A.F.C. mijn
h. q. teiwes
glorie
Van de Veteranen
SCHOONMAAKBEDRIJF
vonöeLstRAAt 88
waLöeck pyRmontLaan 16
onöeRhouö van kantoRen
Reiniging van gevels
BequnstiQinq van onze aövemeeRöeps, houöt öe schakel in stanö
En het geviel, dat de ouders van
twee AFC-jongetjes voor een
weekend op reis moesten; ze gingen
in de winter van huis, dus de kinde
ren werden gestoffeerd met wollen
truien, lange broeken en vermanin
gen.
Logies en mentale verzorging be
hoefde voor de knaapjes niet elders
gezocht te worden, ze waren nogal
zelfstandig, en lag hun Geluk en hun
Glorie niet bij A.F.C. Het A.F.C.-
terrein, Oord der Verlokkingen! Is
het niet een typerend verschijnsel,
dat elke rechtgeaarde A.F.C.-er het
schoonst tot bloei komt, wanneer hij
het huishouden vèr achter zich kan
laten
De jongste zou deze week beslist
niet in een sloot stappen, om een bal
op te vissen, want dat had hij ver
leden week al gepresteerd, onder het
motto; „Nou! mag ik soms behulp
zaam zijn?" (De redders dank voor
de liefdevolle reiniging en aankleding
van de diepzeeduiker!)
Dus de AFC-ertjes gingen een
ouder- oftewel zorgenloos week-end
tegemoet. Het welpje moest Zaterdag
„spelen". Stoer belegde hij z'n extra
rantsoenen zakgeld in pakjes kauw
gom, die hij onverschillig tussen de
„mannen" uitdeelde. „Nou, wat dan
nóg! dat doet Pappa toch óók!" ver
weerde hij zich tegenover zijn toe
ziende broeder en voogd.
Somber verhaalde deze laatste
later over de afgrijselijke daden van
de kleine, zichzelf daarmee op een
sneeuwwit voetstuk pogend te plaat
sen: „en toen kwam hij zómaar
ónze kleedkamer instormen met z'n
veldfles en een hele rooie kop! Z'n
hemd los en uit z'n broek slierend,
z'n kerkdeur open en ging aan de
kraan water tappen! Hij wilde me
niet ééns laten drinken", „drink maar
uit de kraan!" schreeuwde-nie! Toen
ben ik hem achterna gegaan en daar
zag ik, hoe hij aan-ge-klé-de spelers
„hatschééü hatschééü" met water
gooide! En alles joelde en gilde, een
bènde was hetIn de stem van
de zedepreker klinkt een droge af
schuw, maar z'n ógen glinsteren
Och, later, toen ze bij Oma gingen
eten, kwamen de jongetjes vanzelf
weer in het gareel, maar de kleine
bleef onder tafel trappen naar de
moralist.
Zondagmorgen was de barre win
ter in hoog-zomer veranderd, maar
toch belde Oma op, om te zeggen,
dat het te kóud was om te voetbal
len, ze moesten maar liever naar
héar toe komen
De jongetjes kregen de schrik van
hun leven, maar weigerden beleefd.
Ach, het was zo'n heerlijke voetbal
dag: éérst die grote spelen en de
kleine de zenuwen hebben, dan na
praten en heerlijk Cola bij je brood
en dan 's middags op de tribune met
z'n allen de zenuwen hebben over het
éérste
En die kleine Oma piekert nog
steeds over haar kleinkinderen; ze
gaat naar de Wandelweg, aan het
loket vraagt ze, of ze de kinderen
mag zoeken. Ze vindt ze niet, en is
ongerustBovenaan op de over
dekte tribune zitten de zielige knaap
jes, met gloeiende konen in hun wol
te broeien en overmatig veel gijn te
hebben! Ze zouden het zo dagen kun
nen uithouden: „Hüüp A.F.C.! We
hebben een A, we hebben een F, we
hebben een Cü A.F.C.!!" Ze hebben
Oma heel niet gezien, verdrietig wan
delt ze weer naar huis
Ze kijkt later verwonderd, maar
zo opgelucht, als een paar gezonde,
maar moegeschreeuwde AFC-ers hun
eten bij haar komen verorberen, en
hoe!
EEN AANGETROUWDE.
TJedacteur Jan vraagt mij iets in de
Schakel te vertellen over de
prestaties der „Vetten".
Ik heb mij afgevraagd, wat de be
doeling is, iets te schrijven over hun
privéverrichtingen is men daar zo
belangstellend naar? of wel iets
over hun voetballeven van de laatste
tijd.
Om elke verdenking tegen te gaan
indien ik één der vraagpunten zou
overslaan zal ik U over beide
levensomstandigheden inlichten. U
hebt er tenslotte recht op, wij zijn
allen leden van één club.
Ik kan U dan zeggen, dat het deze
onafhankelijke veteranen, zowel naar
.lichaam als naar geest goed gaat.
Het bier smaakt hun dit seizoen nog
best en hun dorst blijft even onles
baar als voorheen.
Zij verloren twee van de drie wed
strijden en zij bleven er als steeds
opgewekt en blijmoedig onder.
Van H.B.S. werd in Den Haag ge
wonnen en deze streep aan de balk
heeft hen niet hoogmoedig gemaakt.
Zij bleven tot diep in de nacht be
scheiden aan de zijde van de over
wonnenen. De gulle wijze waarop
Leo en Bob van H.B.S. ons de belo
ning voor onze verdiensten na afloop
aanboden, vormde de grondlegger
voor de zoveelste verbroedering tus
sen beide clubs.
Ik kan U verder zeggen, dat het
groepje van 15 spelers het heilig
voornemen koestert, zo lang hun
krachten dit toelaten, te blijven voet
ballen. Zij zien hierin een noodzaak
om het leven op aangename wijze te
passeren. Zij zullen aan elke oproep
van hun secretaris „Ben" direct ge
volg geven, als deze hun gang naar
de groene weide opwekt. Zij zijn door
gewinterd en gewend aan grillige
uitingen van hun secretarissen. Arie,
de dictator, ging Ben hierin voor.
De eerste was in staat elk redelijk
verzoek af te blaffen, dat hoorde bij
zijn systeem terwijl Ben socialer
is. Beiden beschikken over ons voet
balleven en wij accepteren dat. Waar
om? Niet te zeggen. Als Ben 's Za
terdags spit heeft dan weet het elf
tal, dat er niet gespeeld wordt. Wij
halen de schouders op en vragen ons
hoogstens af, hoe komt hij er aan en
hoe komt hij er weer af, opdat wij
weer met elkaar zullen spelen.
Dit is in 't kort een mededeling op
een vriendelijk verzoek.
AREND.
KANTOOR:
TEL. 12489
PRIVÉ:
TEL. 793186
8
