Mixed Pickles
hé, poelt u wel mee i
Feest.
Onze cricketclub dochterclub durf ik niet te schrijven want dat staat zo gek, nu dat kind ons volledig
boven het hoofd gegroeid is heeft op waardige wijze haar 35-jarig bestaan herdacht. Het hoogtepunt was
ongetwijfeld het diner in Atlantic, waaraan talrijke oudgedienden en jongeren met hun dames aanzaten. Een
diner met dames heeft toch ook wel aantrekkelijke zijden: de humor vloeit milder en de alcohol minder
dan het geval is, wanneer mannen onder elkaar zoiets gaan versieren. Er gingen stemmen op om zoiets
ook bij A.F.C. te organiseren en er zit wel wat in, maar ik heb zo het gevoel, dat 99% van degenen, die
door Henk Esser ten dis genood plegen te worden dit diner dan naast het bestaande jaardiner willen orga
niseren en niet in plaats van.
Over het diner hing voor velen de weemoed van het afscheid van Wally van Weelde, die nu zijn krachten
gaat wijden aan onze Rotterdamse zustervereniging V.O.C. De dingen gaan nu eenmaal zoals zij moeten
gaan en gedane zaken nemen geen keer. Ons rest de herinnering aan een voortreffelijk aanvoerder, zowel
van A.C.C. als van het Nederlands elftal, die in beide kwaliteiten meer goed gedaan heeft voor de naam van
A.C.C. dan critici (en het is zo gemakkelijk, een cricket-aanvoerder te critiseren) misschien wel eens gedacht
hebben. Het ga Wally zeer goed in zijn verdere leven, zowel maatschappelijk als sportief.
Een hoogtepunt van prettige aard was de benoeming tot erelid van voorzitter Lou Woudstra. Het is waarlijk
geen phrase om te schrijven, dat indien ooit iemand een hoge onderscheiding in het verenigingsleven waar
dig is geweest, dit Lou Woudstra is. Met onuitputtelijk geduld, nimmer aflatende ijver en waarachtige club
liefde dient hij zowel de cricketclub als de voetbalclub nu reeds een lange reeks van jaren op zeer belangrijke
plaatsen. Het feit, dat zovelen bleven tot het officiële klokje van gehoorzaamheid, vier uur in de morgen is
een best bewijs hoe de stemming op het A.C.C.-feest was.
Mensen gezocht.
In de vorige Schakel heeft voorzitter Holtzappel in zijn hoofdartikel de financiële koe bij de horens ge
pakt. „Ik zoek mensen", riep hij uit in navolging van een bekende figuur uit de Oudheid en verder verdedigde
hij de stelling, dat men in plaats van de tering naar de nering te zetten, beter kan doen de nering naar
de tering te zetten. Dat is een heel juist standpunt. Tenslotte is de grootste sufferd in staat om het blauwe
potlood te gaan hanteren en uitgaven naar beneden te krijgen. Wel, dat is een klein kunstje in een grote
sportvereniging: men ontslaat de trainer, verlaagt dc salarissen van de terreinknechts en' verwaarloost een
beetje opstal en terreinen. Men kan dan ook nog het clubblad afschaffen en klaar is Kees. Maar Holtzappel
heeft volkomen gelijk, als hij er zich tegen zou verzetten, dat A.F.C. die koers zou gaan sturen en dat
het veel beter is, dat men de inkomsten gaat verhogen en nu eens niet in de eerste plaats naar de uitgaven
kant gaat kijken. Welnu, het antwoord is eenvoudig: VERBETER DE PRESTATIES! Wie iets presteert,
ontvangt wat en die primaire waarheid geldt zowel in de kille maatschappij als voor een amateurvoetbalclub.
Hebt U gelezen, dat in onze parallelafdeling H.B.S.H.V.V. tienduizend bezoekers trok? Nu kan men wel
zeggen, dat het op Tweede Paasdag veel te koud was om naar het strand te gaan en dat H.B.S.H.V.V. een
historische klank heeft, maar dat is het punt niet. H.V.V. stond op de eerste plaats en het zeer aantrekkelijk
spelende H.B.S. op de derde plaats, dus stroomden de Hagenezen naar Houtrust om die ontmoeting te kun
nen zien. Wanneer wij nu eens naar ons bloedeigen Watergraafsmeer kijken, dan geloven wij, dat de penning
meesters van T.O.G., D.E.C. en J.O.S. helemaal niet zullen klagen, nu die drie verenigingen in een strijd
op leven en dood gewikkeld zijn om promotie van de derde klas naar de tweede klas. Het publiek kijkt naar
kwaliteit en als A.F.C. haar oospronkelijke vorm dit seizoen had weten te handhaven, dan liep Lou Woudstra
nu vrolijk fluitend langs de tribunes. Wij kunnen tenslotte niet in het oneindige de contributie verhogen,
want ergens keert de wal het schip en de grens lijkt, wat de contributies aangaat, wel zo ongeveer bereikt.
A.F.C. naar de top van het amateurvoetbal en de door Holtzappel bedoelde nering komt dan vanzelf wel.
Ooefenwedstrijd.
Verschillende bladen hebben critiek geleverd op het feit, dat de voetbalbond het Nederlands elftal het veld
ingestuurd heeft tegen Partisan, die beroemde club uit Yoegoslavië, die op de grasmat van Dick Bessem een
spelletje demonstreerde, waarvan onze topspelers schele ogen kregen. Het was, meende men, zo ontmoedigend
voor de Oranje-hemden, die juist Duitsland geklopt hadden om zo kansloos te verliezen. Nu vragen we ons
in de eerste plaats af, of de waarde van de overwinning tegen Duitsland niet erg overdreven wordt.
Wie iets begrijpt van de mysterieuze krachten van de sport, zal het helemaal niet gek vinden, dat Duits
land destijds wereldkampioen werd en dat Nederland zowel in Parijs in Maart 1953 de beroemde rampwed
strijd tegen Frankrijk won als nu de Duitsers klopte. In al deze genoemde wedstrijden hebben mentale
factoren een rol gespeeld, die met spelcapaciteit eigenlijk weinig te maken hadden.
Maar in de tweede plaats begrijpen we niet goed, waarom men een oefenwedstrijd zou organiseren, als
men niet iets van die oefening kan leren. Indien ik er aardigheid in had om behoorlijk te leren schaken, dan
zou ik proberen te oefenen tegen Max Euwe en niet tegen de eerste de beste café-prutser. Wanneer het
Nederlands elftal echt wil leren voetballen, dan moet het tegen de allersterkste gaan oefenen en niet tegen
een ploeg, waarvan eigenlijk niets te leren valt. Psychologisch is het misschien juist heel goed, dat na de
bijna hysterische vreugde in verband met de overwinning op Duitsland er door Partisan een emmertje ver
koelend voetbalwater over de verhitte chauvinistische hoofden omgekeerd is.
Co Bouwens.
Onze vroegere penningsmeester, ere-lid Nestelroy, schreef mij een brief naar aanleiding van de verkiezing
van Co Bouwens in het Nederlands elftal tegen Frankrijk. Aan zijn sappige reiservaringen moge ik het
volgende ontlenen:
„Voor mij was de verkiezing van Co Bouwens aanleiding om mij naar Maubeuge te begeven. Over de wed
strijd zelf behoef ik niet uit te wijden. Leo Pagano gaf volgens de diverse bladen 'n uitstekend verslag van
de verrichtingen van de A.F.C.-er „Bouwman".
Maubeuge is nu niet 'n wereldstad, maar had 'n prima uitziend terrein met 'n gammele tribune, 'n autori
teit die rondliep met 'n grote rode bloem in zijn knoopsgat, 'n zeer slechte cantine, maar 'n prima dorpskapel.
Bij de aanvang van de wedstrijd werd 'n wijsje geblazen, waarvan de melodie het midden hield tussen
