De Wereldkampioenschappen
poelt allen mee, het is voor a.f.c.
TVFU dank zij de televisie vele miljoe-
nen voetballers en voetballiefheb
bers in de gelegenheid zijn geweest om
eens te zien, hoe perfect, mooi en fas
cinerend voor de toeschouwers voet
bal kan worden gespeeld en welke
vreugde de spelers zelf eraan kunnen
beleven, zal er ongetwijfeld in vele
technische commissies, alsmede door
spelers onder elkaar, over worden ge
sproken hoe men in eigen milieu zijn
spel kan verbeteren. Het was immers
duidelijk dat vergeleken bij het in
Zweden gebodene aan ons voetbal nog
heel wat te dokteren valt.
Al direct wordt men daarbij voor
de keuze gesteld tussen het door onze
leermeesters, de Engelsen, geïnspi
reerde, wellicht het best met „manne
lijk" te omschrijven, speltype, waarvan
men meende dat het 't meest efficiën
te zou zijn met zijn harde tackle, lan
ge pas, schoten om van te rillen etc.
en het door Brazilië zo brillant gede-f
monstreerde „artistieke" show-voet-
bal, dat in de practijk wat doelpunten
aangaat zeker niet minder efficiënt
bleek te wezen, doch bovendien het
oog bepaald verrukte.
Opmerkelijk was het dat van de vier
Britse elftallen niet één erin slaagde
tot de kwartfinale door te dringen.
Onwillekeurig dringt zich de conclusie
op, dat sinds de vastelands-elftallen
zich óók de Engelse harde tackle heb
ben eigen gemaakt, de superioriteit
van het Engelse voetbal verdwenen is.
De tijd dat men de sterkste Europese
Wunderteams steeds maar weer om
streeks begin december in de Lon-
dense mist en modder met het wapen
van de harde tackle als povere begin
nelingen voor schut zette, schijnt
voorlopig voorbij. Natuurlijk mogen
we niet vergeten, dat in die beslissings
wedstrijd Engeland—Rusland de En
gelsen twee maal zeer ongelukkig te
gen de paal schoten, terwijl de Ruskies
met één bal juist aan de binnenkant
voor de overwinning voldoende had
den. It's all in the game. Het had even
goed andersom kunnen zijn. Overigens
werden die Russen prompt door de
Italiaanse Zweden geëlimineerd, wat
wellicht met de Engelsen niet zo gauw
zou zijn gebeurd.
Waarom de reporter het altijd over
dat dappere kleine Ierland had, snapte
ik niet goed, want met spelers als
Blanchflower, Gregg, McParland, Mc-
Uroy etc., die in Engeland tot de
head-line-players behoren, was dat
Ierse elftal zeker niet voor de poes,
anders hadden ze trouwens de voor
ronden niet overleefd.
Sliding
In Duitsland was dit voorjaar heel
wat te doen geweest over het feit, dat
coach Herberger zijn pupillen speciaal
op de sliding oefende. Het grote pu
bliek daar beschouwt de hier in Ne
derland zo gaarne, ja zelfs overdreven
gepractiseerde sliding als iets minder
waardigs, unfairs, gevaarlijk voor de
tegenstander. Men protesteerde en
Voorzitter Pico Bauwens en enkele
scheidsrechters van internationale
faam moesten eraan te pas komen, om
duidelijk te maken, dat de sliding als
redmiddel in uiterste nood men
mocht erover denken zo men wilde
vanaf het begin van voetbal een geto
lereerd onderdeel was. Herberger wil
de blijkbaar een wapen tegen balkunf
stenaars smeden, doch hoe dit ook zij,
dan heeft hij zijn doel er niet mede be
reikt. In de wedstrijd tegen Frankrijk
bestrafte de Argentijnse arbiter
prompt een mislukte sliding met een
penalty! Het is trouwens zeer de
vraag of dit Duitse elftal ooit de reis
naar Zweden had kunnen maken, als
het eerst door de voorronden had moe
ten worstelen, al moet uiteraard de
eerste overwinning op de favoriet
Argentinië hoog worden aangeslagen.
Het gaf deze Zuiderlingen een morele
klap van de eerste orde, die zij niet
meer te boven kwamen.
Alleen Techniek
Het is m.i. wel gebleken, dat men er
afgezien van incidentele successen
met hardheid en wilskracht na
tuurlijk gepaard met een voortreffe
lijke conditie en redelijke techniek
on the long run niet meer komt. De
Brazilianen tapten uit een heel ander
en veel geuriger vaatje. Frankrijk en
Zweden o.a. werden door hen op be
wonderenswaardige wijze overspeeld.
Zij kregen eenvoudig geen kans voor
harde tackle of sliding. Het leek alle
maal uiterst fair en was dit ook
wel maar in feite alleen omdat die
lenige Braziliaanse balartiesten aan
ieder lijf-aan-lijf-werk met behoud van
de bal ontglipten, zodat de krachts
explosies in de ijle ruimte zonder ef
fect bleven, en alleen nu en dan in het
doelgebied tot een fris mangelpar-
tijtje leidden.
Toen ik die Braziliaantjes zo ra-
zendvlug door elkaar zag dwarrelen,
meende ik aanvankelijk dat dit alleen
maar opportunistische pogingen om
vrij te lopen waren, doch plotseling
constateerde ik kort achter elkaar de
zelfde perfecte positiewisseling. Mijn
belangstelling was extra gewekt en ik
kwam toen in die beide wedstrijden tot
de conclusie, dat men volgens een wel
overwogen, uitgekiend listig patroon
te werk ging. Het interessante daarbij
was dat men met dat systeem precies
omgekeerd te werk ging, als wij hier
gemeenlijk gewend zijn. Wanneer b.v.
een binnenspeler afgezien van het
feit wie er toevallig op die plaats
stond met de bal (en de hem af
schermende kanthalf) naar binnen
dreef, probeerde de midvoor niet zo
als gewoonlijk naar voren van de spil
vrij te lopen, integendeel, hij rende
achter die binnenspeler om naar bui
ten. Prompt en verrassend plaatste
die inside dan na enig gegoochel de
bal eveneens naar buiten, waar de
back dan tot zijn grote schrik plotse
ling met 2 tegenstanders werd gecon
fronteerd.
Talloze malen werd deze manoeuvre
feilloos uitgevoerd. Soms nam die mid
voor de bal tot mijn verrassing in het
voorbijgaan van zijn inside af. Tel
kens was de spil in de verwachting
van een aanval door het midden in
positie gebleven. Trouwens als hij dat
niet zou hebben gedaan, dan zou die
middenspeler waarschijnlijk in het
midden zijn dóórgegaan.
Hetzelfde liedje werd op de vleugel
gezongen, als de inside naar buiten
opdreef. De wing ging niet naar vo
ren in de dekking van de back, doch
terug naar het midden. Door deze tac
tiek werd telkens de open ruimte wel
bewust geschapen, en dus niet ge
zocht!
Training
Ik vroeg mij af hoeveel gezamenlij
ke training aan het bereiken van dit
peil moet zijn voorafgegaan. Zo'n
perfectie komt niet aangewaaid. Bo
vendien moet je doorgetrainde, snelle
balartiesten met hersens hebben. Na
tuurlijk spelen volksaard en opvoeding
een grote rol. Met stoere, harde wer
kers kun je wel afbreken, doch zo iets
zeker niet opbouwen. Wil men beroeps
voetbal voor het publiek met welks
belangstelling prof-voetbal staat en
valt attractief maken, dan zal men
tot een synthese tussen „manlijk' en
„artistiek" moeten komen. Naar mijn
smaak was Frankrijk daarin het ver
ste gevorderd Wat waren bij hen Kopa
en Fontaine fantastisch! Frankrijk
had m.i. de tweede plaats verdiend,
doch dat was natuurlijk niet mogelijk.
Wat valt er nu uit te leren. Welnu,
in de eerste plaats, dat men met semi-
prof-voetbal nooit het peil van full
time profs kan halen. Maar binnen het
raam der mogelijkheden, lijkt het mij
in de eerste plaats noodzakelijk dat
we beginnen met de jeugd „vertrouwd"
met de bal te maken. Baltechniek en
nog eens baltechniek, dat moet de ba
sis zijn! Een „fluwelen pas" (volgens
de Pers een specialiteit van us Abe!)
moet geen headlinegebeurtenis, doch
iets zeer normaals worden. Lichaams
oefening, conditietraining, tactiek ko
men daarna en zijn zonder balcontróle
vrijwel doelloos, zij het óók nodig om
uiteindelijk tot succes te komen. Men
kan met opportunistisch, God-zegen-
de-greep voetbal wel eens geluk heb
ben, doch uiteindelijk zal alleen doel
bewust mooi en intelligent voetbal,
spelers en toeschouwers bevredigen.
I. H. GALAVAZI
P.S. Men vertelde mij, dat de Brazi
liaanse coach zijn jongens de laatste
dagen vóór de finale door middel van
gramofoonplaten voor de officiëel ge
leide Zweedse aanmoedigingen im
muun maakte. Hij draaide ze tijdens
de oefeningen voortdurend af! Onge
twijfeld een interessant psychologisch
experiment. Overigens bleek het niet
nodig, want in de finale was het al
gauw bekeken i. h. G.
8
