gandi
Resultaten van de groene velden
3
4
7
Bequnstiqinq van onze aöventeeRDeRS, houöt De schakel in stanö
"T|e interesse bij onze vlaggedragers is
verdwenen, vrienden. Dit mag dan
een droeve opening zijn, de realiteit is
vaak keihard. De stimulans, welke bij ons
meestal gevormd wordt door de hitte van
de rode lantaarn, die onze broekjes doet
schroeien, was dit jaar niet aanwezig. Ge
lukkig.
En door een aantal omstandigheden,
waartussen wij persoonlijk aan pech een
grote plaats toekennen, kon reeds lang
niet meer serieus worden meegedaan aan
de strijd om de bovenste plaats
Het gebrek aan belangstelling van de
zijde van onze top-elf is dan misschien
enigszins verklaard, goedgepraat is het
volstrekt niet. Een wedstrijd als, die tegen
Zeeburgia is toch een teken aan de wand.
Deze witte jongens hadden ook betrekke
lijk weinig meer te winnen, maar ze leg
den een in ieder geval zeer fris spelletje
op het tapijt.
Enfin, voor het eerste elftal geldt ook
dit jaar weer de verzuchting: Volgende
keer beter.
Het vierde elftal gaat gewikkeld wor
den in de strijd om een plaats in de
reserve 3e klasse van de K.N.V.B. Met
zijn vieren om drie plaatsen spelen lijkt
een gemakkelijke opgave. Wij zouden
toch graag zien, dat de eerste vier wed
strijden worden gewonnen. Dan is dat
tijdrovende gepuzzel, van als-wij-zus-en-
als-zij-zo ook meteen van de baan.
Hieronder treft U dan weer de weder
waardigheden van onze senioren. Vooraf
nog een rectificatie op het stukje van
Lodi joling in de vorige Schakel. In het
midden van de middelste kolom stond
gedrukt: „net als mensen zijn er echter
blijkbaar ook voetballers, die alle regels
van goed fatsoen aan hun veter lappen.
Daarom ook voor deze en andere voet
ballers: „Honi soit qui mal y pense".
Als we nu het woord „voetballers" bei
de malen vervangen door „voetballen",
dan is Lodi's bedoeling pas juist weer
gegeven.
De algemene verslapping, waaraan alle
kansloze" elftallen lijden, heeft ook
A.F.C. 3 in de maand maart tot een triest
troepje gemaakt. De wedstrijd D.C.G. 3—
A.F.C. 3 was een schoolvoorbeeld van
verveling: verschillende invallers, met
heel veel pijn en nog meer moeite één
reserve, en een geprikkelde stemming in
het veld. De 7—1 nederlaag was verdiend,
al dient daarbij gezegd dat een „normaal"
derde ditzelfde D.C.G.-team gemakkelijk
weggeveegd zou hebben.
Gelukkig werd zondag 13 maart een
dag van glorie voor Uw derde. Een
A.F.C. 4 met aanvulling (versterking of
verzwakking?) won magistraal van Zee
burgia 3 met liefst 10—1. Vier fraaie
treffers van linksbuiten (eindelijk!) Chris
Schroder, een verrassende come back van
Ben Tromp, prima en imponerend ver
dedigen van Bram Arnoldus, plus een
heerlijk zonnetje gaven deze overwinning
de nodige glans. Een compliment overi
gens aan het gehandicapte Zeeburgia-
team, dat sportief bleef „voetballen".
Tot slot nog even een andere kwestie. De
afgelopen maanden is enige malen in de
Schakel gesuggereerd dat de inmiddels
geëmigreerde Chris de Looper vorig jaar
ons in de promotie-wedstrijden zou heb
ben gered. Ik geloof dat dit bepaald over
dreven en ook onredelijk is tegenover
Cas Tromp, Wim Tichelaar, Jip Vogel
en Chris Schroder (de werkelijke uitblin
kers) en al die anderen die zich daar in
Krommenie in het zweet en de zenuwen
hebben gewerkt. Chris de Looper was
een van onze grote steunpilaren, we zou
den bijna op z'n Nederlands zeggen een
zuil, maar we moeten, meen ik, zelfs bij
een afscheid, de realiteit in het oog
houden. WIBO.
(Naschrift red.: Elke A.F.C.-er, die bij
een speciale gelegenheid wordt gehuldigd
voor een bijzondere prestatie, heeft deze
prestatie altijd verricht met- steun van
een aantal clubgenoten. Dat is het geval
ook bij onze geëmigreerde vriend Chris
de Looper. Elk weldenkend A.F.C.-er
weet, ook al was hij niet aanwezig bij de
wedstrijd tegen K.V.V., dat geheel A.F.C.
3 en niet Chris de Looper alleen in Krom
menie gestreden heeft.)
U weet het reeds. Door een krappe
overwinning op D.W.V. VI (2—1) en door
het feit dat W.M.S. II diezelfde zondag
de beide punten niet wist binnen te ha
len kunnen wij ons thans gaan voorberei
den op de promotiewedstrijden waarbij wij
met 3 medegegadigden om 3 plaatsen in
de K.N.V.B. moeten spelen. Over de wed
strijd tegen D.W.V. wil ik kort zijn. Goed
gevoetbald werd er zeker niet, doch dit
wil ik deels toeschrijven aan de zenuwen
die ons parten hebben gespeeld en deels
aan het enthousiaste spel van D.W.V.,
dat alles heeft gedaan ons de begeerde
punten afhandig te maken en daardoor
zelf aan de degradatie te ontsnappen.
De week daarop moesten wij onze laat
ste wedstrijd spelen tegen R.W.-A III.
Wanneer deze wedstrijd gewonnen werd
en Blauw Wit V de tweede candidaat
voor het kampioenschap zou in de laat
ste wedstrijd (ook tegen R.W.-A) de volle
buit binnenhalen, zou een beslissingswed
strijd noodzakelijk zijn om uit te maken
wie zich kampioen zou kunnen noemen.
Wij werden evenwel kansloos met 3—1
verslagen. Velen van U zullen zeggen
„Een reactie na weken lang onder een
zekere druk te hebben gespeeld is te be
grijpen". Accoord, wij konden inderdaad
de italiaanse keuken
imp. gebr. plieger heerlen, amsterdam
ook vrij van zenuwen rustig spelen en
een reactie was misschien te verwachten,
maar een ieder die deze wedstrijd heeft
gezien zal het met mij eens zijn dat hier
van geen reactie sprake was. De wijze
waarop wij deze wedstrijd hebben ver
loren is wel zeer beschamend. Verschil
lende spelers hebben er maar met de pet
naar gegooid en dit valt toch met geen
enkel argument goed te praten
Blauw Wit V maakte geen fout en
klopte R.W.-A met cijfers die er niet om
liegen (6—0). Blauw Wit dus kampioen
van onze afdeling. Van harte proficiat!
Inmiddels ziin wij met de Bekercom
petitie gestart, waarin wij onze eerste
wedstrijd met 5—2 van Neerlandia III won
nen. Verder wil ik hierover niet uitwei
den, want deze wedstrijden moeten wij
voorlopig alleen maar als oefenwedstrij
den beschouwen voor de zeker zware
strijd die wij nog moeten voeren voor de
promotie.
En nu het woord oefenwedstrijden is
gevallen kom ik_op het belangrijkste punt
van mijn relaas. Voor vorige week Dins
dagavond had de E.C. een oefenwedstrijd
vastgesteld tegen een combinatie met na
afloop een bespreking. Dat voor deze
wedstrijd slechts een drietal spelers is ko
men opdagen is toch wel ten hemel
schreiend. Bestuur, E.C.'s en niet te ver
geten onze leider de Heer Eiserman ge
troosten zich alle moeite het hunne er
toe bij te dragen om de promotie van
het vierde te bewerkstelligen, laten wij
van onze kant ons dan ook ten volle
geven dit te verwezenlijken en de ons
geboden gelegenheid ons door middel
van oefenwedstrijden voor te bereiden om
de promotiewedstrijden met beide handen
aangrijpen.
Ik wil hierbij een beroep doen op de
spelers van het vierde elftal. Hoe belang
rijk de promotie is heeft onze voorzitter
reeds diverse malen naar voren gebracht.
In de vorige maandschakel hebben jullie
kunnen lezen hoe de Heer Kappelhoff
zich de situatie van de elftallen heeft
voorgesteld bij onze verhuizing. Wij, spe
lers van het vierde elftal hebben het
voorrecht de grondslag hiervoor te leg
gen. Laten wij A.F.C. niet teleurstellen.
Wij hebben de medewerking van geheel
A.F.C. dit doel te bereiken. Wij worden
in de gelegenheid gesteld, naast Woens
dag ook Dinsdag en Donderdagavond te
trainen. Bovendien worden er oefen
wedstrijden voor ons vastgesteld. Laten
wij, die de promotie in het veld waar
moeten maken, tonen dat wij dit willen
bereiken door de trainingsavonden te
bezoeken en andere gelegenheden (be
sprekingen, oefenwedstrijden) waardoor
wij prestaties en teamgeest kunnen op
voeren, niet voorbij te laten gaan.
Ik ben ervan overtuigd dat wanneer wij
ons voor de volle 100% inspannen de
hartewens van geheel A.F.C., vervuld zal
worden: A.F.C. IV TERUG IN DE
K.N.V.B.
FRED.
Was de plaats van het zevende op de
ranglijst vóór de jaarwisseling reeds wei
nig hoopvol, hij is thans uitermate pré
cair.
3
