On dit et datjes
Ter nagedachtenis B. Jungerius
BeGunstiGinq van onze aöveRteeRöeRS, houöt öe schakeL in stanö
7
Nog geen
TTet is juni 1940. Langs de kassa van de honkbalclub A.F.C. op de
oude IJsclub, loopt een wat te laat gekomen onbekende; met het
hoofd zegt hij, dat we geen entrée krijgen en met zijn mond: „Ik ben
donateur en ik heet Jungerius".
In zijn laatste dagen heb ik me vaak gerealiseerd: Deze kennis
making was tekenend voor Jungerius.
Eens en ergens had hij besloten, dat A.F.C. een reuze club was.
Hij werd vast donateur; later lid. En al had de halve Nederlandse
Bank het hem ontraden of waren we zesde klasser geworden, hij had
ons zijn critiek zeker niet onthouden en toch, hij was A.F.C.-er in hart
en nieren gebleven.
Nooit heeft hij zijn best gedaan, iemand te behagen. We hadden
hem te nemen, zoals hij was. Toen hij zich inspande, deed hij het voor
A.F.C. en A.B.C. en niet voor de schouderklopjes.
Als er wat te vertellen was, was hij to the point en kort.
Later zaten we tezamen in het Bestuur der A.B.C. Zelfs voor hard
werkende medebestuursleden was hij een voorbeeld van activiteit. Niets,
maar dan ook niets, was hem te veel. Vaak hadden we verschil van
mening. Logisch! Doch we konden er tegen. Totdat het mij in 1949
te erg werd; ik verliet A.B.C. Enkele jaren later deed Bas hetzelfde.
We verloren het contact, zoals tot 1949 bestaan had.
Enkele jaren geleden begon het Zaterdagmiddagelftal iets te wor
den. Enkele sfeerscheppers in dit team hebben daarop aangestuurd.
Voordat we beseften, dat het iets werd, had Jungerius het in de gaten.
Hij werd supporter, en hoe! Of we nu op de Velserweg, Hoeve Voor
land of waar dan ook speelden, Jungerius kwam; op de fiets. Sinds
kort was hij in het autovervoer opgenomen.
Toen ik onze waardering voor zijn belangstelling uitsprak en hem
vroeg waarom, antwoordde hij, dat ons elftal het enige team was,
waarin echt voor de overwinning werd gevochten, terwijl het voetbal
niet gek was.
Gelukkig hebben wij de kans nog gehad, Bas en Mevrouw Jungerius,
eenmaal te laten mee-eten. We hopen, dat nog talrijken aan onze tafel
genodigd zullen kunnen worden en zullen verschijnen. Maar Jungerius
was de eerste en zou de oudste mede-aanzitter zijn gebleven. We heb
ben het als eerbewijs bedoeld, hij heeft het als zodanig gewaardeerd.
Boven aan 't programma van de voorzitter der A.B.C. stond: Jungerius
weer in A.B.C. terug te halenTe laat! Vreselijk jammer, want hij
heeft verdiend, dat A.B.C. hem daartoe uitnodigde.
Jungerius is heengegaan. Omdat hij niet op de voorgrond trad, zullen
velen hem niet missen. Zij echter, die hem kenden, en zij, die een type
kunnen waarderen, zullen hem erg missen. Hij was een top van geest
kracht, waarvan onze laagvlakte van lauwheid te weinig heeft.
Jungerius is heengegaan. Jammer, enorm jammer!
Dr. M. VAN DRIEL.
Wfeddingbells deze maand voor Puck
Settels en Chris Schroder. Zij
verloofden zich op 6 april j.l., aldus
de stap zettende, die leidt naar de
verbondenheid.
Chris is de gloednieuwe kapitein
van het derde, maar speelt al jaren
een grote rol in de lagere K.N.V.B.-
teams. Puck steunt hem bij de be
oefening van zijn geliefde sport door
haar aanwezigheid en, eerlijk, dat
doet ons deugd.
Puck en Chris van harte gefelici
teerd.
Wel
weddingbells voor Rody Hoorn en
Elkan Pais, die op 1 mei in het
huwelijk treden. Het interieur van
hun nieuwe, te Naarden staande
woning mocht ik U bij een vorige
gelegenheid al enigszins beschrijven.
Rody heeft haar plaats aan de
A.F.C.-tafel (piano) al gevonden. Wij
hopen haar nog menigmaal te be
groeten.
Aan dit echte echtpaar ook onze
gelukwensen.
Coen.
Het heeft er met Coen Colijn even
niet best voorgestaan. Een geheim
zinnige aandoening scheepte hem op
met abnormaal hoge koortsen. Ge
lukkig is Coen weer herstellende en
al zal er dan voorlopig van voetballen
geen sprake zijn, hij is er binnenkort
toch weer bij.
Loukie.
Ik mocht U een vorige keer ver
halen van de buitengewone conditie
der zaterdagspelers; Louk Woudstra
vormt het sprekende bewijs. Zijn
schedel is van een dergelijke con
structie, dat hij aan een op zichzelf
nogal ernstig ongeval slechts een
hersenschudding en een deukje over
hield.
Binnen niet al te lange tijd kun
nen we hem weer op onze velden
begroeten.
Watergraafsmeer III.
In 1956 werd een wedstrijd tussen
ons derde elftal en Watergraafsmeer
III in niet al te beste verstandhou
ding gespeeld.
Op initiafief van Karei Bussink,
toen aanvoerder van Watergraafs
meer, werd na de returnmatch aan
onze aanvoerder Karei Brand een
fraai uitgevoerd vaantje aangeboden,
dat nog steeds ons clubhuis siert.
Het elftal, dat (tegen elkaar) de
beste prestatie levert mag het vaan
tje een jaar in bezit houden.
Inmiddels degradeerde Water
graafsmeer III naar de afdeling en
kon de krachtmeting niet meer
plaats vinden. Hoe het nu verder
moet Karei Brand lost dit wel
op. Ik wilde U slechts de geste in
herinnering roepen.
Ander Shirt.
Na een aantal selectie-wedstrijden
werden onze mannen Henne Bos
kamp, Paul Meijer en Hubert Briedé
in het Amsterdamse Amateur-elftal
gekozen. Hubert als reserve voor de
Watergraafsmeerkeeper Van 't Kruijs.
Henne en Paul speelden op 12 april
tegen Düsseldorf een goede partij.
Tip.
Dames, even aandacht. Otto van
der Heul en zijn Berta wonen nu
op de Hobbemakade 115, d.w.z. recht
tegenover hét Clubhuis van Amstel's
Roeivereniging.
Als Joop Bakker de gordijnen
's maandags openlaat kan Berta U
(desgewenst telefonisch) precies ver
tellen, wie wel en wie niet aanwezig
is.
Paastournooi.
Onze bijzonder actieve clubavond
commissie heeft een mooi klaverjas-
tournooi in elkaar gezet. Alle veertig
deelnemers, benevens de drie com
missieleden gingen met een Paas-
brood naar huis. Vooral Mevrouw
De Bie, die haar drie mannen had
ingezet, zal tevreden zijn geweest.
Voor de statistiek: Wim Würster
was nummer één, de voorzitter tiende
en Igor Shevtzoff acht-en-riertigste.
Pick-TJp.
Hein Timmerman heeft het Be
stuur ervan weten te overtuigen, dat
er beslist een nieuwe pick-up bij de
geluidsinstallatie moest komen. Rein
Akkerman wist er één, met drie snel
heden nog wel.
Nu kunnen we naar de muziek
luisteren zonder telkens, om de drie
minuten, de plaat te moeten om
draaien. Alhoewel dit voor mij per
soonlijk toch ook wel zijn aangename
kanten had.
