De Jeugd
De gouden beentjes
van All
Bequnstiqinq van onze aöveRteeRöens, houöt öe schakel in stanö
Afgekeurde velden zijn de oorzaak
Adat Al tot een gereduceerd pro
gramma van één competitiewedstrijd
kwam. In deze wedstrijd werd m
tegenstelling tot voorgaande ont
moetingen van het begin af aan en
thousiast gespeeld, met als resultaat
een verdienstelijk gelijk spel 11
tegen Lijnden. A 2 zorgde voor de
grote verrassing. Het zag kans de
reeks nederlagen te stuiten. De over
winning werd behaald op R.C.A. en
wel met 120. Deze overwinning is
zeer belangrijk, daar R.C.A. hierdoor
naar de onderste plaats verhuisde
en de rode lantaarn van ons heeft
moeten overnemen. In de volgende
ontmoeting tegen Ahrends leek
het er op, dat wederom een puntje
bemachtigd zou worden, want na
een 21 achterstand zagen we kans
ongeveer een kwartier voor tijd ge
lijk te maken. Helaas moesten wij
nog éénmaal zwichten, doordat de
bal op ongelukkige wijze in eigen
doel werd gewerkt. Hierdoor ontging
ons het verdiende gelijke spel. Wor
den er nog steeds geen grote pres
taties geleverd, toch wordt er iets
beter gespeeld dan in het begin van
het seizoen en vooral in de laatste
wedstrijden ook met meer enthou
siasme.
Junioren B.
Van onze B-junioren heeft B1 tot
nu toe zeer goede resultaten ge
boekt (zie de standen). Nog steeds
ongeslagen staat dit elftal aan het
hoofd van zijn afdeling. Van S.D.W.
werd met 41 gewonnen, waarin na
een vrij rommelige eerste helft
(1i), het door een omzetting in
de opstelling beter ging. Er werd
meer over de vleugels gespeeld met
als resultaat, dat er drie doelpunten
werden gemaakt. In de wedstrijd
tegen Neerlandia kon men niet tot
goed spel komen. Door een fout van
onze keeper stonden we al in de
eerste minuut met 1—0 achter. Hier
na waren wij sterk in de meerder
heid, maar konden het niet verder
dan één doelpunt brengen, zodat met
een gelijk spel genoegen genomen
moest worden.
B 2 heeft uit zijn drie ontmoe
tingen 2 punten behaald. Tegen
Ahrends werd aardig gespeeld,
waarbij het tamelijk gelijk opging.
Door een strafschop openden wij de
score. Hierna kwamen wij iets meer
in de aanval wat tot uitdrukking
kwam in twee goede doelpunten, zo
dat de eindstand op 30 werd ge
bracht.
Tegen D.V.O.S. konden we het
niet bolwerken en moesten met een
nederlaag genoegen nemen. Ook te
gen K.B.V., dat ongeslagen is, zat
er geen winst voor ons in. We gaven
K.B.V. goed partij, maar konden de
nederlaag niet ontlopen. Door beter
spel en hoger tempo werden wij over
troefd, zodat een 2—0 nederlaag het
gevolg was.
B 3 heeft twee wedstrijden ge
speeld. Van VoleXvijckers, dat veel
sterker was werd met 40 verloren,
terwijl tegen R.A.P. èèn puntje in
de wacht werd gesleept. Aanvanke
lijk zag het ook tegen R.A.P. er naar
uit, dat het een grote nederlaag zou
worden, want al spoedig stonden we
met 20 achter. Door goed samen
spel van de voorhoede werden twee
goals gemaakt en kwamen we gelijk.
De rust ging in met de stand 33.
Hierin kwam na rust geen verande
ring meer, ondanks enkele kansen
aan weerskanten.
B 4 heeft van Watergraafsmeer
makkelijk weten te winnen 40. Te
gen Zeeburgia werd het een neder
laag; het veld was een ware modder
poel en hieraan paste Zeeburgia zich
beter aan, zodat de nederlaag 31
verdiend is.
Van D.C.G. werd weer gewonnen.
Na een spannend duel kwamen wij
met een kleine overwinning 32 uit
de bus.
Junioren B 5 en B 6 hebben onder
scheidenlijk 2 punten uit 3 en 2 uit
2 wedstrijden behaald. Al zijn de
resultaten nog middelmatig, toch is
er een stijgende lijn in het spelpeil
te constateren, wat ook komt door
dat men beter op elkaar raakt in
gespeeld.
De Welpen.
De slechte toestand van onze ter
reinen zal het voorlopig niet moge
lijk maken de wedstrijden tussen
onze welpen te hervatten, dat zal
wel maart van het volgende jaar
worden. Hoe jammer dit ook is, er
is niets aan te doen.
Kienen.
Evenals vorig jaar streden welpen
en junioren zeer luidruchtig om de
vele prijzen. De middag werd verder
opgevrolijkt door onze jeugdige ac
cordeonist M. Nuisker, die een ware
virtuoos bleek te zijn. Langs deze
weg dankt de Jeugdcommissie alle
milde gevers die ons in de gelegen
heid stelden dit jaarlijkse evenement
voor onze jeugd te organiseren.
Tot slot wgnst de Jeugdcommissie
allen Prettige Kerstdagen en een
voorspoedig 1958.
P. VAAL.
(Een Afrikaans voetbalsprookje)
Op het dorpsplein van Yam-Yam,
een plaatsje 12 mijl ten Noor
den van Bolgatanga, bevindt zich
een met bamboe afgebakend stukje
grond. In het midden hiervan staat
een verweerd houten bordje met
het opschrift: „Hier rusten de gou
den beentjes van Ali".
Ali was jarenlang middenvoor
van de Yam-Yam Lions, het sterk
ste voetbalteam uit de omtrek. Dit
feit kon voor een niet gering ge
deelte op conto van Ali worden ge
schreven, want hij was een goed
voetballertje. Zeer goed zelfs. Maar
hij wist het; erger nog, Ali stak het
niet onder stoelen of banken. Hij
bazuinde het uit. Het was een op-
scheppertje.
Wellicht ware het allemaal nog
goed met Ali afgelopen, als hij in
zijn bravour niet zover was gegaan
met te vertellen, dat hij gouden
beentjes had. Voetbalprozaïseh ge
zien mocht dat dan zo zijn, maar
zoiets zeg je niet; zeker niet in een
gebied waar een boer met vier
kippen tot de rijkaards wordt ge
rekend. (Heeft hij er dan nog een
haan ook bij, dan is het een Croe
sus). Dan is het gevaarlijk.
Maar evenals vele andere voetbal
lertjes, die alleen maar goed kun
nen voetballen, was Ali een beetje
dom en ging onverdroten voort den
volke kond te doen van zijn gou
den beentjes. Op het laatst geloofde
men er in.
Zo gebeurde het, dat de Chief van
Kolo op zekere dag ter ore kwam,
dat de middenvoor van Yam-Yam
uiterst kostbare beentjes bezat. Nu
zat die Chief toevallig slecht bij kas
en toen rijpte er een gemeen plan
in zijn brein. Hij zond twee osse-
wagens naar Yam-Yam, met een
invitatie voor het voetbalteam om
een wedstrijd in Kolo te komen
spelen. In Yam-Yam hoefde men
niet lang na te denken; de bieten-
oogst was net binnen en een uit
wedstrijd met vrij vervoer kwam
niet iedere dag voor. Het duurde
dan ook niet lang of de koffertjes
waren gepakt en onder het zingen
van „Yam-Yam gaat nooit verlo
ren" en „Kolo gaat zakkies plakken,
hi, ha, hoi" toog men welgemoed
en argeloos op weg.
Jullie hebt het natuurlijk al be
grepen: Onderweg vond een over
val plaats en toen het stof was op
getrokken lagen er tien spelers van
Yam-Yam gekneveld in een grep
pel en de elfde, Ali, was verdwe-
nenl
Een paar dagen later voerden
woedende Yam-Yam-ers een over
val uit op Kolo, maakten het plaats
je met de grond gelijk en vonden
eindelijk op het erf van de Chief,
achter een hoopje oud roest, de
beentjes van Ali.
Hoe de dappere mannen ook zoch
ten, van Ali zelf was geen spoor
meer en tenslotte stopten zij, diep
bedroefd, de legendarische onder
danen van hun middenvoor in zijn
eigen koffertje en keerden terug
naar het dorp, waar het met grote
plechtigheid werd bijgezet op het
dorpsplein.
Als jullie ooit in de buurt van
Yam-Yam komen, jongens, dan
moet je er beslist even naar toe
gaan. Dan zul je ook zien, dat naast
het eerder vermelde bordje nog een
bordje is geplaatst met het op
schrift: „Wie zijn benen lief heeft,
pocht er niet mee". ADJE
