Zotten
Bullelinade
BequnstiGinG van onze aöveRteeRöeRS, houöt öe schakel in stanö
Als U eens voetbalde in een elf
tal, dót niet voetbalt, tengevolge van
klimatologisch gezien erbar
melijke terreingesteldhedenU
daarom als aanvoerder, resp. "-ster
van zo'n elftal niet in staat bent
van overwinning gillende ooggetuige
verslagen te brengen en U, ondanks
het schrijnende gebruik aan stof, van
redactiezijde een soort dwangbevel
ontvangt voor de directe levering van
minstens 150 woorden oppeppende
tekst, wist U vast ook niets anders
te brengen, dan wat hierboven staat
en hieronder volgt. (Waarbij we mo
gen constateren, dat inclusief deze
zin tot en met het sluithaakje, reeds
voor 96 woorden, of 64 aan het
dwangbevel is voldaan.)
Welnu, als actief lid van het zeven
de, wil ik U toch verhalen tot welke
calorieënvretende (werkzaamheden
dit elftal zich heeft weten te bewe
gen, sinds de tijd, dat iedereen wel
iswaar over het voorjaar begon te
praten, doch de haute-couture in
grasgroen, die wij zo graag op onze
velden zien liggen, voorlopig nog
in de ateliers van moeder natuur ge
reserveerd bleef.
Op een zondagmorgen zagen we
wel het verwachte groen; het was
echter een beetje wazig en uitslui
tend voortspruitend uit het kleuren-
gama aan dranken, dat wij in de
avond, resp. nacht van 1 op 2 maart
j.l. in het Minervapaviljoen mochten
bestrijden. Bij die gelegenheid werd
ons aller zevende omkranst door niet
minder dan 6 (zegge: zes) Louzen
met O U's en Oh ée's, welke ons be
hulpzaam waren bij de slagvelden
aan bars, buffetten en andere vul-
gelegenheden. Of er inderdaad zes
waren, is nog niet helemaal duide
lijk; wel is bekend, dat naarmate
het uur vorderde, dit aantal zich uit
breidde tot een laatste beursnotering
van 9. Een pertinente tegenspraak
over dit aantal is niet vernomen,
zodat een gemiddelde van 6 wel mag
worden geaccepteerd.
Overigens was het heel geani
meerd: Frits (met Lo(e)us) dartel
de in de goal (A, van coca), Joop
speelde half om half, Rudi speelde
links en recht-op-en-neer en vader
Joop wist met al die Lou(e)zen niet
meer naar welke hij het eerst moest
kijken. Harry hing ook al met een
Lous aan de bar, Willem (met kies
pijn) werd, behalve met zijn Ria,
eveneens gesignaleerd met een Lous,
terwijl Rob en Lous kleine Lousje
kwamen voorstellen. (Dit laatste
neem ik niet voor mijn rekening, om
dat ik niet weet of een en ander
biologisch gezien juist is.) Jaap
(op één been, het andere had-ie thuisj
wast-er ook en aan zijn serieuze
danspogingen te zien, zal hij wel
weer kunnen voetballen ook, ten
minsteals het weer meewerkt,
want tenslotte is het zó, dat één
Lous nog géén zomer maakt.
GERARD.
Ook de Zatten hebben niet gevoet
bald deze maand. Dat mag U in het
grote (afgekeurde) kader logisch
lijken, het is het echter in het ge
heel niet. De conditie van elk der
spelers is een dusdanige, dat het
Zattenelftal niet over één kam ge
schoren kan worden met de andere
voetballers. Als bijna alle spelers
thuis achter de kachel zitten dan
kan men ons vinden op het A.F.C.-
terrein. Klaverjassen is één van de
minst hardende bezigheden, die we
dan verrichten.
Maar goed,- het feit ligt er nu een
maal: ook wij hebben niet gevoet
bald. Eén ding staat echter vast: de
knop van de deur wordt blauw. Mooi,
pauw-, gouddooraderd blauw. Wij,
dat wil zeggen de overige tien heb
ben nog getracht een rode aan te
praten. Niets hielp echter. Die ene,
zekere deurknop moet pauw-, goud
dooraderd blauw worden. Nou, goed
dan. Als ze niets anders willen.
In ieder geval kunnen de Zatten
(en als U dit artikeltje nog eens
overleest kan U het wellicht ook)
zich niet vergissen in de deur, welke
toegang geeft tot de badkamer in
het huis van Rody en Elkan.
Of we dit jaar nog voetballen?
Wie weet het, niemand weet het. We
gaan vandaag of morgen wel weer
eten. Samen met onze echtgenoten.
Al was het alleen maar om de Vete
ranen te jennen.
JAN TJALLING.
Ambtshalvelees ik uiteraard
ons Neerlands cluborgaan.
Dat vaak, geschreven met veel vaart,
op zeer hoog peil kan staan.
Er is veel koren, weinig kaf
en dat van A.F.C.
naar mij n gevoel in een woord af)
doet zeer behoorlijk mee.
Doch bij mijn weten werd nog nooit
ons Bulletin vermeld.
En dat is jammer, want het is
daar prima mee gesteld.
Vandaag ziet men bij vele clubs
dit weekbericht.
Heel eerlijk, Adfcee's Bulletin
verspreidt een e i gen licht.
Zijn soberheid en eenvoud zijn
verdienste nummer EEN.
Maar dat is het, bi] 't Bulletin,
bepaald toch niet alle,en.
Het heeft d i e droge humor die
aan Mokum inhaerent is.
En ivaar speciaal de A.F.C.
(berucht soms) om bekend is.
Waar men als regel bij dit soort
lektuur op dorheid stuit,
daar lezen w ij het Bulletin
meets in een adem uit.
Voor mij gaat van het Bulletin
geen simpel woord verloren.
Persoonlijk spel ik het en wel
van achteren naar voren.
Ontdek er wekelijks een vondst.
Een vondst? Nee, een trouvaille!
Toch, de producer van die vondst
kreeg nimmer een medaille.
Het kan niet anders of de man
is erfelijk belast
met lingui.stiek zie: Hebt u al
eens.mee klaver gejast?
Ik kan mij met het Bulletin
bepaaldelijk verpozen.
Zolang u leeft mag u het niet
verwaar meer laten lozen.
Dit Bulletin is meer dan maar
ejen leidraad voor de leden.
Aafcee's traditie, cultus, sfeer
worden erin beleden.
B. S. LE MARCHé.
3
