hALus-Ump
hA-hA slot
Wat iedere A.F.C.-er behoort te u/eten
Drukkerij Joh. Meijer Zoon
een
een
Begunstiging van onze aöveRteeRöeRS, houöt öe schakel in stanö
In de laatste Schakel vertelde ik U
iets over dat interessante boek van
Shackleton en beloofde daarop nog
eens terug te komen. Het is namelijk
niet zo dat Shack alleen maar kritiek
brengt, hij geeft ook meningen welke
het overwegen waard zijn.
Daar heb je b.v. het geval van de
coaches. Hij staat zeer sceptisch te
genover de waarde van vele trainers
voor zover het hun arbeid met top-
voetballers betreft. Een speler die
reeds een aantal doelpunten op zijn
naam heeft en in Engeland houdt
men de statistiek goed bij waar
van zo'n trainer in zijn eigen loop
baan zelfs nooit heeft durven dromen,
zal diens aanwijzingen nauwelijks
serieus nemen. Laat die trainers
maar hun aandacht aan de young
sters besteden. Die zijn nog kneed
baar en moeten en kunnen nog heel
veel leren. Dit klinktnatuurlijk heel
plausibel en menselijk verklaarbaar.
In de praktijk zal het inderdaad ook
wel zo wezen. Zelf herinner ik mij
een dergelijk geval dat ik persoonlijk
beleefde. Ik vroeg namelijk eens
jaren geleden onze aanvoerder en spil
(natuurlijk toen nog aanvallende
spil!) Toon Kooy waarom hij toch bij
voorkeur altijd de bal aan de binnen-
spelers afgaf en slechts zelden een
verre pas naar de vleugels probeer
de. De oude Toon, ook een natuur
talent, voor wie de weg naar de
Oranjetrui door het beruchte incident
tijdens een wedstrijd om het lands
kampioenschap tussen Ajax en A.F.C.
zo jammerlijk werd versperd, beaam
de mijn opmerking ten volle, doch
voegde er berustend aan toe: „Ik wil
wel maar ik vergeet het telkens,
want zo'n oude rot als ik ben kan zijn
spelwijze toch niet meer veranderen!"
En Toon waarom zien wjj hem
nooit meer eens op ons veld? was
een magnifieke speler, die het spel
in de finesses onder de duim had.
Individualisme.
En antwoordde ons aller Charles
mij niet, toen ik hem eens verweet
in een moeilijke situatie de bal niet
aan zijn beter staande medespeler te
hebben gegeven: „Ik had meer ver
trouwen in mijn eigen moeilijke kans,
dan in het benutten van de gemak
kelijke door die andere." En hij had
nog gelijk ook!
Men voelt, hoe in beide zo ver
schillende uitingen routine en zelf
vertrouwen bij zulke uitzonderlijke
spelers een rol spelen. Eigenwijsheid
mag men het niet noemen, want ze
verbeeldden zich niet dat ze goede
spelers waren, zij waren het ook in
werkelijkheid.
En toch zit er in het betoog van
Shack ergens een haakje. De werke
lijke sterren, de natuurtalenten, zijn
nu eenmaal dun gezaaid, naar ver
houding zelfs in Engeland. Misschien
sterven zij zelfs uit, omdat hun ont
wikkeling door schema's en systemen
wordt geremd. En zelfs voor deze
begenadigden valt er toch altijd nog
wat te leren, als ze tenminste de her
sens hebben om dit te begrijpen.
Natuurlijk zal de coach van een top-
elftal aan de hoogste eisen van vak
bekwaamheid en mensenkennis moe
ten voldoen, wil hij kans op over
wicht en daarmee succes hebben,
doch het zweemt naar arrogantie om
met zoveel woorden te schrijven, dat
men zelf niets meer te leren heeft en
alles beter weet en kent. Voor de
alleen maar goede spelers geldt dit
in nog sterker mate. Hadden onze
uit het buitenland teruggekeerde
profs in den vreemde niet heel veel
geleerd Dat was toch niet alleen
maar schijn, omdat het peil hier in
Nederland inmiddels zou zijn afge
zakt?
Wel kan ik mij Shack's aversie be
grijpen, als men hem als tot indivi
duele kunstjes van nature geneigde
speler dwingen wil de bal, waarmee
hij zo graag jongleert, zo vlug moge
lijk af te geven. Hij verliest dan zijn
brille en de vreugde van een geslaagd
experiment. Hetzelfde hebben we van
Rik Coppens gezien. Het strijdt tegen
hun natuurlijke speeldrift, tegen hun
zelfbewustzijn, als men hen dwingt
af te zien van iedere poging hun
superioriteit te bewijzen en een be
paalde situatie op verrassende wijze
persoonlijk op te lossen. Zij passen
niet in schablone-werk.
Hoe lastig ook dergelijke artiesten
met de bal (natuurlijk bedoel ik niet
de nare jongetjes die zich alleen
maar verbeelden, dat ze het kunnen)
voor trainers en keuzecommissies
ook mogen zijn, toch hebben ze altijd
een plaatsje in mijn hart, alleen al
omdat ze zich tegen de goedkope
triomf der middelmatigheid, tegen
het ondergaan in de massa, verzet
ten.
Spelpeil.
Bij de strijd om te punten, d.w.z.
om de centen, zal men wellicht de
hard en onvermoeid sjouwende mid
delmatige speler de voorkeur boven
de artiest geven. Waarschijnlijk zijn
ze ook „handelbaarder" en er is meer
keus. In deze strijd prevaleert het
resultaat, dus de punten, boven de
manier waarop. Daarvoor heeft men
niet eens buitengewoon bekwame
trainers nodig. Maar wil men voet
bal op hoger plan brengen, tot een
ware ontspanning voor de niet al
leen op sensatie beluste toeschou
wer, dan zal men de training moeten
richten op de kwalitatieve verhoging
van de intelligente prestaties en zich
niet blind staren op de kwantitatieve
opvoering van het verzette „werk",
dat toch alleen maar in sjouwen,
slidings, „mannelijke" duwen en
trappen zijn enige uiting vindt. Wel
nu, dan lijkt het advies van Shackle
ton, om de beste trainers voor de
opleiding van de jeugdige veelbelo
vende talenten te bestemmen, zo gek
nog niet.
I. H. GALAVAZI.
Als U reeds
gebruikt, koopt
U dan ook
Kanaalstraat 132, Amsterdam-W.
Telefoon 807 10
Uw adres voor beter drukwerk
