U/at iedere A.F.C. er behoort te weten
Leef vrij
maar ergens is het toch niet goed met 11.7.C. op het ogenblik"
Tegen het eten volgens diëten
Begunstiging van onze aöveRteeRöeRS, houöt öe schakeL in stanö
TJ schrok toch ook wel even, toen
deze verzuchting van onze Hoofdre
dacteur U aan het slot van zijn altijd
smakelijke Mixed Pickles onder de
ogen kwam? Mij hebben deze woor
den tenminste zeer getroffen. Zeker,
je hebt ook wel eens gedacht: Wat
is er veel veranderd! Doch is het nu
wel degelijk gemotiveerd zulk een
harde conclusie te trekken Het zij
mij vergund deze vraag eens nader
onder de ogen te zien.
Eerlijkheidshalve zullen wij ouderen
vóór alles moeten erkennen, dat wij
maar al te graag geneigd zijn om
het verleden te romantiseren. Wij
kunnen zo heerlijk genieten als wij
die goeie ouwe tijd in gezellige vrien
denkring in de geest doen herleven.
Men maakt vergelijkingen en die val
len natuurlijk altijd ten nadele van
het heden uit. Misschien is het, zon
der dat wij ons dit willen bekennen,
slechts heimwee naar onze jeugd,
welke onherroepelijk voorbij is en
nooit meer terugkomt. Bovendien:
wat hebben zich in de laatste veer
tig jaren geen enorme veranderingen
in de wereld voltrokken. Wanneer je
Chanteloup (ik hoop dat ik me de
naam goed herinner) in zijn fragile
tweedekkertje moeizaam op Rozen
burg hebt zien opstijgen, bij vrijwel
absolute windstilte, een looping hebt
zien maken en daarna weer gauw de
veilige vaste grond opzoeken, dan
geeft de vergelijking met de lucht
reuzen, welke thans volbeladen on
danks weer of wind bij dag en bij
nacht in een ha-lf etmaal New York
en Amsterdam verbinden, wel enig
verschil. En dan spreek ik nog niet
eens van die supersonische monsters!
Een klein voorbeeldje uit een onein
dige veelheid. Bekijk eens een Atlas
van 1914! En zo is het op ieder ter
rein, politiek, economisch, technisch,
wetenschappelijk, sociaal, etc., etc.
Moet men zich dan verbazen, dat
er in de onderlinge verhoudingen en
de levensstijl van de mensen zelf ook
veel is veranderd. Bios, radio, snel
verkeer, wereldoorlogen hebben hun
stempel op de mens en zijn gedragin
gen gedrukt. Men beweert zelfs, dat
men de huiveringwekkende ontwikke
ling der techniek niet meer kan bij
houden. Wat staat ons dan nog te
wachten Deze ontwikkeling is nu
eenmaal niet tegen te houden.
Zou ik daarom zo mis zijn, indien
ik veronderstel, dat onze hedendaag
se jeugd over een jaar of dertig
met dezelfde weemoed aan de tegen
woordige toestand zal terugdenken?
Misschien zeggen zij dan precies zo
als wij ouderen nu: Wat was dat toen
toch een heerlijke tijd! Hun klinkt
het nu als een sprookje in het oor,
als wij het hebben over dat enorme
glas schuimend bier voor 10 spie, of
over die melk van boer Oostveen op
Goed Genoeg, zo warm van de koe
voor datzelfde luttele bedrag? Je
kreeg er meestal nog wat vliegen en
haren bij cadeau, maar dat mocht
niet hinderen. Ja, Coca Cola is heel
wat anders en de bier- en andere gla
zen zijn heel klein en zeer duur ge
worden! Toen verkleden in de stal,
nu in practische kleedkamers; toen
water uit'de sloot en nu een warme
douche.
Wat wil men?
Wat wil men? De tijden verande
ren en wij met hen. Laten we ons
verder bij A.F.C. bepalen. Onze
Hoofdredacteur vergeet, dat A.F.C.
toen ook nog betrekkelijk jong was.
Het leeftijdsverschil tussen de „offi
cials" en de jeugd was zelfs nog be-
betrekkeljjk gering. Daarom voelde
ieder zich meer lid ener grote fami
lie en beschouwde het als een eer,
daarin te worden toegelaten. Ieder
een kende iedereen. De band was
heel wat nauwer. Toen ik als 22-jari-
ge secretaris van A.F.C. werd, was
Schaf nauwelijks 10 jaar ouder. En
toch kostte het mij heel wat moeite
om niet meer „Meneer Scheepens" en
IJ tegen hem ais Voorzitter te zeg
gen.
En zou de latere Schakel, die
kwam binden d'oude club aan d'oude
vrinden, niet reeds een onbewuste
poging zijn geweest om ons te ver
zetten tegen een ontwikkeling, waar
van we nog niet beseften, dat het
een algemeen verschijnsel was?
Welnu, moge ik dan concluderen,
dat alhoewel wellicht voor ons oude
ren de tegenwoordige A.F.C. niet
meer de A.F.C. onzer jeugd schijnt
te zijn, nuchter beschouwd alleen de
vraag, beslissend is, of A.F.C. voor
de tegenwoordige jeugd hetzelfde be
tekent, als zij indertijd voor ons on
der oneindig andere, en mij dunkt,
gunstiger omstandigheden beteken
de. Misschien is dat wel degelijk het
geval en waarom zou het ook niet
zo wezen? De jeugd uit zich thans
anders. Maar wat wilt ge? Verbaast
onze Hoofdredacteur zich erover,
wanneer onze jongens elkaar zelfs
bij een oefenpartijtje onhoffelijke din
gen naar het hoofd gooien Horen en
lezen zij niet dagelijks, dat verant
woordelijke diplomaten en politici el
kaar vriendelijkheden toevoegen, die
er nu ook niet bepaald om liegen.
Vroeger wisten die Heren de onaan
genaamste boodschappen nog in een
charmante vorm te gieten. Wat wilt
ge, als het blijkbaar tot de „new
style" behoort, om de oude levens
wet, „wat Gij niet wilt, dat U ge
schiedt. doe dat ook een ander niet",
alleen maar uit het stof te halen als
je zelf 't kind van de rekening bent
Misschien hoort dit alles niet in
een clubblad van een voetbalvereni
ging thuis. Terecht zal men opmer
ken, dat men clubgenoten, kamera
den, vrienden niet met zakelijke of
politieke tegenstanders mag vergelij
ken. De verzuchting van onze Hoofd
redacteur gaf mij echter aanleiding
het probleem in breder verband te
bekijken, en een beroep te doen op
allen wie A.F.C. na aan het hart
ligt, ouderen zowel als jongeren, om
zoveel als in ieders vermogen ligt te
proberen, nog zo lang mogelijk iets
van die oude levensstijl te redden,
opdat onze jeugd later met evenveel
genoegen en dankbaarheid aan
A.F.C. moge denken, als wij dat
doen, en, zoals ik U allen aan het
einde van 1953 van ganser harte toe
wens, nog vele jaren zullen mogen
blijven doen.
En om in stijl te blijven sluit ik
met een echt ouderwets: Veel Heil en
Zegen in het Nieuwe Jaar!
I. H. GALAVAZI
P.S. Over de moderne kus-tech-
niek, waarover Wijnand zich even-
Mr. Jan Derks en J.H. Wijnand
geïll. door C. Boost
geb. f 1,90
Eindelijk is dan een raak antwoord gegeven op de moderne
dieet-ziekte, op het Hauser-gedoe, de dikte-vrees, op het
rauwkost gezeur.
Twee bekende auteurs, die het vette der aarde niet vrezen
te consumeren, hebben een kostelijke parodie (en toch een
tikje ernstig bedoeld) geschreven op de huidige vrees voor
het gezellige, aangename leven.
Verkrijgbaar bij Uw boekhandelaar.
