On dit et datj'es
Heijermans (2)
Anton Goedhart
PLIEGER
KEUKENS
CEINTUURBAAN 276
AMSTERDAM
TEL. 791847
Bequnstiqinq van onze aöveRteeRöeRS, houöt öe schakel in stand
Iedere maand zien wij de Schakel in
onze huiskamers. Dat is de schuld van
Arie Waaijer. Deze onverlaat jaagt zijn
medewerkers na als een jager op groot
wild.
En alwéér vraagt hij mij om wat „ge
tikte" copie. Een vervolgverhaal van het
Heyermans-elftal „of zo" zegt hij er
achter.
Nu dacht ik, dat iedere A.F.C.-er dat
gehele plan reeds zou door hebben. Doch
Arie's opvattingen betreffende het quo
tient van Uw hersens liggen bepaald
lager dan de mijne.
Laat ik U dan eerst vertellen, dat er
enig gedrang is ontstaan rond en om het
negende team. De voorwaarden gesteld,
de trainingsmethoden, maar vooral de
ongedwongen wandelingen met de keute
lende leiders. Dat alles heeft verleidelijk
gewerkt. Men wil in het negende spelen,
dat staat nu al reeds vast.
Ik mag U enkele mysterieuze voorval
len rond en om het negende zeker niet
onthouden. Laatst ben ik opgebeld. Een
fluisterende stem sprak de volgende
woorden: „Ik kan niet zeggen wie ik
ben, maar ik speel in het eerste elftal
van A.F.C. Is het niet mogelijk mij op
te nemen in Uw negende?"
l'ersoonlijk dacht ik dat het Cees Bou-
wens was, maar het kan ook Robby Duys
zijn geweest.
De jongens ik verklap dat écht zon
der enige poeha zijn eenvoudig wild
met me. Van één heb ik alreeds een
sigaar gehad. Het was een invaller. Voelt
U 'em?
Een ander trof ik op theevisite
bij mij thuis aan. Die donder ik mooi
uit het elftal. We moeten niet tè klef
worden, mannen!
De nogal schokkende berichten over het
negende heeft zelfs geleid tot onaange-
SIGARENMAGAZIJN
plastic uitvoering
plaatstalen uitvoering
WIJ BEZORGEN OOK THUIS
name complicaties. Cor van Peperzeel
heeft zó om dat petje gelachen, dat hij
er bijna in blééf.
Ik heb dat petje, overigens, nog niet
kunnen bemachtigen. Bij van den Brul
slaagde ik bijna! Twee maatjes verschil
maar!! „Jammer Piet" zei ik verdrietig.
Het leiderschap drukt zwaar op mijn
broze schouders. Doorzetten is echter de
kunst en zeker op deze plaats geboden.
Op zondag is mijn taak gewoon ondoen
lijk. Om 7 uur wordt er op het raam
getikt. „Of het doorgaat de wedstrijd".
Ik stap weer in mijn bed. En om 8 uur
belde er weer eentje aan. Ik ga kijken.
Wie staat daar??? De rechtsbuiten!!!
„Wat mot je, verd. vroeg ik, alleen
iets beschaafder natuurlijk.
,,lk wil even mijn linkerbil laten zien.
D'r zit een negen-oog op".
„Wat moet ik daarmee?" zeg ik met
een hulpeloze blik. Doch meteen herstel
ik mij en komt het prachtige leiders
instinct, dat ik bezit, weer zo magistraal
zegevieren. ..Ik bedoel", zeg ik, „hij zit
niet op mijn bil, als je begrijpt wat ik
bedoel".
De rechtsbuiten snapt van deze onzin
geen zier, doch ziet in alles wat ik zeg.
iets verhevens en gaat met het gave deel
op de rand van een stoel zitten.
Ik kijk hem in zijn trouwe Heyermans-
ogen. En dan zeg ik duidelijk en lang
zaam: „Akkoord, je speelt vandaag geen
rechtsbuiten, maar linksbuiten. Dan heb
je geen last van die negen-oog. Gaat
heen en scoor negen doelpunten".
Met een blijde blik in zijn ogen strom
pelt hij de straat uit. Je moet die jongens
weten aan te pakken, dat is het hele
geheim van het leiderschap. 7.e moeten
flink zijn, óók met negen-ogen.
Ons systeem is dermate uitgekiend, dat
we zelfs Arie Mets bereid vonden een
lezing te houden. Hij heeft dit inmid
dels volbracht. Arie is een wijs en be
lezen man, voor iemand met A.O.W.
althans nog zéér goed bij de tijd.
Het onderwerp van de lezing was:
„Wat moet het negende doen nadat er
een atoombom is gevallen?" Arie was
nog helemaal doordrenkt van de instruc
ties, die ook hij van de B.B. had ont
vangen.
„Direct nd het vallen", sprak Arie,
„allemèl onder de douche om de radio
actieve delen er beheurlijk af te poetsen.
Hier zit verbézend veel in" vervolgde hij,
„en degenen, die zich nooit of weenig
wassen, krijgen een unieke gelegenheid
er eens perfekt schoon uit te zien.
Dan de kicksies schoonmèken, de doel-
pèlen weer overeind zetten en de corner-
vlaggen rechttrekken. Hierna informeren
hoeveel leden er van A.F.C. nog over zijn
en dan zonodig de zaak weer op
nieuw formeren".
Het was een zeer verbazend leerzame
avond en het enthousiasme van mijn
jongens ging zelfs zó ver, dat ze Arie
opnamen. Deze stootte zijn knar dermate
hard tegen een van de clubhuislampen,
dat hij als een atoombom neerviel.
Nee, dat moet ik zeggen, de stemming
is geweldig. Met schrik en beven vraag
ik mij af, of men soms nog van plan is er
een tiende bij te plakken. Dat klinkt wel
zo eenvoudig we hebben er een tiende
bij.
Vindt maar eens leiders
Jhr. VAN ROSSEM DE GAULIN.
Herstel.
Op een der zonnige zondagen spraken
we met Gerard Butter. Een zeer in
grijpende operatie heeft hem tijdelijk
even achteruitgezet. Hij viel b.v. 10 pond
af. Dat komt er echter wel weer aan.
Gerard meent, dat hij t.z.t. wel weer zal
mogen voetballen. In ieder geval is A.F.C.
blij hem weer in haar midden te mogen
zien.
Otto.
Wij menen, dat Otto Sterman de oud
ste A.F.C.-er is, die nog regelmatig in
de competitie (le klasse zaterdagmiddag)
uitkomt. Hij doet dat met oneindig veel
plezier. Het respect van zijn clubgeno
ten groeit nog als men het weekrooster
van Otto eens in mag zien. Op één dag
dient vaak het halve vaderland te wor
den doorkruist.
Wij wensen Otto nog menige prettige
wedstrijd en dat de huiselijke omstandig
heden, die door ziekte van Magda en de
kinderen niet zo prettig zijn, zich ook
weer spoedig ten goede zullen veran
deren.
Buitenveldert.
Daar gonst het, mensen. Vele A.F.C.-
ers wonen er al, onze velden komen er.
De Buitenveldertse Courant wijdt elke
week veel regels aan de prestaties van
ons eerste elftal. Het moet mogelijk zijn
in deze nieuwe stadswijk grote voeten
aan de grond te krijgen. Met A.F.C.,
A.C.C. en A.B.C. in de hoogste klassen,
zal een supporters-legioen kunnen wor
den gekweekt. Voor de A.B.C.-ers ligt
hier een moeilijke, maar mooie taak.
Eén drempel (heel hoog weliswaar) dient
nog maar te worden overschreden.
Verhuizen.
De wekelijkse adreswijzigingen geven
een tendens aan, dat de A.F.C.-ers dich
ter bij het veld willen wonen. In decem
ber zal er weer zo'n berichtje in het
bulletin staan. Goed, men mist de gezel
lige winkelstraten in de vertrouwde
buurt, maar daar staat tegenover, dat
de gang naar onze velden sneller wordt
gemaakt. Dag Nel.
J. T. S.
5
