Mixed Pickles
BeounstiQinq van onze aöveRteeRöeRS, houöt öe schakel in stanö
Protestcommissie
ER is voor de zoveelste maal geduvel over de protestcommissie. „Een schande, die protesten!" roepen de
tegenstanders van de mogelijkheden tot protesteren en dus van de protestcommissie. „Echt Hollands,
om je niet bij een beslissing neer te leggen. Wij zijn nu eenmaal het volk van het Hoger Beroep en van het
Ingezonden Stuk. Over een heel seizoen gerekend, lopen alle stommiteiten van scheidsrechters in het voor-
en in het nadeel van je club wel zo ongeveer quitte. Niet protesteren, maar accepteren".
Voor zover wij weten is H.F.C. de enige club, die dan ook inderdaad consequent doordenkt en principieel
nooit protesteert, al zou de scheidsrechter tegen' H.F.C. een goal toekennen, die met beide handen gemaakt
is en dertig meter buitenspel is. „Heel logisch, die protesten" roepen de voorstanders van de mogelijkheden
tot protesteren en dus van de protestcommissie.
„Stel je voor overal 'en in alle omstandigheden heb je in ons land recht op appèl. Scheidsrechters
zijn ook maar mensen en maken dus ook fouten. Je zal maar je kampioenschap missen of degraderen door
een aparte arbitrale blunder. Het is maar heel goed, dat je kunt protesteren."
En nu hebben wij het verhaal gelezen van Wim (voor zijn oudere vrienden Juust) Katoen, die een
heel mensenleven in protesten gedaan heeft en nu blijkt, dat rond 30 procent van de ingediende protesten
wordt toegewezen. Als U nagaat, hoe moeilijk het de clubs gemaakt wordt, om te protesteren, dan vinden
wij een percentage van 30 veelzeggend. Enerzijds vallen dus de „protesteer-maar-raak" lieden af, maar als
er dan geprotesteerd wordt, dan blijkt in rond één van de drie gevallen de scheidsrechter ongelijk te
krijgen.
Dit leidt tot de conclusie, dat er aan het juiste toepassen van de spelregels bij onze arbiters nog te
veel ontbreekt.
Mogen wij tussen de felle voor- en tegenstanders van „het protest" deze vraag laten horen: Zou het niet
wenselijk zijn, de mogelijkheid tot protesteren te laten vervallen, als ooit statistisch béwezen kan worden,
dat het aantal toegewezen protesten terugloopt tot een te verwaarlozen percentage? Als nu eens één op de
tien protesten zou worden toegewezen inplaats van drie op de tien, dan zou dit bewijzen, dat het „ver
keerde toepassen van de regels" tot zo grote uitzonderingen behoort, dat men het „all in the game" wél kan
gaan toepassen.
Niets veranderd?
Onze goede A.G.O.V.V.-vriend Landaal heeft zich laten interviewen en de interviewer kwam tot deze
conclusie: „Landaal rekent zich tot de amateurs en daarom is er in wezen niets in de club veranderd."
Wij hebben echt zitten na te denken over dat woordje „daarom". De spelers van A.G.O.V.V. I en of
A.G.O.V.V. II verdienen geld aan het spelen van voetbalwedstrijden. Landaal voelt zich amateur. Is deze
controverse niet de tragiek van het hele semi-professionalisme in de vaderlandse voetballerij?
Want het is natuurlijk niet waar, dat in een club, die haar topspelers öf per wedstrijd, óf goed resul
taat betaalt,' niets verandert, omdat de leiding amateuristisch is of denkt. Men krijgt dan tóch de ver
houding werknemerwerkgever, hoe men het keren of wenden mag.
In wezen is er niets zo belachelijk dan dat een bestuurslid van een voetbalclub zit te onderhandelen
met de spelers over wat zij aan dat voetbalspelen verdienen zullen en zelf „amateur" moet blijven. Men
spreekt met zijn clubvrienden öf men spreekt met zijn werknemers. Die keuze zal gemaakt moeten worden
en dan zullen ook de werkgevers hun letterlijk verdiende loon moeten kunnen ontvangen, omdat zij
werknemers een behoorlijk loon uitkeren.
K.N.V.B.-Voorzitter
In -dit verband vragen wij ons af, of na het aftreden van Hopster niet een K.N.V.B.-voorzitter moet
worden benoemd, die deze functie als "full time job" tegen een zeer behoorlijk salaris gaat vervullen. Het
lijkt ons onmogelijk, dat deze positie in vrije avonduren of tijdens het week-einde behoorlijk kan worden
waargenomen. Wie dit zou wjillen proberen, vermoordt zijn gezinsleven en doet schade aan zijn maatschap
pelijke positie. Men kan waarlijk niet als voorzitter van onze Bond een ambitieuze kantoorbediende be
noemen, die het wel leuk vindt om in de krant te staan en met de groten der aarde te verkeren. De
(amateur) voorzitter van de K.N.V.B. moet iemand zijn van allure, die maatschappelijk een behoorlijke
positie bekleedt. Maar wie tegenwoordig in de maatschappij een behoorlijke positie bekleedt, zit so-wie-so
al krap in zijn vrije tijd. Het minste wat hij moet doen om die positie te handhaven of nog te verbeteren, is
veel lezen. Of men nu medicus is of rechtsgeleerde, fabrikant of H.B.S.-directeur, er komt heel wat voor
kijken om „bij" te blijven. De moderne maatschappij vraagt het uiterste van de man, die in zijn vak tot
de voorste gelederen is doorgedrongen; wie iets weet van de verhoudingen op kerkelijk gebied, bij de lief
dadigheid of in de sport, kan getuigen hoe ongelooflijk moeilijk het is ook voor niet eens zo bar tijdroven
de baantjes, geschikte mensen te krijgen in bestuur of commissies.
Wij hebben met grote belangstelling het artikel van Lo Brunt gelezen in de „Sportkroniek", waarin
hij een boekje opendoet van wat er omgaat op het Bondsbureau. Men kan dit alleen nog maar vergelijken
met een Directie-Secretariaat (inclusief Bibliotheek, Centrale Documentatie, Archief en wat ge maar wilt!)
van een groot bedrijf.
De K.N.V.B. is vooral na de invoering van het semi-professionalisme een groot bedrijf geworden.
Nu kan een groot bedrijf nooit goed geleid worden door een man, die dit in verloren uurtjes moet doen.
Dit kan alleen door een man, die zich geheel op die taak kan concentreren en daarbij een salaris geniet,
dat hem dagelijkse geldzorgen bespaart en verhindert, dat hij het moet hebben van min of meer versierde
onkostennota's of diner-invitaties.
Voor ons gevoel is de tijd voorbij, dat de praeses van de K.N.V.B. een honoraire functie heeft. De
zakelijk ingestelde K.N.V.B. (als de Bond niet zakelijk ingesteld zou zijn, zou hij ten gronde gaan) moet
iemand aan de top hebben, die volkomen ingevoerd is, zakelijk kan denken en op die basis gehonoreerd
wordt. J- W.
7
