Mixed Pickles
Regeert de waanzin?
BeQunstiainq van onze aöveRteeRöeRS, houöt öe schakel in stanö
„r/
^^ÉSBÉMRSémiSSFWBiieisïk,
(vervolg)
waarbij het zo bijzonder prettig toeven is) en de geste van Jaap en Tony werd hogelijk op prijs gesteld.
Veertien dagen later op 26 Februari vond de slotfuif plaats in het Stadionrestaurant (hartelijk dank, Dick
Bessem!) waarbij iedereen was uitgenodigd, die „iets aan het 60-jarig bestaan gedan had." Dus had de Feestcom
missie ook zichzelf uitgenodigd. Allicht: charité bien ordonnée commence par soi même." Het is een daverend feest
geworden. Pluim van de avond voor Vermeulen met zijn „plaatjes". Wim v. d. Marei was een prima dansmeester en
in sneltreintempo werd de revue gecomprimeerd weer opgevoerd.
110
Acht maanden, nadat „betaald voetbal" in Nederland werd ingevoerd, hebben één honderd en tien voetbalclubs zich
opgegeven voor de semi-profs competities in Nederland.
Eén honderd en tien clubs. In Frankrijk (4 x de bevolking van Nederland) zijn 38 voetbalclubs, die hun spelers be
talen en daar mag met uitzondering van Parijs, maar één beroepsclub in één stad zijn.
Nee, dan wij, Hollanders! Als wij iets doen, dan doen wij het meteen goed. Meestal wat later dan het buitenland,
maar ja, wij kijken nu eenmaal graag de kat uit de boom. Maar als dan eenmaal die kat uit de boom gekeken is, dan
is er ook geen houden meer aan.
Dan zijn er drie betalende clubs in Enschedé, drie in Dordrecht en zeven in Amsterdam. Hilversum óók niet
kinderachtig, meteen twee.
In de streek Haarlem, IJmuiden (langzamerhand één stad geworden) zou men de tel kwijt raken. Daar betalen of
of willen betalen: „Haarlem", Stormvogels, E.D.O., V.S.V., R.C.H., de Kennemers en D.E.M. Ook zeven semi-prof clubs.
Achter D.E.M. stond in de officiële mededelingen nadrukkelijk (Beverwijk). Zal die jongens gebeuren, dat het na deze
barre winter een sof-aardbeien jaar wordt
Het zou om te lachen zijn, als het ergens niet om te huilen was. Van medelijden met een K.N.V.B., die jaren geleden
had moeten anticiperen op wat er leefde bij de top-voetballers. Van medelijden met zo vele clubs, die niet begrepen
hebben, welke consequenties zij aanvaarden.
Honderd en tien voetbalverenigingen in Nederland gaan over tot betalen.
Op de „pleite" kan je wachten. j
Tk neem aan, dat het nog oirbaar
-■-wordt geacht, in dit blad te schrijven
over amateurisme, (and how! - Red.)
Er is mij gezegd, dat A.F.C. het ama
teurvoetbal heeft gekozen en ik kan
hier van harte mee instemmen.
Er gebeuren echter dingen in het
voetbalwereldje, die zó waanzinnig
zijn, dat ik niet begrijp, dat de men
sen, de leiding gevende figuren, die
ook deze waanzin onderkennen, hier
tegen niet in opstand komen en met
kracht van handelen paal en perk
stellen aan de losgebroken vitusdans
om het Gouden Kalf.
Het was wel duidelijk, dat betaald
voetbal niet te keren was. Ook de
verstokte voorvechters van de sport,
zoals deze behoorde te zijn, kunnen
realist genoeg zijn om de onafwend
baarheid van het professionalisme te
accepteren.
Maar ik heb ten onrechte blijkt
nu wel gemeend, dat het gezonde
verstand bij de heren, die leiding ge
ven in de clubs, in de afdelingen, in
de commissies en in de top, nog wel in
voldoende mate aanwezig zou zijn,
om het onafwendbare professionalis
me in te voeren en daarbij toch zo
veel mogelijk rekening te houden met
de sociale belangen, de morele waar
den en de zakelijke gezondhouding
van het sportleven in de K.N.V.B.
Ergo meende ik, dat men (met voor
beelden in het buitenland voor ogen),
zou bepalen, dat een klein aantal
clubs de beroepsafdeling zou vormen.
Dan kon men hierin de heren, die
zich hiervoor willen inspannen, hun
gang laten gaan onder het motto:
„Ieder z'n lol". De liefhebber kan
zulks volkomen ijskoud laten.
Maar wij zouden zo dacht ik,
simpele ziel houden een belang
rijke meerderheid van amateurclubs,
wier competities ook interessant zou
den kunnen zijn. Men kan van me
ning zijn, dat er plaats is in ons land
voor een groep van zeg 16 profclubs,
voor twee, of zelfs voor drie groepen
van dit getal, maar dan heeft men
toch wel het nog enigszins verant
woorde aantal absoluut bereikt.
Maar in de wirwar van berichten
rond deze zaak begint mij duidelijk
te worden, dat er niet alleen een
hoofdklasse komt voor profs, be
staande al uit twee afdelingen
(waanzin), maar ook een eerste
klasse bestaande uit meerdere afde
lingen (dubbele waanzin) en tenslotte
nog een tweede klasse en/of een
•reserveklasse bestaande uit een nog
niet te bepalen aantal afdelingen (de
waanzin ten top).
Duizenden
Wij gaan dus straks het beeld
krijgen, dat inplaats van enige dui
zenden spelers enige duizenden hun
kunsten mogen vertonen. Dat bete
kent, heren bestuurderen van ama
teurclubs, dat jaarlijks niet tiental
len, maar honderden van Uw spelers
naar het betaalde voetbal worden
getrokken, met alle oirbare en on-
oirbare middelen, die men bedenken
kan. Dat betekent, vrees ik, óók, dat
Uw wedstrijdwezen veel sterker
wordt aangetast dan nodig is.
Zegt U dit iets? Of zegt U dit
niets? U zegt namelijk niets!! Ik
lees of hoor niets van Uw protesten.
Vormt Gij dan geen meerderheid
meer in dit voetbalcircus? Kunt Gij
dan niet meer met de vuist op tafel
slaan en een halt toeroepen aan de
losgebroken waanzin, waarbij alles
en iedereen blijkbaar probeert de
olievlek van de betaling zo wijd
mogelijk te doen uitvloeien? Over
eerste, tweede en derde klasseclubs
heen zonder dat onmondige, immers
hun verantwoordelijkheid niet-be-
grijpende lieden een halt wordt toe
geroepen door verstandige leiders,
die weten, wat wél en wat niet moet.
Verkwanselen
Men krijgt het gevoel, althans ik
krijg dat gevoel, dat de heren lei
dinggevers in de Nederlandse Voet
balbond, de Koninklijke Grootste en
Belangrijkste Nederlandse Sport
Organisatie, van hoog tot laag bezig
zijn hun eigen, bloedeigen, sport te
verkwanselen aan de sirenen van het
betaalde voetbalvariété. Dat zij
hoogst eigenhandig de sneeuwbal
voortrollen in de richting van de af-
Moet Gij dan geen leiding geven
aan Uw leden, aan Uw dierbare ver
eniging, aan Uw afdeling, aan Uw
district, aan Uw organisatie in al
haar geledingen? En zijt Gij dan
allemaal aangetast door deze ziekte,
zodat Gij geen verweer wilt of
kunt bieden aan Uw belagers
Kunt Gij geen krachtig woord la
ten horen tot vermaan en bezinning?
Hebt Gij geen pers, geen radio,
geen vergadering en geen protest of
verweer in welke vorm dan ook ter
beschikking
Ik vrees, dat ik niet in Uw daad
kracht mag geloven.
A. G. GLAS
9
