fllaighall
IJspret
Dames- en
Herenschoenen
Oude Doos
Fietsen
E S G E - standaard
HAHA- of REN-slot
BeGunstiQinq van onze aöveRteeRÓeRS, houöt 6e schakel in stanö
(En wellicht een best jaar voor Nico
Leloux.)
Met de elfstedentocht ben ik gestopt.
Dat gejakker ieder jaar. En of de
duvel er mee speelt, ik had elke keer
wind tegen. Verleden jaar ben ik geroy
eerd. Niet omdat ik waardebonnen had
geaccepteerd. Het zat anders.
Er reed namelijk een oude Fries steeds
achter mij. Nu heb ik niets speciaals te
gen Ouwe Friezen, maar ik heb ze toch
liever vóór mij. Op een moment riep hij
luide: üouwe, douwe. Ik dacht, nou, laat
ik die Fries maar wat douwen.
Van Joure naar Appelscha, toen dwars
door Floepinga, schuin langs Jeukema en
toen recht op de finish af. Toen ik hem
losliet, keerde hij zich tot mij en zei: „Jij
bent Douwe niet eens". Doch de jury
royeerde ons. Triest, maar echt gebeurd.
In deze winterperiode zitten wij niet
om werk verlegen. Acht weken sneeuw
scheppen voor en achter mijn huis heb
ben niet nagelaten diepe rimpels op mijn
gelaat en handen te tekenen. Ik lijd on
der deze druk. En wéér is mijn straatje
helderschoon en ik kan wel janken, wan
neer de Bilt opnieuw sneeuw voorspelt.
Dat weermannetje weet van geen ophou
den.
Iedere avond met dezelfde „opgewekte"
stem tekent hij daarbij vlot de lijntjes,
waar het niet koud is en niet sneeuwt.
Duizend mijlen en meer van Amsterdam
en Goed Genoeg. Goed Genoeg, dat zo
rein, zo wit, zo onschuldig, in volle af
wachting, doch in wezen toch zo on
geduldig naar de dooi en de lente ver
langt.
Je zou met groot genoegen dat weer
mannetje van dat scherm willen sleuren
en zeggen: „Man, kom nou eens bij ons
binnen en stop nou es met dat gezeur
over depressies. Neem een dubbele cog
nac en vertel nou es wanneer de zon nou
wèl gaat schijnen".
Speciaal adres voor
NIC. LELOUX
ZEILSTRAAT 46
TEL. 715356
SCHELDESTRAAT 8
TEL. 713870
De dubbele cognac zal hij wèl baas
worden, maar de vorst en de sneeuw he
laas niet. Nee, jongens, het is deze win
ter voor onze voetbalsport zwaar misère.
En ik kan U wel zeggen, dat mijn ijs-
mutsie aardig aan de rafel toe is. Zulke
dingen worden hier in Nederland ge
maakt op een slijtageduur van hoogstens
enkele weken. Maar niet voor maaaaaan-
denü 't Pluimpie houdt zich desondanks
goed. Wat waar is, is waar.
Ondertussen zitten de jongens van A.F.C.
ongeduldig te trappelen van lust om weer
de groene weide in te rennen. Laatst
hoorden wij in het clubhuis een oorver
dovend getrappel. En wie denkt U, dat
het deed? Rocus Hogendoornü De jon
gen had al een aardig gat in de vloer
getrappeld. „Niet zo erg", zei Cor van
Peperzeel, die wel meer weet van gaten
in clubhuizen. „Dat gat komt wel weer
van pas. Het clubhuis ondergaat nog
steeds wijzigingen en je kunt nooit we
ten, waar we straks weer een gat moe
ten hakken. Zitten laten".
Wij waren nog net op tijd. Want de
rest van het eerste elftal was al ergens
anders bezig te trappelen en een clubhuis
vól met gaten zou tè erg worden. In ieder
geval hebben we er een gat in gezien. En
dat stemt de optimisten tevreden.
In deze sneeuw- en ijsschakel zal men
weinig over voetbal vinden. Het is dan
ook een kunststuk van Jan Steensma om
zo een nummer een volwaardig aanzien
te verschaffen. Als hij alleen met schrij
vers als ik te doen heeft, pleegde hij zelf
moord.
Voor Nico Leloux zal het wel een best
jaar worden. Pekel en sneeuw heeft onze
„stiefeltjes" danig aangevreten. D'r zit
weer een rondje in, jongens!!
Net hoor ik op de radio, dat de voet
balcompetitie tot het bittere einde toe
zal worden uitgespeeld. Hoe dat gaat,
weten nu reeds de cricketers, de honkbal
lers en de andere zomersporters op hun
verkleumde vingers na te rekenen.
De hockeyers gaven er de brui aan en
stopten met de competitie. Ja, ja, de
hockeyers! Maar wij zijn voetballers. En
dat is soms, helaas, een heel andere zaak.
Ik zie net weer, dat het weermannetje
aanhoudende vorst aankondigt.
Ik meen iemand zachtkens „de zenu
wen" te horen zeggen. Langzamerhand ra
ken wij ervan overtuigd, dat je in jaaaren
van zulk weer ook maar niets kunt zeg
gen.
Tot slot mag ik U het einde van mijn
reünisten diner niet onthouden. Willy
Brusse zat om 'n tafelbel verlegen. Ik had
er een voor hem meegebracht. En alles
wat ik vergat die avond, niet mijn tafel
bel terug naar huis te nemen. Willy en
ik gingen het laatst naar huis. Wij moes
ten twee uur lang op een soort taxi
wachten. Toen ik uitstapte, gleed ik vlak
voor mijn deur uit. Ik viel op mijn ach
terste, met de bel in mijn hand.
Luid bellende ben ik opgestaan. Drie
dagen ben ik stijf geweest van blauwe
plekken en een buurman heeft geïnfor
meerd, of er soms nog „porders" in Zuid
bestonden.
JHR. VAN ROSSEM DE GAULIN
Uit Ie Jaargang no. 2, 27 oct.
1922. Red. H. A. Brass
DE SCHAKEL
Daar is de Schakel, die komt binden
De oude club aan oude vrinden,
De vrinden aan de A.F.C.
Tezamen vormen zij een keten,
Wier schakels van geen wijken weten!
Die kan nog lange jaren mee,
De keten van onz' A.F.C.
Toen alles ons was meegelopen,
En overvloed ons had bekropen,
Scheen elk tevreden en verblijd,
De weelde leek zoo licht te dragen
Maar zij, die naar 't verleden zagen,
Dachten soms aan den ouden tijd
Met weemoed en misschien met spijt
Toen kwamen vreemden bij ons spelen,
Kwamen tribunes als kasteelen,
En hekken als een eerepoort!
De vlaggen zwierden aan de hoeken
Maar d'oude geest was ver te zoeken
't Veld werd 'n grootsch en weeld'rig oord,
En de terreinknecht droeg een boord
Maar in de troost'loos donk're dagen
Van nederlaag na nederlagen,
Waar bleef de aanhang in 't verval?
Was het weer d'ouwe trouwe garde
Toen onze toestand zich benarde,
Was het weer d'ouwe trouwe garde
Die bleef, die blijft en blijven zal!
De oude garde staat steeds pal
Wie voelt niet door zijn lichaam varen
De clubliefde, die vroeger jaren
Onfeilbaar altijd wond'ren dee!
Vooruit! Je schouder dan d'r onder!
Je kop d'r voor, en geen gedonder!
De ketting strak! Vooruit er mee!
Daar gaat-ie! Voor de A.F.C.
NICO
is een gezonde beweging.
Gebruik daarbij een
en een
9
