Nieuw/s voor onze fans
PLIEGER
KEUKENS
KEUKEN
BeGunstiqinq van onze aöveRteeRöeRS, houöt öe schakel in stanö
Om onze sterren, hun elftalcommissie,
hun gedragingen in de kleedkamer
hangt een sluier. Dat is bekend. ij.
mindere goden zijn slechts ,.goed ge
noeg" om op tochtige tribunes te zitten
tandhakken.
Wij zijn slechts „goed genoeg" om de
omzet van het clubhuis op te voeren
door het eten van vette croquetten, war
me worst en het drinken van aanzet
tende vochten.
Slechts op aandringen van voorzitter
Kappelhoff heb ik dan besloten u, ge
achte Schakellezers en lezeressen, mee te
laten genieten van mijn grote kennis van
techniek, die ik nu eenmaal in zo rijke
mate bezit.
Laten wij met het begin beginnen. Dat
is altijd prettig en het leest gemakkelij
ker.
Om nu door te kunnen dringen tot de
kleedkamer van ons eerste elftal is het
nodig een formulier in triplo ingevuld in
te dienen bij de elftal-commissie. Dit is
formulier "C-3". Vooral niet te verwar
ren met "C-2", hetgeen bestemd is om
toestemming te krijgen onze veteranen
tijdens de rust in de kleedbox op te mo
gen zoeken.
Dank zij de goede vriendschap, die ik
met de heren Kerker etc. onderhoud,
stond ik dan op een goede dag temid
den van onze grote sterren. Ik trad door
de sluier binnen, welke opengehouden
werd door niemand minder dan de heer
Anton van der Valk.
Ik moet eerlijk bekennen: het begin was
een beetje beklemmend. Immers, onze
grote sterren van zó nabij te zien en
mee te maken is niet ieder van ons
gegeven. Het is niet mijn bedoeling om
U doodziek van ellende en jaloezie te
maken, maar ik kan U verzekeren, dat
ik zó dicht genaderd was, dat ik ze
bijna aan kon raken.
Ik mocht vrijuit vragen. Dat deed ik
en hieronder laat ik enkele bijzonder
interessante vragen en antwoorden vol
gen:
„Meneer van Dijk, kunt 1 mij zeggen,
welk systeem LI vandaag gaat spelen"
„Het 10-1 systeem. Tien in het veld en
één in de goal. Maar wel mondje dicht."
voegde hij er zacht sprekend aan toe. Ik
knipoogde!
„Krijgen de spelers nog wat warming-
up?"
„Ze krijgen straks Seven-up. Dat is
voldoende."
„Roken Uw jongens?"
„Tijdens de training en de wedstrijden
nooit."
plastic uitvoering
plaatstalen uitvoering
„Worden Uw jongens wel eens ge
voerd?"
Hier keek de trainer wat bedenkelijk.
„Figuurlijk nog wél eens een keertje.
Meestal door Jan Scheepstra, Ben Eiser
man of Adje Kraal. Letterlijk krijgen ze
iedere wedstrijddag gewoon voer."
„Mag ik weten, waaruit dit voer be
staat?"
„Haver, meneer, haver maakt iedere
voetballer dolgelukkig. Zonder haver zou
den ze nergens zijn. We hebben het eerst
geprobeerd met peper in een zeker li
chaamsdeel."
„En?" vroeg ik benieuwd.
„Dat is mislukt," vervolgde trainer Van
Dijk. Het toedienen was niet zo'n moei
lijk karwei, maar. wat een ellende."
„Zijn er spelers, die haver niet lusten
Ik kan mij namelijk wel voorstellen, dat
een mens wel eens iets anders wil eten
als haver."
„Inderdaad, er waren er twee; Brouwer
en Teiwes. Die twee jongens konden het
eenvoudig niet door hun kéél krijgen.
Bovendien kon Henk Teiwes die haver
zak nooit goed om zijn oren velen."
„Goed, meneer van Dijk, maar U
kunt die twee toch niet zonder voer
laten zitten."
„Wij hebben het geprobeerd met vers
hooi, maar Brouwer peinst er niet over
uit een ruif te eten. Hij vindt die ha
verzak al zo vreselijk."
Er was helaas te weinig tijd om bij
zonderheden van alle spelers en leiders te
kunnen noteren. Ik kan U echter verras
sende détails mededelen, op voorwaarde
dat U met deze confidentieele gegevens
nu niet gaat smijten.
Henk Teiwes eet 's morgens een hele bos
radijsjes. Hij geeft de voorkeur aan rooie.
Des middags speelt hij ergens tien over
rood. Hij is stapel op Zuurkool. Mainzei
echter, wel te verstaan.
Van Til spoelt iedere morgen zijn gebit
met kopspijkertjes. Dat maakt hem har
der, en dan kan hij er beter zijn tanden
in zetten. Hij speelt klaverjas met roem
op tafel en in de hand. Beter dan een
hele hoop oudere heertjes, die bovendien
nog elke middag zitten te oefenen.
Van Straaten is de enige, die nog aan
Sinterklaas gelooft. Dat is zijn goed recht
overigens. Hij neemt voor ontbijt rauwe
suikerbieten „Dat sterkt de dijen" legde
hij mij uit. „Je kunt er een spijker op
krom slaan." Theo van Emden gaf mij
een fikse draadnagel acht duints en
een hamer. Eninderdaad, van Straa
ten had gelijk. De draadnagel knapte,
na een flinke klap met de hamer, op
zijn dij doormidden af.
Ik begon het verduiveld interessant te
vinden, onze jongens zo van dichtbij eens
te mogen bekijken. Je komt zoveel pi
kante nieuwtjes te weten. Nieuwtjes,
waar de gemiddelde tribunebezoeker im
mer van verstoken blijft.
Weet U. dat b.v. Robby Duis met vork
en mes links eet? Wist U niet, hè? En
dat hij in zijn leven reeds 8G191 keet
naast of over heeft geschoten? Na die
twee goals tegen de Purmers heeft hij de
bijnaam „der Bomber" gekregen.
Ook van Rocus Hogendoorn kwam ik
wat te weten. Hij draagt door de week
een zwart wit gestreepte pyama. En zon
dags een in de kleuren van A.F.C. Mits
het eerste gewonnen heeft, hetgeen prac-
tisch steeds het geval is. Hij is gek op
gevulde koeken. Maar, zei hij er nadruk
kelijk bij. er moet wel een pit in zitten,
anders kan ik ze niet door mijn keel
krijgen. Wilt U dit mijn fans wèl ver
tellen!?
Jaap Draisma, da's me ook een vrijer.
Echt een jongen, die vooruit wil. Hij is
mal op knutselen. Een tijdje terug kwam
zijn ouders thuis van vakantie en
wat denkt U, dat Jaap gedaan had? Die
had op het plafond allemaal groene
kikkertjes geschilderd. Wel niet móói,
maar er zat in ieder geval karakter in.
Tenslotte is Jaap geen Arie Waayer.
Eldert Tak begint de dag altijd met
„Jan-in-de-zak". U moet oudere mensen
maar eens vragen, wat dat is. Een bordje
of vier kan hij rustig aan. Hij slaapt met
de dekens van zich af en in de regel
snurkt hij aanhoudend. Zoiets als Gerrit
Stallmann, maar dan niet zo storend!
Bennie Roode spaart stuivertjes. Ik
gaf hem er een paar ter aanmoediging
voor de mazzel, zei ik maar: floep,
daar kwam Kappelhoff tussenbeide en
zei, dat dit niet met de amateursbepa
lingen strookte. Jammer voor onze eigen
Bennie, doch niets aan te doen. Hij zal
met centen moeten beginnen om een
kans te maken.
Frans Kat zuigt tijdens de wedstrijd
o£ haverstro-balletjes. Vier voor de rust
en drie na half time. Dat komt zei
hij mij, omdat zijn zuigkleppen dan wat
vermoeid geraken. Ik vroeg hem, waar
hij die balletjes bewaarde.
In mijn hand, antwoordde hij, behalve
met ingooien, dan leg ik ze altijd op een
paaltje langs het veld
„Is dat niet riskant?" vroeg ik.
„Nee, zei hij. het is pas één keer ge
beurd, dat een supporter de balletjes
inpikte. Ik geloof, dat het architect
Roodenburgh was."
Tegen twee uur duwde de trainer mij
zachtjes en zeker niet onvriendelijk, de
deur uit. Buiten stond ik met een schat
van gegevens voor de Schakel.
Fijn, dat ik U nu eindelijk eens iets
pikants heb kunnen vertellen van onze
vaandeldragers.
Want wat heb je nu alleen maar aan
een handtekening? Niets, immers!! Zo
doende!!
JHR. VAN ROSSEM DE GAULIN
gebr. plieger
heerlen, amsterdam
