haLuslamp
ha-ha slot
U bezoekt
Alweer gedroomd
Klaar
en waar
toch ook altijd
de clubavonden
Als U reeds een
gebruikt,
koopt U dan
ook een
poelt allen mee, het is voor a.p.c.
„Hoe kleiner het hoofd, hoe
groter de droom."
(Austin O'Malley)
Tk droom dat ik lid ben van een
voetbalclub. Welke, dat zou Ik niet
kunnen zeggen. Maar ik ben er be
slist al jaren lid van, want iedereen
kent mij. Ik speel in de reserve-elf
tallen meestal in het derde of vierde.
Daarover ben ik uiteraard ontstemd.
Mijn prestaties reiken veel hoger, dat
weet ik. Alleen de elftalcommissie
weet het niet.
Het is mij opgevallen, dat nieuwe
leden altijd de bijzondere aandacht
van de EC genieten. Op de training
gaat dikwijls een bange rilling door
de gelederen van de eerste-elftalspe-
lers, wanneer „een nieuwe" het veld
betreedt. Zachtjes vraagt men hem:
„Wat speel je?", en vervolgens ver
laat de man, wiens plaats is genoemd,
schreiend het veld. Hij zal ongetwij
feld gepasseerd worden.
In mijn brein rijpt een duivels plan.
Waarom zou ik niet eensEen
valse baard, een snor, een verdraaide
stem
Ik bedank als lid, en vraag de vol
gende dag in mijn geslaagde ver
momming het lidmaatschap weer
aan. U weet hoe snel dromen gaan,
maar toch duurt het een enorme tijd,
voor ik officiëel in wedstrijden mag
uitkomen. Nooit vergeet ik die eerste
trainingsavond. De triomfantelijke
lach, waarmee ik het terrein op-
schrijdt; de angst op de gezichten
van de jongens van het eerste; de
wanhoop bij de man, die ik zal ver
vangen. In de kleedkamer hoor ik
hen opgewonden fluisteren over mijn
technische prestaties.
Het is een droomseizoen. Wedstrijd
na wedstrijd wordt door ons gewon
nen en met ruime voorsprong staan
wij bovenaan. Mijn vorm laat niets te
wensen over, mijn gemiddelde is twee
doelpunten per wedstrijd. Geen won
der dat ik als held gevierd wordt.
Het publiek stroomt binnen, alleen
maar om „Baardmans" te zien.
Maar de situatie is te explosief, en
de nacht is te kort. Tijdens de match
tegen onze naaste concurrent barst
de bom; het begint te regenen. Ik
voel mijn baard losweken. Angstval
lig tracht ik hem op zijn plaats te
houden, maar ook mijn snor laat los,
en ik geef het op. Ik stap naar de
kant en overhandig de trainer de
attributen. Hij herkent mij
„Wibo!" roept hij geschokt. „Inder
daad" zeg ik, en scoor snel het win
nende doelpunt.
Na afloop is het terrein een hek
senketel. Honderden supporters ver
dringen zich om ons te huldigen.
Enigen herkennen mij.
„Het is Wibo!" roepen ze. De elf
talcommissie is inmiddels gearri
veerd. Zij loodsen mij de kleedkamer
binnen. „Je begrijpt zeker wel dat dit
jouw laatste wedstrijd voor het eerste
is geweest?" Ik begrijp het. „Vol
gende week sta je weer in het derde."
Ik weet het.
„Je hebt aardig gespeeld, maar je
mist de capaciteiten om
De wekker huppelt rinkelend over
mijn ombouw. Nog even stil nage-
nieten van dit droomseizoen. Welke
capaciteiten zou ik nu missen
Die ellendige wekker ook! Mis
schien toch wel goed, dat ik de waar
heid niet heb gehoord. De illusie is
gebleven. „Wie verschil maakt tus
sen droom en werkelijkheid is nog
niet voldoende wakker geworden",
zegt Jean de Boisson. Dat zal dan
wel zo zijn, denkt WIBO, en gaat zijn
tanden poetsen.
In 't raam der sportpubliciteit
bij dadio en krant
is d'amateur van deze tijd
nog maar een dilettant
Wijdt nog een deel der pers aan ons
een karig sportverslag
de radio ging sedert kort
volledig over stag.
Wie op een verre rêe of stêe
de uitslagen kon horen
vraagt zich nü af, heeft A.F.C.
gewonnen of verloren?
Slechts één remedie is hier voor:
(vervolg Van de brug)
van 19501955 voorzitter was. Wij
zijn dankbaar voor het werk dat Dick
voor zijn club heeft gedaan, dankbaar
voor al zijn vriendelijkheid, ook dank
baar dat de laatste weken voor hem
en zijn gezin het lijden dragelijk was
en dat hij zonder al te zware strijd
de eeuwige rust is ingegaan. Ons in
nig medegevoelen gaat uit naar
Mevrouw Steeman en haar zoon en
dochter, die haar tot zo grote steun
zijn geweest en zullen blijven. Beste
Dick, goede vriend, wij zullen je niet
vergeten. Rust zacht.
G. H. H. KAPPELHOFF.
OP NAAR DE EERSTE KLAS!
Wie aan DIE oproep geeft gehoor
markeert niet meer de plps.
En dit waarachtig niet alleen
zoals ik al hoor fluist'ren
omdat er zondagsmiddags geen
verslag valt te beluist'ren.
Neen, willen we als amateur
voor onze status waken
dan kan alleen promotie ons
een vuist nog laten maken.
't Is maar een vuist-]E zegt u goed.
Doch beter wat dan niets.
Zijn D.W./C.G./O.S./V.
en De Spartaan niet iets?
Voeg Purmerstein, Zeeburgia,
Aalsmeer Watergraafsmeer,
T.O.G., V.V.A., O.V.V.O.,
daarbij, en„Jan" komt weer!
(Ja, Jan Publiek!) Mét A.F.C.
'n HOOFDSTEDELIJK dozijn.
Ietwat verruimd door O.S.V.,
Aalsmeer en Purmerstein.
Geen reisgeld haast wel TITELstrijd;
dat is dus voor de bakker!
Toen liep die stomme wekker af
en was ik weer klaar wakker
En nu ik toch klaar wakker ben
weet ik opeens heel zeker
dat A.F.C. veel beter „ken"
gezien de A.R.O.L.-beker!
O ja, DE vlag werd kant en klaar
getoond mij namens Jaap.
Wat een JUWEEL!! En eerlijk waar,
DIT zeg 'k niet in m'ri slaap
B. S. LE MARCHÊ
2
