A2 kampioen!
Naar huls
poolt Allen mee, het is voor A.p.c.
sluiting van het evenement in Amster
dam (voor hetzelfde doel uiteraard),
waarvoor de Dr. A. C. van Swol-wissel-
beker de inzet zal vormen.
Geen kampioenschap van Amsterdam
derhalve, doch een plezierige manier van
verspelen van de bestaande prachtige
wisselprijs, die thans in de prijzenkast
van de Spartaan staat.
Vooralsnog zullen wij de verdere ge
gevens opzouten.
Wellicht zult U echter een indruk ge
kregen hebben van de grote, prettige
gevolgen van dat voorstel van onze
Jacques in juni 1959.
H. W. VAN TEUNENBROEK.
Zou het feestje, gehouden als stimu
lans voor het kampioenschap, geen
vruchten afgeworpen hebben? Zou de
koffie, door de jeugdcommissie geofferd
voor het begin van de wedstrijd, boter
aan de galg gesmeerd zijn? Zouden de
bloemen voor niets ingeslagen zijn? Het
antwoord was aan A 2!
Verrukkelijke kerels! Met welk een hel
denmoed trokken zij naar de R.A.P. -
heren, die zij verleden keer schreiend
naar de kleedkamers hadden moeten ver
wijzen!
Toen ik voor het begin van de wed
strijd een A.F.C.-er hoorde opmerken,
dat de ploeg, die de meeste doelpunten
maakte, zou winnen, begreep ik, hoe het
mogelijk was, dat dit elftal op het punt
stond kampioen te worden. Een elftal
met zulke geesten is niet te verslaan,
dat begrijpt een kind.
Maar goed, nu de wedstrijd zelf. Het
begon erg goed, de voorhoede was prima
ingespeeld en de gevolgen bleven ook
niet uit. In de eerste tien minuten had
de R.A.P.-keeper driemaal het nakijken!
Het waren stuk voor stuk juweeltjes!
R.A.P. vermande zich, maar het was niet
voor lang: een nieuwe vloedgolf over-
Na
sportieve
strijd,
gezelligheid
in de
A.F.C. sociëteit
J. Bakker
A.F.C. Clubhuis
spoelde het R.A.P.-doel; de schade was
groot en onherstelbaar: 6—0. Hierna was
het rust. Was R.A.P. met veel bravour
het veld opgekomen („Er wint er maar
één en dat zijn wij."), met hangende
pootjes gingen ze er weer van af.
eerste goal van R.A.P., de tweede had
alarm moeten slaan. Maar niets van dat
alles gebeurde. Het kwam zelfs zo ver,
dat A.F.C. een derde goal moest toe
staan (9—3).
Zo ging deze wedstrijd, die zo hoopvol
Wat zou de tweede helft ons bren
gen? Het zelfde mooie spel als in de
eerste helft? Was het maar waar! Het
begin was groots, nauwelijks was het
spel 5 minuten hervat, of men kon de
stand 9—0 al noteren. In deze tijd kreeg
R.A.P. een penalty toegewezen. Hoe deze
genomen werd was typerend voor de eer
ste 80 min. van de wedstrijd. Machteloos
werd hij precies in de handen van de
keeper ge (ja, wat ge schieten
was het in ieder geval niet;). Toen de
negende gevallen was, waande A.F.C.
zich op fluweel, wat ze in feite ook zat,
maar het was nog geen reden om laks
te worden. Maar het ging mis. Hadden
ze gewaarschuwd moeten zijn door de
begonnen was, als een nachtkaars uit.
Een wedstrijd, die ons een techniek van
A.F.C. liet zien, die een klasse beter was
dan die van R.A.P. A.F.C. ontwikkelde
een spel, dat zowel individueel als qua
ploeg zeer sterk stond. Een wedstrijd,
waarin de honderdste goal van dit sei
zoen het licht zag, gemaakt door aan
voerder Hans Becker! Een korte speech
op het veld en de bloemen luidden de
feestelijkheden in, die later op A.F.C.
werden voortgezet. Alles bij elkaar is het
zeker een felicitatie waard en bovendien
is het een aardig presentje voor de aan-
voerder, die pas jarig geweest was.
Proviciat A2Ü
SINEKE VAN DER STORM.
Tl/Toigen, zaterdag, 26 maart, is het
1TJL feest, lieve A.F.C.-vrienden en vrien
dinnen.
Eindelijk na 4 jaar, om precies te
zijn 3 jaar en 8 maanden, zal dan het
ogenblik gekomen zijn, waarop onze
JACQUES weer in het ouderlijk huis
terugkeert.
Even terug naar die fatale zondagmor
gen, 5 augustus 1956, in Epe, de ver
schrikkelijke mededeling: „Uw jongen
heeft Polio M. in de ergste graad."
Vervoer naar Amsterdam was uitge
sloten, te ver. In Apeldoorn was de
ijzeren long niet vrij, in Zwolle wel. Het
werd een race voor zijn leven, maar we
haalden het.
Het was heel moeilijk, we waren rade
loos, verpletterd. Onze jongen echter
wist van geen wijken. Hij streed en
vocht voor zijn leven. Dat hij het won,
verbaasde doktoren en verpleegsters en
ook ons. Het toen kleine knaapje leerde
ons vol te houden, en zo hebben wij dan
samen met al Uw hulp, A.F.C.-ers, de
eerste mijlpaal bereikt.
JACQUES gaat echter verder, hij leert
alweer lopen. Door zijn wilskracht zal
hij dit ook zeker weer goed doen en tot
een behoorlijk resultaat brengen.
Wij realiseren ons ten volle, dat de
thuiskomst van JACQUES ons voor een
omvangrijke taak stelt: oefenen, zwem
men enz., en dan de grote verantwoor
ding, voor wat JACQUES in de toekomst
bereiken kan, zijn studie, zijn verdere
weg naar een behoorlijke positie in de
maatschappij.
Toch willen wij van deze grote dag
een blijde dag maken, samen met alle
goede vrienden en vriendinnen, en wij
nodigen U hierbij allen uit op ZATER
DAG, 26 maart a.s., tussen 2.45 en 3 uur
aanwezig te zijn aan ons adres: DIEZE-
straat 4 Huis.
JACQUES arriveert precies om 3 uur,
en na zijn officiële ontvangst zullen wij
dan, zijn thuiskomst vieren.
Tot zaterdag, 26 maart a.s.!
CHRISTA EN JACQUES KÖHLER.
8
