Mixed Pickles
BequnstiQinq van onze aöveRteeRöeps, houöt öe schakel in stanö
Gemeenteraad.
Jacques Gans heeft in „de Telegraaf" geschreven, dat de discussies in de Gemeenteraad ongeveer of daaromtrent op
hetzelfde peil staan of stonden of zouden staan met die in een vierde klasse amateurclub van de Amsterdamse Voet
balbond. Nu moeten we even vaststellen, dat er (overigens helaas) geen Amsterdamse Voetbalbond (meer) bestaat. We
kennen nu de Afdeling Amsterdam van de K.N.V.B. En verder zijn er in die Afdeling Amsterdam geen vier klassen, maar
drie. Maar goed, all right. Wie ben ik om over een klasse in de Afdeling te struikelen als ik er zelf voor de radio een
paar door elkaar heb staan te halen. Maar één vraag laat mij niet los. Als er nu eens in de Afdeling Amsterdam of
in de Amsterdamse Voetbalbond of hoe U het wilt noemen vier klassen waren, wat hééft Jacques Gans dan tegen die
vierde klassers, om hun besprekingen op één lijn te stellen met die van de Gemeenteraad?
Bedreigd!
En nu even ernstig: De „Sportkroniek", tegenwoordig „Officieel Orgaan van de Koninklijke Nederlandsche Voetbalbond",
brengt over drie kolom een zware twee-regelige kop: „U.V.S. met terugkeer naar het amateurvoetbal bedreigd.
Daar word je toch even koud van. Het officieel orgaan van de Koninklijke Nederlandsche Voetbalbond,
waarvan rond 99% der leden het voetbalspel voor hun ontspanning spelen, durft de alarmerende zware kop te
brengen, dat een der tientallen semi-prof voetbalclubs, die het uiteraard weer eens niet kan houden, met terugkeer naar
het amateurvoetbal „bedreigd" wordt.
Ja, dit moet toch wel iets verschrikkelijks zijn, dat je dat prachtige spel van ons voor je liefhebberij beoefent. Oh,
weest U maar niet bang! Bij een of ander jubileum of kampioenschap van een der amateurclubs zal de K.N.V.B. zich
wel weer laten vertegenwoordigen en dan zal men wel weer met tranen in de ogen staan te oreren, wat een prachtig
werk de amateurs doen. Weet U wel, de jeugd en zo En de brave heer Harinck zal wel weer in diezelfde „Sportkro
niek" een of ander ulevel-artikeltje schrijven over een leider van een amateurclub.
Maar de koppenmaker van de „Sportkroniek" heeft (onbewust?) gevoeld, wat er werkelijk leeft bij de K.N.V.B. De
club, die onderaan eindigt in de „tweede Divisie" wordt „met terugkeer naar het amateur-voetbal bedreigd".
Het moet toch wel verschrikkelijk zijn, om tot amateurvoetbal veroordeeld te worden. Het moet heel erg zijn, om
„terugverwezen" te worden naar het amateurvoetbal. Ik weet, hoe het mij kwalijk is genomen toen ik ooit de stelling po
neerde, dat de uiteindelijke consequentie zal zijn, een eigen amateuristische voetbalbond te stichten. Tien jaar geleden
is het mij ook kwalijk genomen, toen ik schreef, dat de tijd voor het beroepsvoetbal in Nederland rijp was. Maar als de
invoering van het semi-professionalisme (straks onafwendbaar: full-professionalisme) tengevolge heeft, dat de clubs, die
daarin op de laatste plaats eindigen, „bedreigd" worden met „terugkeer naar het amateurvoetbal" laten wij dan toch
inderdaad tijdig tot een splitsing komen, die logisch toch onafwendbbaar is.
Polio-tournooien.
Als deze „Schakel" uitkomt, staan de welpentournooien voor het Prinses Beatrix-Poliofonds voor de deur. Verleden
jaar, om precies te zijn op 23 augustus 1959, hield A.F.C. op onze terreinen dat eerste tournooi, vrucht van een gedachte
van de jonge Jacques Kohier, die zelf door de betrokken ziekte was getroffen. Op die bloedhete dag kon je als het
ware „voelen" hoe dit tournooi iedereen greep, die daarmee te maken had. Ge hebt in de bladen gelezen, hoe die ge
dachte „de gezonde knaapjes voor de getroffen kameraadjes" weerklank heeft gevonden. Nooit hebben de woorden van
Dick Bessem in ons clublied: „Want A.F.C. haar naam heeft faam van Oost naar West, van Zuid naar Noorden zo reeële
betekenis gekregen als in de welpentournooien voor het Prinses Beatrix-poliofonds. In de vorige „Schakel' heeft U al
kunnen lezen, hoe A.F.C., V.V.A., D.O.S. en Robur et Velocitas elkaar hebben gevonden en tot een machtige manifestatie
konden komen. Vijftig of meer tournooien straks, in grote steden en kleine plaatsen. In Amsterdam met honderd zoveel
elftallen, in Utrecht met vijftig in Wijk bij Duurstede en Tiel met minder. Maar allemaal met datzelfde mooie doel.
gezonde jongens iets te laten doen voor hun getroffen vriendjes.
De pers heeft prachtig geholpen. Weet ge, Uw „pikkelaar" is geen „sentimenteel type. Maar als hij dan leest in
„Het Zuiden" (een nieuws- en advertentieblad voor Rotterdam-Zuid) dat „Feijenoord' de organisatie op zich heeft ge
nomen, dat het jeugdtournooi voor het Prinses Beatrix-poliofonds door Feijenoord op Goede Vrijdag wordt gehouden en
dat het voor de lezers geen goede vrijdag is, als ze op Goede Vrijdag niet daarheen gaan en hun entreeprijs offeten, dan
krijg je bijna de tranen in de ogen.
Dan denk je aan die kleine Jacques Kohier, die het allemaal heeft bedacht en dan denk je aan Henk van leunen-
broek en Arnold Bos, die dit allemaal hebben gerealiseerd. Dan kan je zo blij zijn, dat A.F.C.-ers dit organiseerden en
voor elkaar brachten en dan kan je alleen maar zeggen, dat leden van A.F.C., die op Bevrijdingsdag niet naar de Wan
delweg gaan om door hun entreegeld mee te werken aan dat werk nou ja, laat ik niet handtastelijk worden
Piet Bakker f.
Een groot journalist is van ons heengegaan, die tevens een groot vriend van A.F.C. was: Piet Bakker is plotseling
overleden. Piet Bakker behoorde tot die kleine groep begenadigde journalisten die over elk onderwerp kunnen schrijven
en er iets boeiends over weten te melden. Hij kon „vertellen" zoals Charles Dickens en Nicolaas Beets dit konden en
zijn boeken over Ciske de Rat en de Slag in de Javazee zullen worden verslonden als Vestdijk en Blaman al lang ver
geten zijn. Over A.F.C. heeft hij ware „juweeltjes" geschreven in wijlen „Sportief" en met dankbaarheid mag hier
gewaagd worden van het feit, dat hij voor ons Gouden Boek de „aanloop schreef. Piet Bakkei ruste in vrede.
Diner met dames.
Het diner met dames ter gelegenheid van ons 65-jarig bestaan heeft weer eens bewezen, hoe beschavend de invloed
van de dames op ons is. Hoe geestig waren de heren, die nu niet terugvielen in de „weet je al van die pastoor, die
in de Kalverstraat loopt en daar komt" sfeer. Hoe feilloos bedienden zij zich van de bestekken, zonder zich éen keet
te vergissen. Iedereen herinnerde zich met welke kant van de lepel hij zijn soep moest eten, hetgeen op een herendiner
wel eens niet helemaal het geval is. En het leukste is dat dit georganiseerd werd door hetgeen ouderen laatdunkend „de
jongeren" plegen te noemen. Ik heb mij altijd verzet tegen het waandenkbeeld in A.F.C. als zou de wijsheid alleen
maar zetelen rond „de tafel der wijzen" en als zouden wij op het gebied van jong organisatietalent een schrijnend
tekort hebben. Ook deze legende is nu de wereld uit. Was het extra-blad van de Schakel met „Over de biug en
„Mixed ditjes" geen vondst? Bravo. Pielage, van Poorten en Steensma!
5
