Resultaten van de groene velden
1
2
3
BequnstiQinq van onze aöveRteeRöeRS, houöt öe schakel in stanö
TYTa een korte onderbreking ben ik
hier bij U terug om U te ver
halen omtrent het wel en wee van
het eerste elftal. De wedstrijd tegen
Watergraafsmeer is op het moment,
dat ik dit schrijf nog slechts enkele
uren verleden tijd en ik heb zo'n idee
dat onze tegenstanders zich wel in
de handen zullen wrijven van tevre
denheid met het behaalde resultaat,
een gelijk spel. Onze voorhoede
maakte een. behoorlijk aantal doel
punten (4), maar onze anders zo be
trouwbare achterhoede stond net zo
veel tegengoals toe. Speciaal onze
Jopie den Dekker (mag proefspelen
voor het Fifa-jeugdelftai) had pech.
Tot twee maal toe glipte de spek
gladde bal na een fraaie save uit zijn
handen en twee doelpunten waren
hiervan het gevolg. Al met al, deze
wedstrijd hadden we, ondanks deze
pech, moeten winnen, zeker als de
ruststand 3-1 in ons voordeel is.
Om nu eens over iets anders dan
voetbal te spreken: Wat hebben we
weer een buitengewoon genoeglijk
Sint-Nicolaasfeest gevierd op Don
derdag 3 December in ons clubhuis.
De familie v. d. Pijl had voor een
uitstekende pot gezorgd en enige dei-
aanwezigen meenden die aanwezig
heid te moeten motiveren door het
geven, van een rondje, wat de alge
mene vrolijkheid ten goede kwam.
Alles ging overigens in gepaste
vreugde, alleen Sint-Nicolaas viel uit
de toon door het bezigen van werk
woorden, die zeker niet in van Da
le's woordenboek voorkomen, maar
juist daarom (minder gepaste) vro
lijkheid opriepen. Jaap a Cohen (wie
anders) had voor de nodige gedicht
jes met bijbehorende cadeautjes ge
zorgd, waarschijnlijk ter vervanging
van het, meestal nogal gepeperde,
toespraakje na de training van onze
trainer Sluyk.
Sint, wie het blijkbaar bij A.P.C.
goed beviel, maakte het zich op het
laatst gezellig, zette mijter af en trok
habijt op, waarbij opviel het totaal
ontbreken van spataderen en dat op
die leeftijd. Echter, toen hem na een
paar borrels gevraagd werd zitting te
nemen in de elftal-commissie, hief hij
bezwerend zijn staf op, onder het uit
spreken van de woorden: „Nee, dat
nooit, ik ben blij dat ik nog gezond
ben".
Ik wil maar zeggen, op die Don
derdagavond was weer de echte
A.F.O.-geest over ons vaardig.
Dat wij die geest vermogen te be
waren, ook zonder de binding van de
sfeer rondom Sint Nicolaas, Heine-
kens en Bols.
KEES
In dit Overzicht van heit tweede
kan ik heel wat betere berichten la
ten horen dan in het vorige. Wij heb
ben namelijk uit de laatste 5 wed
strijden 7 punten behaald, waardoor
wij 'li achterstand hebben van 3 pun
ten op nummer één.
In de wedstrijd tegen H.V.C. 2 wa
ren wij voor rust zwakker en moch
ten met de achterstand van 02
niet mopperen. Na de rust waren de
bordjes verhangen en er werden drie
mooie doelpunten gemaakt, waar
door wij nog vrij onverwacht won
nen. Daarna kregen we een maand
rust en mochten het toen tegen „de
Spartaan 2" aan de Spaarndammer-
dijk opnemen.
Voor de rust waren we veel ster
ker, maar verder dan één doelpunt
kwamen we niet. In de tweede helft
werd het al gauw 11, waarna we
tot 31 uitliepen, daarna werden er
een paar enorme kansen gemist, ter
wijl „Spartaan" er 10 minuten voor
het einde 23 van maakte. Daarna
kende de scheidsrechter aan de Spar
taan een twijfelachtig doelpunt toe;
onze protesten hielpen niet en zo was
het 5 minuten voor tijd 33. Geluk
kig gaf Stanley, die er wel bijzonder
goed in was, nog een afgemeten
voorzet op het hoofd van Bob, die er
43 van maakte. De volgende week
tegen Blauw Wit 4 stonden we met
de rust 01 achter. Ate Euwes en
Ben Tromp zorgden er na de rust
voor, dat we ook deze wedstrijd won
nen.
De week daarna speelden we in
Nieuwendam tegen nummer één,
D.W.V. 2. In de eerste helft met wind
mee waren we iets sterker en daar
Jaap Wille zijn wekelijkse doelpunt
maakte, gingen we de tweede helft
met een voorsprong in. Daarin is
D.W.V. regelmatig sterker geweest,
zonder echter een goal te kunnen
maken, doch 10 min. voor tijd maak
ten zij toch nog uit een corner ge
lijk. De mening van onze spelers was,
dat er bij D.W.V. een paar spelers
wel wat te hard speelden; dat moge
wel waar zijn, maar bij ons werd er
op zo'n wijze gespeeld, dat de
D.W.V.-ers steeds gelegenheid kre
gen om aan de bal te komen. Jon
gens, de bal moet sneller afgespeeld
worden dan krijgt de tegenstander
geen gelegenheid om zich te herstel
len en ook geen gelegenheid om je
te raken. Tijdens de training hebben
we bewezen, dat we het kunnen,
maar 's Zondags wordt er meestal
niet zo rustig gespeeld, wat toch he
lemaal niet nodig is, want de mees
te spelers van het tweede zijn tech
nisch heel behoorlijk. Enthousiast
en... ijskoud moet er gespeeld wor
den.
De laatste wedstrijd van de eer
ste helft der competitie werd weer
'n nederlaag (12) tegen O.V.V.O. 2.
Van ons een slappe wedstrijd, die we
nooit hadden mogen verliezen en
waardoor we de kans misten om
vlak achter de koplopers te komen.
Dit was het dan weer.
G. t. H.
Slecht nieuws van het derde. Be
roerd zelfs. Van de vier wedstrijden
die wij na de laatste Schakel hebben
gespeeld, werden er drie verloren. We
kunnen de schuld geven aan het feit,
dat er enkele spelers niet konden
worden opgesteld wegens blessures,
maar dit excuus is niet sterk daar
de betreffende personen goed werden
vervangen. Vrouwe Fortun'a speelde
echter verscheidene malen met onze
tegenstanders mede, zodat wij van
die kant ook niets konden verwach
ten.
We begonnen in een zeer slechte
wedstrijd van nummer laatst, „de
Spartaan", te winnen met 20. Ik
durf het woord voetballen niet eens
in mijn mond te nemen; op deze
partij betrekking hebbende, is het een
schromelijke overdrijving. Excuus
Ja, het stukkie gras waarop wij
moesten hollen, gaf ons meer moei
lijkheden dan onze tegenstanders. We
praten er niet meer over, de twee
punten hebben we in de koffer.
Een week later bonden wij de
strijd aan met het toen leidende
D.W.V. Hier moest gewonnen wor
den, het ging om de bovenste plaats.
Na een kwartier stonden we vlot
met 30 achter. Hier en daar een
paar foutjes hadden deze score op
het bord gebracht. Toen hebben wij
elkaar eens aangekeken, het was te
gek... zoiets hadden we in de voor
afgaande wedstrijden niet meege
maakt, dus regen we de schoenen
iets strakker aan en begonnen aan
een herfstoffensief. Hans Boswijk
zorgde voor onze eerste, na een aar
dige fout van een D.W.V.-back. Fred
v. Someren probeerde een veraf
standschot en het was 23. Het was
één van de mooiste kools uit ons
kolentijdperk. Toen zijn we aan de
thee gaan lubberen. Tien minuten
na deze slemppartij keilde de D.W.V.-
spil de bal in het eigen net (3.3).
De 30 achterstand hadden we om
getoverd in een gelijke stand. Over
mentaliteit gesproken.Toen voltrok
zich het drama. Keeper A. de Jong
werd twee maal achter elkaar ge
mangeld en kon bijna niet verder
spelen. Daar er geen reserve-keeper
was, konden we niets anders doen
dan Appie vriendelijk te verzoeken
door te bijten (er was nog tien
minuten te spelen). Een hoge bal
voor goal, Appie nog half verdoofd
zag twee ballen, en greep de ver
keerde (34). Dit was de dood
steek. Een paar minuten later gapte
D.W.V. nog een goaltje, maar dat
was bijzaak. Onze eerste nederlaag
4
