Stagnatie
Jeugd
1
BequnstiqinQ van onze aöveRteeRöeRS, houöt 6e schakeL in stanö
De derde A.F.C.-Schakel in succes
sie, waarin maar weinig over de
actieve beoefening van onze voetbal
sport geschreven wordt. Weer bleef
Nederland in de ban van sneeuw en
ijs en eerst op 15 Maart zette de dooi
door.
Hopenlijk kan nu achter elkaar af
gewerkt worden, want over twee
maanden doen cricket en honkbal zich
weer gelden.
Ik schrijf dit op de avond van de
dag dat het Nederlands Elftal zo
een teleurstellend gelijk spel tegen
Denemarken heeft behaald. Hopenlijk
wordt de les, die hieruit te leren valt,
terharte genomen. Laten we toch niet
geloven, en dat geldt speciaal ook
voor ons eerste elftal, dat wij na het
winnen van een paar vriendschappe
lijke wedstrijden, plotseling weer een
team hebben dat niet of nauwelijks
te kloppen valt. Wij tellen in onze
vereniging ook van die optimisten die
in volle ernst becijferen, dat wij nog
bij de bovenste vier kunnen eindigen.
Ik, en met mij waarschijnlijk vele
anderen, geloof daar (nog) niet in.
Daarvoor zijn wij als team nog niet
sterk genoeg.
Het elftal van de Denen was wel
krachtig genoeg om een sterker ge
achte tegenstander, met enkele ge
renommeerde cracks, te overwinnen,
want dit gelijke spel tegen amateurs
is in feite een nederlaag voor ons
nationale elftal.
Weer eens een bewijs voor de door
mij altijd verdedigde stelling, dat niet
enkele topspelers je een winnend team
bezorgen. Neen, goede resultaten be
reik je slechts dan, indien je met elf
spelers in het veld staat die stuk voor
stuk bereid zijn alles te geven wat ze
in zich hebben, met opzijzetting van
alles wat naar eigen belang zweemt.
Om nu nog even op de wedstrijd
van ons eerste elftal tegen de Spar
taan te komen, deze wedstrijd werd
door ons met duidelijke cijfers ge
wonnen. Deze overwinning verloor
echter veel van haar glans, toen ons
na afloop werd medegedeeld, dat wij
niet tegen Spartaan I, doch tegen
een combinatie van nieuwe leden van
De Spartaan, die men op hun capaci
teiten wilde testen, hadden gespeeld.
Een misverstand, dat zo wel bij De
Spartaan als bij ons nog al enige ont
stemming verwekte.
En nu maar afwachten of we voor
de zomer nog aan voetballen toe
komen. Op dit moment ziet het daar
nog niet naar uit, hetgeen niet zal
nalaten de nodige bezorgdheid te
wekken bij de cricketers en honk
ballers.
KEES
Door vorst en regen werden wij
tot drie weken rust gedwongen, doch
daarna konden wij weer een keertje
in de wei huppelen.
Dit geschiedde in een polder bij
Amstelveen tegen R.K.A.V.I.C. III. Wij
waren op oorlogssterkte en hadden
ons geheime wapen meegenomen n.l.
de grote doelpuntengooehelaar Henri
le Grandioso, die alle vijf doelpunten
scoorde en aangezien door goed werk
van Jip Vogel ons doel maagdelijk
bleef, wonnen wij deze wedstrijd met
5—0.
In deze ontmoeting werd er vlot en
snel gespeeld en werd er niet te lang
met de bal gelopen.
De week daarop bonden we de strijd
aan tegen koploper Haarlem III.
Door een ongelukkige eerste helft
kwamen we met 41 achter te staan.
Na de thee tapten we uit een ander
vaatje. Haarlem werd op eigen helft
teruggedrongen en dit resulteerde in
2 doelpunten. Met nog ca. 10 minuten
te spelen en in een .winning mood"
was alles nog mogelijk. Het was jam
mer, dat we net de „finishing touch"
misten om de gelijkmaker te maken.
Met een beetje meer felheid was dit
zeker gelukt, doch inplaats van dat
wij nog een doelpunt maakten, scoor
de Haarlem vlak voor tijd de beslis
sende goal, zodat deze wedstrijd met
35 werd verloren.
Uit deze wedstrijd heeft men weer
kunnen leren, dat deze niet verloren
is voordat het eindsignaal geklonken
heeft, ondanks een grote achterstand.
De stand van het 3e is nu niet be
paald rooskleurig en om ons veilig
te stellen zullen we de resterende
wedstrijden flink moeten aanpakken,
al kan dat, gezien de weersomstan
digheden, nog wel even duren. In die
tijd kunnen we ons voorbereiden op
de komende ontmoetingen, door b.v.
te komen trainen.
KOKO
Uw vierde komt er dit seizoen niet
aan te pas. Niet in de strijd voor de
bovenste, noch voor de onderste
plaats. Dit kan ik U met de feiten in
de hand aantonen.
Deze maand werd met 40 verlo
ren van W.M.S. 2, de club, die we in
de eerste helft van de competitie met
52 versloegen. Na een periode van
gedwongen rust, waren de meesten
onzer niet meer gewoon de beentjes
in een enigszins versnelde regelmaat
op te heffen. (Die verstilde poses op
de Bühne gaan blijkbaar niet in de
kou we kleren zitten). De eerste speel
tijd hielden we het nog, maar na de
twee was ons tempo te laag gezakt.
Door een viertal aardige doelpunten
ging de overwinning met onze vrien
den in de richting van de Hembrug.
Een week later trad een volkomen
herboren stelletje makkers aan op de
grasmat van T.O.G., om het tweede
elftal van die vereniging partij te
geven. Rob de Jong, linksbinnen van
professie, stond bij ons voor het ge
taande touw. (Er groeien merkwaar
dig weinig keepers in het A.F.C.-
weitje tegenwoordig). Tot verbazing
van vriepd en vijand legden wij een
ingewikkeld lijnenspel op de halmen,
waartegen T.O.G. geen kruid bij de
hand had. Af en toe was het Uw vier
de zelf ook te ingewikkeld, maar
meestal was het dan een klein kunstje
om de gevallen steken weer op de
pennen te nemen. Zesmaal eindigden
de opgezette patroontjes in een kogel,
die pas door het net werd afgeremd.
T.O.G. scoorde slechts één maal.
Mannen, vergrijsd in de strijd tegen
de onderste plaats, waren weer voor
minstens vijf jaren verzoend met
voetbal in het algemeen en met voet
bal in A.F.C. 4 in het bzonder.
Rob de Jong en Nico Leloux raak
ten gewond. Nico kreeg een dreun in
de ribben, die hem (en zijn Rietje) een
paar onaangename dagen zal hebben
bezorgd. Rob de Jong was er erger
aan toe. Bij een poging de bal in zijn
bezit te krijgen kwam hij in onzachte
aanraking met de knie van een tegen
strever, die hetzelfde plan had. Rob's
neus is echter zeer netjes gezet. De
adspirant-Fordberijders zullen er vast
geen aanstoot aan nemen.
Als we deze wedstrijd als maat
staf mogen nemen, (wellicht niet
ten onrechte, gezien de plaats van
T.O.G. 2 op de ranglijst) dan staat
de vereniging T.O.G. er niet best
voor.
Nog levendig staat ons de pro-
motiestrijd van ons eerste met
T.O.G. voor de geest. Die wedstrij
den getuigden van de grote kracht
van onze beide clubs. En nu staat
het tweede van T.O.G. op de rand
van degradatie naar de A.V.B. We
hopen, dat T.O.G. nog ergens de
krachten kan mobiliseren om dit te
voorkomen.
JAN TJALLING
Koning Winter regeert over de
voetbalvelden.
Sinds December 1954, toen ik het
laatst iets voor en over onze jeugd
in „de Schakel" schreef, zijn onze
7 jeugd-elftallen op 12 Zondagen in
totaal 20 keer in het veld gekomen,
zodat drie kwart van de wedstrijden
niet doorging. Een ieder kan zich
indenken hoe gering de voetbalge
noegens van onze jongens in de laat
ste maanden zijn geweest.
Slecht.
De resultaten houden gelijke tred
met het aantal wedstrijden. Van deze
20 wedstrijden werden er 6 gewon
nen, 1 gelijk gespeeld en maar liefst
13 verloren. (Gemiddelde 0.65).
De Jeugdcommissie hoopt, dat met
het betere weer, óók de resultaten
beter zullen worden.
