j.h. esseR
'T
flew Sweet Home
COMMISSIONNAIR IN
EFFECTEN
BequnstiQinq van onze advepteendeRS, houdt de schakeL in stand
„Er zijn, geloof ik, alleen nog maar
eerste klasse clubs in Nederland; hier
en daar nog wat tweede klassers en
een stuk of wat derde klassers, maar
de hoofdschotel is éérste klasse. Ik
juich dat toe, hoe meer hoe liever.
Voor mijn part waren er duizend
eerste klassers. Toch zal eens de tijd
komen, dat men zal gaan inzien, dat
beperking der eerste klassers het
spelpeil aanzienlijk zal doen gaan
stijgen. Uit deze walgelijke hoeveel
heid eerste klassers moet t.z.t. de
kampioensklasse geboren worden. De
room van de room! Een competitie
over het gehele land.
Wanneer de internationale ontmoe
tingen ons hebben geleerd, dat wij
wat spelpeil betreft, aanzienlijk zijn
achteruitgegaan, dan zal men pas
inzien, dat het potsierlijk is om in
een klein onsportief land als het onze
51 eerste klasse clubs er op na te
houden. Is het niet om je een rol
beroerte te lachen? De idee, dat er
in Holland 561 eerste klasse spelers
zouden zijn. Neen, de goede krachten
moeten geconcentreerd worden in één
competitie. Noem haar hoofdcompe
titie of kampioenscompetitie en laat
de rest gelukkig met het etiket van
eerste klasse".
Wel het had vandaag geschreven
kunnen worden. En het is wel weer
een bewijs, hoe langzaam in ons land
ideeën tot werkelijkheid worden, dat
de hoofdklasse in de K.N.V.B. precies
veertig jaar na een dergelijk artikel
werd ingesteld
Ik hoop, dat de ouderen met mij
nog even plezier gehad hebben in
het meebladeren in dat oude ver
geelde boek van 1916/1917. En eerst
als je zoiets zelf zit te schrijven,
bemerk je, dat je om het maar eens
zachtjes te zeggen, de middelbare
leeftijd bereikt hebt en dat je hoe
langer hoe meer moet overlaten aan
jongeren; jongeren, die je dan zo
mogelijk zelf hebt uitgepikt en op
geleid. Ik sla mij even op de brede
borst van voldoening, dat Wim van
Teunenbroek en ondergetekende over
de mensenkennis beschikt hebben om
enkele jaren geleden de toen nog
onbekende Jan Steensma uit te pik
ken om zijn voortreffelijke verslag
jes van het vierde elftal en hem op
te leiden tot redacteur van de A.F.C.-
Schakel. Nu ik zie, op hoe uitsteken
de wijze Jan Steensma de redactie
voert en nu ik door veelvuldig ver
blijf buitenslands zo weinig contact
meer heb met het interne leven van
A.F.C., wil ik Jan Steensma vragen
om nu binnenkort ook van mij over
te nemen de rubriek „Mixed Pickles".
Ik hoop, dat de naam blijft bestaan.
Wij moeten de oude namen in A.F.C.
doen voortleven, want de club is
sterk en zal sterk blijven door haar
gevoel voor traditie. Jan Scheepstra
heeft het hart van alle oudere club
vrienden gestolen door zijn lumineus
idee om de nieuwe stichting, die
A.F.C., A.C.G. en A.B.C. een prach
tige toekomst wil bieden op het
nieuwe complex aan de overkant van
de dijk, te noemen „Stichting Goed
Genoeg" als altijd voortdurende her
innering aan ons onvergetelijk veld
in Watergraafsmeer, waar A.F.C.
haar nationale reputatie voor goed
vestigde. Die naam Mixed Pickles
houdt voor de ouderen ook veel in.
Dat was dan de naam voor die boe
ken, waarin op clubavond in d'IJs-
breeker nu ook al ruim veertig
jaar geleden de leden hun ver
slagen inplakten. Daarin schreef
Eetje van Buuren zijn reportages
over het eerste elftal, die welhaast
klassiek waren van stijl en sfeer.
Daarin hebben Sijmen Wit en Nico
Holtzappel hun eerste schreden ge
zet op het glibberige pad der club-
journalistiek. Ook die naam moet
blijven voortleven en daarom noemde*
ik mijn eigen rubriek „Mixed
Pickles".
Beste redacteur, alle succes verder
met die rubriek in het bijzonder en
met het blad in het algemeen en als
ik nog eens wat op mijn hart heb,
geef mij dan nog een beetje plaats
ruimte, want helemaal kan ik schrij
ven toch niet laten.
J. H. WIJNAND.
TTe£ stemde weemoedig
te moeten verhuizen
van Watergraafsmeer
naar ergens in Zuid".
Heel ver van de luwte
der veilige huizen.
„Je waait in die polder
je jasje haast uit".
Het stemt wéér weemoedig
te moeten verkassen
van 't veilig domein
aan de Wandelweg 11".
Want hoevele stappen,
ja vaak eerste passen,
zijn daar niet gezet
op ons aller Aafcee?
Wat is het toch dat
ons opnieuw steeds doet hechten
aan wat we goed kennen
en lang reeds bestaat?
Waar om willen zij
voor het oude toch vechten,
terwijl er iets nieuws,
iets heel moois opengaat?
Kan 't zijn dat het is
dat haast géén er kan wennen
aan wat hij niet kent
(wat de boer dus niet blieft
Al wil men het meestal
zichzelf niet bekennen,
we zijn in die dingen
heel conservatief!
Daar „achter de dijk
waar de schapen nu lopen
zal 't even gezellig
en knus zijn als nu.
Gezelligheid is
immers niet te ontlopen!
Gezellige sfeer,
A.F.C.'ers, maakt UU
Ik toef in gedachten
al twintig jaar verder.
We zijn met „het nieuwe"
al jaren vertrouwd.
Geen schapen, maar steeds nog
leidt Nico-de-herder
de lammetjes daar
waar al veel is gebouwd.
De gevels rondom
zijn bevlagd en bewimpeld.
We zijn weer een keer
amateurkampioen!
Een heer, nog kaarsrecht
doch een tikje gerimpeld
wenst geluk Jaap van Nek
nam nog steeds geen pensioen.
Terug naar van daag
gaat heel ons verlangen
naar 't bovenomschrevene
toekomstbeeld uit.
Gegrepengepakt,
geboeid en gevangen
voor 't nieuiue A.F.C.
in het hart van Nieuw Zuid!
B. S. LE MARCHé.
heRenqRacht 92
TEL. 41864-42864, BEURS 41057
CHAPEAUX POUR
DAM ES
CHURCHILL-LAAN 75
TEL. 72.71.93
13
