Wat iedere A.F.C.-er behoort te u/et en
JJe heerlijke koffie,
Handels onderneming
Koetosari"
Bequnstiqinq van onze advcRteendeRS, houöt de schakel in stand
DAT Jan Publiek zich niet ten
eeuwige dage knollen voor citroe
nen zou laten verkopen, was te voor
zien. Vele penningmeesters zullen in
de laatste jaren wel terdege hebben
gemerkt, dat dalend spelpeil onher
roepelijk door dalende recettes wordt
gevolgd. Ook de K.N.V.B. werd met
deze consequenties geconfronteerd en
aangezien nu eenmaal onze Bond zo
wel als het „hogere" voetbal alleen
maar bij de gratie van Jan Publiek
kan bestaan, werden reeds sinds lang
maatregelen overwogen, welke, ge-
eigend konden zijn om ons topvoetbal
aan de verstikkende triomf der mid
delmatigheid te ontrukken. Men weet
hoe al die verschillende pogingen tot
falen werden gedoemd. De verenigin
gen d.w.z. de Bondsvergadering als
hoogste wetgevende lichaam in onze
organisatie, wilde b.v. van een Hoofd
klasse niets weten; men sprak zich
met hartroerende eensgezindheid voor
het „onvervalste" amateurisme uit,
totdat de bom barstte. Een groep 1ste
klassers maakte het Bestuur van de
K.N.V.B. duidelijk, dat men (door de
oprichting van beroepsclubs) radicaal
van gedachte was veranderd. Men
kent de geschiedenis. De vreemde en
onzakelijke houding van het „lagere
voetbal remde ten overvloede een door
de omstandigheden geboden snelle
zij het ook misschien voorlopige
oplossing en heeft tot de bestaande
chaotische toestand bijgedragen.
Opmerkelijk
Het opmerkelijke van de geschiede
nis blijft het te dezer plaatse herhaal
delijk gesignaleerde feit, dat de cri-
tiek op het beleid van het Bondsbe-
stuur, welke vooral na 'de abdicatie
van praeses Lotsy, in versterkte mate
in Pers en Radio> losbrak, vanuit de
Bondsvergadering nooit werd verno
men. Begrijpelijk overigens, want
daar zaten de schuldigen die sinds
jaar en dag elke poging tot serieuze
selectie der sterksten hebben tegen
gehouden. Hoofdklasse, resp. radicale
vermindering van het aantal 1ste
klassers, onbelemmerde promotie van
alle kampioenen, verzachting der
overschrijvingsbepalingen, het was en
bleef taboe. Mij dunkt, menige grote
club zal thans betreuren dat men niet
tijdiger heeft ingezien, dat het alge
meen belang uiteindelijk ook eigen
belang betekent.
Quo Vadis?
Quo Vadis, K.N.V.B. De wedstrijd
BondselftalSparta heeft ons op ont
stellende wijze duidelijk gemaakt, wel
ke invloed er (natuurlijk afgezien van
het slechte weer) door het gedaalde
spelpeil, maar naar mijn smaak zeker
niet in de laatste plaats door de felle
critiek op het Bondsbestuur, op Jan
Publiek is uitgegaan. Hij is eenvoudig
weggebleven. Jan Publiek, deze door
snee Homo Ludens, houdt van sport
en vooral van voetbal. In de geest
loopt hij, trapt en kopt hij mee. Hij
geniet van het succes zijner favorie
ten, wier glorie hij zo gaarne op zich
zelf laat afstralen, alsof hij er zelf
zijn deel toe had bijgedragen. Hij is
teleurgesteld, wanneer hij voor een
sterkere tegenstander het hoofd heeft
moeten buigen. Maar wee U, als hij
is opgehitst, dan kan hij wreed wor
den, onbarmhartig wreed. Dat hebben
we Woensdag gezien toen deze favo
rieten hem bovenmatig teleurstelden.
Of liever gezegd, we hebben het ge
hoord: hij heeft ze schandelijk ge
hoond. Misschien dacht hij nu ook aan
het weekloontje, dat daar schijnbaar
zo gemakkelijk en interesseloos in
luttele minuten werd verdiend en
vroeg hij zich af of daarvoor nu
zo'n ontzaglijke drukte moest worden
gemaakt. De menselijke ziel is een ge
compliceerd geval. Want, één rake
strafschop, enkele gelukkige safes
van een nu falende keeper, een beetje
geluk voor doel, en misschien ware
het dan „Hosanna" geweest, terwijl
het nu „Kruisigt hen!" werd. De mas
sa is in de loop der eeuwen niets
veranderd en „De opstand der hor
den" van Ortega y Gasset is een
lezenswaardig boek.
Middelmatigheid
Het is natuurlijk waanzin om op
korte termijn verrassende verbetering
te verwachten. Zelfs uitblinkers lopen
het gevaar op de duur in de modder
der middelmatigheid neergetrokken te
worden. Men betaalt nu een 1000-tal
spelers, en straks worden 't misschien
enkele duizenden, terwijl slechts
een fractie van hen werkelijk voor
dergelijke beloningen in aanmerking
komt en de meerderheid nauwelijks
het hun gaarne gegunde borreltje-na
afloop waard is. De practijk zal auto
matisch wel tot selectie voeren. Het
heeft mij altijd geërgerd wanneer
clubs die zelf uit honderden aanmel
dingen jaarlijks slechts enkele ster-
ren-in-de-dop toelieten, zich op hun
(zgn. paedagogisdhe) taak voor de
jeugd beriepen. Welnu, laat mij nu
ook eens schermen met die ca. 300.000
voetballers die nooit voor betaling
zullen en willen in aanmerking ko
men, en de vraag stellen of uit de
zulken geen werkelijke amateur-com
petitie te vormen is, waarin clubs als
A.F.C. een eervolle rol kunnen spe
len? Voor clubs welke voor hun ac
tieve, zowel als voor hun niet meer
spelende leden nog andere doelstellin
gen hebben en attractief blijven!
Amateurs
Naar de laatste persberichten te
oordelen heb ik de indruk, dat deze
gedachte ook in hogere regionen veld
gaat winnen. Ik las van een „Sectie
beroepsvoetbal" en een „Sectie ama
teurs". Naast de onbeperkte betaling,
spreekt men nu ook van contracten,
transfers en wat dies meer zij. Zo
komt er tenminste een duidelijke lijn.
Laat betalen wie wil en'kan; ieder
zijn meug! Maar geef hun een eerlijke
kans, die voetbal alleen als een nut
tige en mooie ontspanning, en hun
club als een bron van genoegen en
vriendschap voor het leven beschou
wen. J
I. H. GALAVAZI.
NASCHRIFT
De mogelijkheid van een verdeling
in „Sectie profs" en Sectie amateurs"
leek mij Zaterdag een lichtstraaltje
aan het sombere voetbalwerk. Van
morgen moest ik tot mijn spijt ont
dekken, dat men beter van een drei
gend weerlichten kon spreken. Waar
moet het heen als nu al betalende en
niet-betalende „amateurs" voor de
verleiding van de gouden pegels in de
profbond dreigen te bezwijken. Alsof
men de K.N.V.B. met zijn ruim
300.000 leden maar zo als een afge
dragen pak bij de vodden kan gooien.
Het lijkt wel een koude oorlog, waar
in degene met de sterkste zenuwen
aan het langste eind zal trekken. Na
deze dans om het Gouden Kalf zal ook
wel weer de ontnuchtering komen.
Dat amateurs ook nog tot een at
tractief spelletje in staat zijn, heeft
ons eerste gisteren bewezen. Blijk
baar was de geest plotseling over hen
vaardig geworden. Ik moet eerlijk
zeggen, dat deze kleine nederlaag
tegen een sterke tegenstander mij
goede moed heeft gegeven, dat men
met hetzelfde enthousiasme spelend,
wel spoedig het zoet der overwinning
zal gaan smaken. Mits dit heilig vuur
maar behouden blijft!
I. H. G.
DANK
De heer en mevrouw Kalsbeek-
Keesmaat danken allen, die meehiel
pen hun trouwdag tot een onvergete
lijke te maken. De overvloedige gees
telijke en stoffelijke blijken van mede
leven zullen altijd in hun herinnering
blijven gegrift.
die U op het
clubhuis drinkt, wordt
geleverd door:
Hooimarkt 8,
Haarlem
9
