A.F.C.-Ridcfers
Begunstiging van onze aöveRteeRÖeRS, houöt öe schakel in stanö
schapsbanden gesmeed hebben voor
het leven. Verschillende van de jon
gens, die toen in de Oude Meer en
elders voor A.F.C. uitkwamen hebben
de betekenis van de oude vriendenclub
begrepen en zijn A.F.C. door dik en
dun trouw gebleven. Reeds zijn ve
len van hen voor goed van ons heen
gegaan. Maar wie van de ouderen
deze namen leest, zal een schat van
herinneringen voor zich zien open
gaan, waaruit men niet tevergeefs
put indien men op oudere leeftijd ge
komen de wezenlijke betekenis wil
begrijpen van wat verenigingen als
A.F.C. voor zoveel mannen beteke
nen.
Problemen.
En nu bladeren wij het boek nog even
door en wij gaan nog eens na, wat
toen de grote problemen waren. Het
was oorlog en al had Nederland tij
dens de Eerste Wereldoorlog het ge
luk om neutraal te kunnen blijven,
er was aan veel dingen gebrek, met
name aan steenkool, zodat de trei
nenloop een hopeloze zaak was.
(Bussen waren er toen nog niet).
Maar wat had men toen er niet voor
over om als amateur zijn wedstrijden
te kunnen spelen. In het nummer van
27 September 1917 gaat Groothoff
na hoe W.V.V. uit Winschoten de
uitwedstrijd tegen Frisia in Leeu
warden kan spelen. De jongelui
moesten om 6.52 uur uit Win
schoten vertrekken en waren dan om
8.02 in Groningen. Van Groningen
om 8.46 met de stoomtram naar Fol-
geren bij Drachten, waar men om
10.49 aankwam en dan met een
andere stoomtram naar Leeuwarden,
waar men na het middaguur arri
veerde. De voetbalwedstrijd, dan als
de geoliede bliksem verkleden en om
16.23 uur al weer weg uit Leeuwar
den. Aankomst te Veenwouden 16.55
uur. Dan enige keren overstappen in
een stoomtram, waardoor men in
staat is om in Groningen te arriveren
om 20.12. „De trein vertrekt vandaar
om 21.55 uur, zodat men in Gronin
gen gelegenheid heeft om wat eten"
schrijft Groothoff dan troostend. Die
trein arriveert dan in Winschoten om
23.05 uur. Mag ik even? Des mor
gens vóór 7 uur op de trein en des
avonds na 11.uur weer terug voor
tweemaal drie kwartier voetballen.
Dat hadden de amateurs voor hun
sport over in die tijd.
Meeleven.
Fel leefden de supporters met de
verrichtingen van hun favorieten
mede. Wij jongens uit de Meer gin
gen des Zondagsavonds naar de
sigarenwinkel van A. K. Bos en
bleven uren lang staan in regen en
wind om toch maar kennis te kun
nen nemen van de uitslag van het
eerste elftal, als het buiten de stad
gespeeld had. Honderden verdrongen
zich in de Amstelstraat, waar in een
winkel naast het toenmalige Flora
ook uitslagen bekend gemaakt wer
den. Wat denkt U van deze adver
tentie? Onder een zware tweekoloms-
kop „waar is hij" adverteren enige
supporters van Blauw Wit het vol
gende: PARIDON, de Amsterdamse
Feith, PARIDON, een der beste van
Blauw Wit, PARIDON, met zijn reu-
zenrug, PARIDON, de redder in vele
gevallen. PARIDON, waar zit je?
PARIDON, jij moet weer spelen, een
donderend applaus wacht je. PARI
DON, houdt nieuwe varliezen tegen,
PARIDON, tot Zondag! Nou, dat kon
de elftalcommissie van Blauw Wit
zich ook wel voor gezegd houden.
Maar wat een schitterende mentali
teit hadden de supporters in die tijd.
Geld bij elkaar lappen om een ad
vertentie te plaatsen ten einde de
elftalcommissie in haar hemd te
zetten vinden wij heel wat leuker dan
het tegenwoordige in de steek laten
van je favorieten, als ze eens een
paar slechte seizoenen hebben.
Welke andere problemen had men
toen nog?
Hierover een volgende keer.
J. W.
We waren te gast op de A.C.C.-
fuif; het was daar héél gezellig, dank
zij Sinterklaas, de A.F.C.-band (het
Redstette) en diverse andere attrac
ties.
Sinterklaas had een prachtig
paard en hield zelf óók van een
glaasje, had een flue de bouche van
wat ben je me en nam zelfs Loes
Stallmann op zijn bisschoppelijke
schoot; maar Loes zei een heel lelijk
woord tegen hem, toen ze moest
zingen
Er was een pianist, die dromerig
onder zijn donkere lokken uitkeek, en
toen ik in de dampkring van zijn
.mistified look' terechtkwam, vroeg
hij teemend: „Was je weer kwaa-
hüad?"
(Deze deelneming aan mijn ge
moedstoestand, omdat ik niets voor
zijn krantje geschreven had, de laat
ste keer).
„Nee, ik moest om half zes naar
bed, en toen kon ik niet meer schrij
ven; wees maar blij!" ried ik hem,
maar Jan Tjalling speelde alweer
boogie-woogie in mineur. Teuntje
begeleidde hem met een somber ge
zicht met z'n accordeon, hij zag er
geen bróód inen tjéetje, daar
was nog een bassist, die enthousiast
stond te fiedelen en die me blij ge
dag knikte. Ik knikte maar nét zo
blij terug, doch herkende hem pas
later, toen hij achter de bas vandaan
kwam; ik had hem nog nooit met
een bas zien lopen.
De sfeer was gezellig, doch de
prettigste verrassing voor mij was
het babbeltje met A.F.C.-Ridder
Jaques van Ooy over cricket en over
vroeger tijden
Vroeger tijdenToen ik jaren
geleden zo argeloos m'n eerste
A.F.C.-mascotte voor Sinterklaas fa
briekte, had ik nooit kunnen bevroe
den, hoe gevaarlijk deze daad van
sympathie en liefde uiteindelijk was.
Immers, juist door deze „kleine
liefdedaden" kom je hoe langer hoe
méér in de soepWant dat éne
A.F.C.-shirt wat ik in den beginne
nog niet eens behóefde te wassen
is nu aangegroeid tot 3 stuks, plus
de daarbij behorende rompslomp van
modder, slierten veters, opgedroog
de zeep, vuile handdoeken, trainings
pakken, onrustige Woens-, Zater- en
ZondagenEnfin, da's allemaal
gewoon voor ons „Aangetrouwdes".
Maar je komt van kwaad tot er
ger; niet te spreken van A.F.C.-
dassen en emblemen, heb ik heftig
zitten zwoegen om op een roodge
lakte kast voor voetbalattributen een
zwarte A.F.C.-band te penselen
En nu? Wordt me daar eventjes ge
vraagd om 22 voetbaljongetjes op
hout te tekenen voor een voetbalspel!
Twee-en-twintig stuks!! Natuurlijk
eerst 11 A.F.C.-ers; het worden allen
nette jongetjes met keurige schei
dingen, met alleen de monden in
verschillende standen getekend (want
het is geen spréékkoorIk
zwoeg me in de zenuwen
„Bah, wat een pin-up jongetjes!" was
de critiek van onze junior. „Had dan
van die Abe-kuiven gemaakt, zo hó
ren voetballers er toch uit te zien!
Kijk dan naar mijn foto!" snoof het
jongmens.
Ach ja, ik had weer eens droom-
A.F.C.-ertjes gemaakt, met schone
halzen en oren, en die knaapjes kwa
men misschien nog wel op tijd thuis
óók, dat zou te gek zijn
Na lang beraad werd D.W.S. waar
dig gekeurd om tegenpartij te zijn,
omdat Ajax óók rood in 't tenue had
en bij Blauw Wit de streepjes te
moeilijk waren. Dusde D.W.S.
poppetjes hangen nu allemaal aan de
stang met een vervaarlijke Abe-kuif
op hun neus en zullen dan wel béter
zijn, dan de pin-uppers, die pas van
Jaap Zwaag komen
Ach, never mind, de A.F.C.-ers zijn
good loosers
EEN AANGETROUWDE.
P.S. ik krijg nog een scheidrechter
nabesteld; wie moet ik nemen, Geppie
of Leo Horn
In ootmoedig vertrouwen
nemen wij aan, dat U alweer
uitziet naar het Januari-num-
mer van de Schakel. Wilt U
echt in de gelegenheid zijn
om dat nummer te lezen,
weest dan op straat zeer voor
zichtig en kijkt uit naar alle
kanten. Onze beste wensen
voor het Kerstfeest en het
Nieuwe Jaar begeleiden U.
10
