
hij persoonlijk voor de vermissing van 18
équipes aansprakelijk moet worden ge
steld. Vervullen wij ons een ogenblik met
deernis jegens hen
Medelijden had ik die dag in de eerste
plaats met mijzelve, hetgeen een tijdro
vende bezigheid bleek. Na de ervaringen
van het vorige jaar had ik tegen beter
weten in toch weer ingeschreven en u
mag best weten, dat mijn start veelbelo
vend was. Het was mij immers dadelijk
opgevallen, dat de poort van ons sport
park wagenwijd openstond, zodat ik de
verleiding bij wijze van oefening niet
kon weerstaan eerst even een ommetje
rond ons veld te maken. Het bleek een
geniale inval, getuige het eerste con
trole-schildje achter ons scorebord. Spoe
dig zou evenwel blijken, dat dit mijn
enige daad van formaat was geweest,
want na luttele kilometers kwam ik langs
mijn eigen huis gereden, hetgeen mij
reeds de twijfel bracht. Waardering kon
ik nog slechts voor mijzelf opbrengen,
toen ik er na vijf uren tenslotte in
slaagde op Goed Genoeg weer te keren.
Ik zal u niet teveel vermoeien met
mijn persoonlijke ondervindingen. Slechts
één voorval moge ik zij het met
schroom aan u voorleggen. Het ge
beurde namelijk dat ik vermoedelijk
door de overmatige inspanning men
selijkerwijze in hoge nood geparst ge
raakte en al geruime tijd naar een rede
lijke oplossing zon. Toen ik ver in het
landelijke langs de Amstel weer eens een
verwijsbriefje bij een controlepost ont
ving, was ik terecht overtuigd van de
dwaling mijns weegs en even voorbij de
bocht lokte een rustieke boom, die nog
wel wat aankon. Niemand zou mij, zo
meende ik, buiten de route bespieden en
een ogenblik later was ik een met de
natuur. Het onvermijdelijke gebeurde,
want in deze wereld dwaalt men nooit
alleen: zes achterop komende rally-rijders
betrapten mij in mijn doen dat kennelijk
de oorzaak van veel vreugde werd.
Ervaringen van anderen mag ik u ech
ter ook niet onthouden. Zo geschiedde
het, dat een onzer deelnemers een te
Utrecht woonachtig lid diep in Boven
kerk achter een venster aantrof in be
schouwelijke rust, op zichzelf reeds een
ongebruikelijke pose voor een A.F.C.-er.
Onmiddellijk dacht onze pientere rijder
aan een geheime controle-huurling, waar
mee hij overtuigd was van de juistheid
van zijn route. Het bleek een misvat
ting. Kilometers was hij uit de koers en
de raamzitter in kwestie bleek onkun
dig van onze activiteiten slechts een
onschuldige visite bij een verre vriend
uit te zitten.
Elders, om exact te zijn aan de Amstel
nabij Uithoorn, deed een veerman met
geringe capaciteit goede zaken door ach
ter elkaar zeven rally-rijders over te pen
delen. De weg voerde tot niets: achter
elkaar keerden zij per pontje weer, zij het
uren later.
Een opmerkelijk feit bleek, dat na
voltooiing van de eerste opdracht alle in
De Kwakel aankomenden dadelijk infor
meerden waar toch wel dat café lag. Het
was er echter niet en slechts „bolletje
pijltje" werd ons deel. Het was vooral
daar, dat de man met de hamer hard
toesloeg.
Maar in het clubhuis smaakte de kip
uitstekend en het biertje volgde goed.
Zo goed zelfs, dat na uren van aarzeling
Arnold (J.) Bos zich vanuit de bestuurs
kamer weer in de zaal waagde om de
uitslag te openbaren. Niemand heeft
hem daarbij toen nog vermoord.
AD ONDERDELAT
Tot slot nog de niet zeer gedetail
leerde uitslag. Van de 51 aangekomen
équipes werden er 23 geklasseerd. De
overwinning ging naar J. van der Hoogen/
mej. A. den Hartog (tevens eerste prijs
mixed). De tweede plaats was voor H.
van Teunenbroek/L. J. Volkers, de derde
plaats voor F. Vlietman/en echtgenote (te
vens tweede prijs mixed). De vierde plaats
ten slotte was voor G. Bosma/J. Bosma.
De eerste prijs dames ging naar me
vrouw Kraal/mevrouw Volkers. De laat
ste onderscheiding was voor J. L. van
Dijk/en echtgenote. Dat was dan de poe
delprijs.
