Van Ss
Hein Knuppel
Aflandig
„Qrammotheek"
BLOEMEN
pooLt allen mee, het is vooc a.C.c.
~y OE TB A Lclu b is A .F. C.
Niemand die het kan weerleggen.
Reeds de letters het ons zeggen.
Zoals men het vroeger dee:
Sport was Brits, dus: A.F.C.
CRI C KEF club is A.C.C.
Typisch Engels deze sport.
Naar analogie het wordt
Zoals „Mamshet vroeger dee.
En het werd dus: A.C.C.
HONKBALclub is A.B.C.
Angelsaksisch deze loot
die aan zelfde tak ontsproot
Zoals Moeder hel eens dee:
Baseballclub werd: A.B.C.
Winter was te abnormaal.
Koning Voetbal onbescheiden
wil de achterstand vermijden.
Dóórgaan! heet hel in zijn taal.
Maar voor zomersport fataal.
l ader Henk doel dit verdriet.
Wie zou het zijn kroost niet gunnen?
Spelen moeten juist z ij kunnen.
Zomervoetbal wenst hij niet.
Voorzitter veel verder ziet.
STOP INTIJDS! schrijft eigenhandig
van de brug af zeer terecht
een kaptein die er voor vecht.
Als de vaart wordt stilgelegd
en het schip is opgelegd
staan we fris weer op de plecht
in SEPTEMBER, da's verstandig.
Twee-in-ecn dus, zogezegd.
Lijkt bepaald mij niet losbandig.
Echter, word nu niet opstandig.
Want De Bondswind blijft aflandig...
Zult u zien! Ik heb gezegd.
B. S. LE MARCHÉ.
(Een dwaas biljartverhaaltje, geschreven
toen de A.F.C.-Schakel een voetballoos
tijdperk beleefde).
Ivriet voor niets heb ik de, naam Hein
Knuppel in de kop dezes wat extra
groot laten vermelden. Want mijn vriend
Hein Knuppel is de moeite van dat ver
melden waard. Hier komt dan het ver
haal:
Mijn grote vriend helaas /.uit U na
het lezen van dit echt gebeurde verhaal
moeten constateren, dat hij mijn vriend
niet meer wil zijn Hein Knuppel bil
jart sinds enige tijd. Hij is een enthou
siast liefhebber. Hij is er bezeten van;
ik mag wel zeggen dat hij zich letterlijk
en figuurlijk op het groene laken werpt.
Zijn overgave is volledig. Of hij echter
aanleg heeft mag in hoge mate ernstig
worden betwijfeld. Wij hebben dit hei
melijk uitgesproken vermoeden in diep
gaande gesprekken wel eens aangeroerd.
Het mag zijn élan, zijn woeste doorzet
tingsvermogen nauwelijks deprimeren.
Ik had wel eens getracht hem op
zijn eigen verzoek iets te leren van
die schone kunst. Alles wat ik hem ver
telde of voordeed vermocht zijn moyenne
met geen honderste procent omhoog te
krijgen. Hein was en bleef een prutser.
Onlangs ontmoette ik hem in een klein
kroegje, waar hij in zijn dooie eentje
en zoals wel meer beginners plegen te
doen de moeilijkste stoten trachtte te
maken.
Hein is afschuwelijk eigenwijs. Dat is
een van zijn weinig slechte eigenschap
pen, doch bepaald hinderlijk als iemand
hem iets leren wil.
„Je hoeft niet te zeggen", begon hij
onmiddellijk, „HOE ik het moet doen;
dat voel ik zelf nu wel aan. Als je alleen
maar, wanneer ik iets verkeerds doe wilt
roepen: FOUT!!"
Zo gezegd, zo gedaan. Ik dook in een
makkelijke stoel en Hein begon. Bij het
aanleggen brulde ik meteen al: „FOUT".
Dat was immers de afspraak. Hein wij
zigde dil een keer of zes en telkens
schreeuwde ik: FOUT.
Een uur lang brulde ik zonder op
houden fout, fout, fout. Het werd een
obsessie met volkomen ontredderde en
uit verband gescheurde stembanden.
„Stop maar voor vandaag", bracht ik er
net nog schor uit, „ik kan niet meer."
„Jammer", zei Hein, „hier heb je een
dropje voor je keel." Maar de zaterdag
erop zocht ik een heel ander café'tje uit.
Mijlen uit Heins buurt. En wie denkt
U, dat daar aan het oefenen was? In het
stiekeme?
Nou, enfin, dan, hij vroeg mij wéér
toe te kijken en met gevoel voor fijn
heid vroeg hij mij alleen als hij iets
GOEDS deed te roepen: „GOED ZO".
Wéér zat ik op mijn stoel genageld.
Mijn schorheid was nog nauwelijks ge
nezen. Ik hoopte vurig, dat Heins spel
in die week niet „tot de top" was ge
stegen, anders had ik het begeven. Het
werd echter doodstil in het lokaal. De
eerste anderhalf uur heb ik ernstig ge
tracht het spel op de voet te volgen.
Toen ben ik langzaam in slaap gesuk
keld. Er viel toch geen enkel „goed-zo-
tje" te zeggen.
Toen ik wakker werd lag er een brief
je op het biljart, waarop te lezen stond:
„Amice, 't is jammer dat je geen begrip
en gevoel voor mijn spel toont. Onze
vriendschap is deerlijk verminkt. Ik heb
je hulp niet meer nodig. Ik vind mijn
eigen weg wel. Eens zul je nog wel
horen van mij als biljarter. HEIN."
Ik zuchtte. Misschien een bevrijdings-
zucht. Toch jammer! Hein was een goeie
jongen alleen wat eigenwijs. Ik heb
nog één keer van hem (als biljarter)
gehoord. Dat was, toen die caféhouder
mij vertelde, dat die meneer U weet
wel, waar U nog eens les aan gaf - zijn
keu onlangs op zijn knie aan vele dig
gelen had gebroken
Er moet zelfs bij gevloekt zijn. Bij ge
ruchte verneem ik, dat Hein nu klaver
jas leert. Als hij nou maar niet eigen
wijs is, dan leert hij het heus wel.
JHR. VAN ROSSEM DE GAULIN.
(H. Huisman)
Speciaalzaak
grammofoonplaten
Steeds de nieuwste top-hits
Oude Brugsteeg 4,
achter de Beurs
Amsterdam (C.), tel. 24 6 967
Beluistert des zondags
in ons platenprogramma op A.F.C.
de kwaliteit
Na
sportieve
strijd,
gezelligheid
in de
A.F.C. sociëteit
J. Bakker,
A.F.C. Clubhuis
VAN BAERI.ESTRAAT 39
TELEFOON 720140
6
