öRukkeRij
joh. ineijeR zoon
7
Zaterdagmiddageiftal
Bequnstiqinq var onze adve,Rtee.RdeRS, houdt öe schakel in stand
Eindelijk is het mij dan mogelijk U,
voluit lachend en hier en daar han
denschuddend, tegemoet te treden.
Uw vierde bleef gedurende de ver-
slagmaand, zonder hulp van Pluvius
en Thialf, ongeslagen en heeft de
trap naar omhoog beklommen.
Aan het begin van het seizoen zei
ik 't U reeds, mijn werk zou bestaan
in het op (geforceerd) vrolijke toon
aangeven van de afstand tussen ons
en nummer laatst. Ik weet niet of U
het tussen de regels hebt gelezen,
maar er zijn dagen geweest, dat er
geen afstand was. Nu komt er ech
ter verandering ten goede.
Tegen D.W.S. IV werd een totaal
gewijzigd elftal het veld ingestuurd.
Gerrie Stallmann werd als spil,
Franzl Heineman rechts- en onze
nieuwe aanwinst Hans Schut links
back opgesteld. (Houdt deze laatste
naam eens in gedachten). Om het
door ons gespeelde systeem nog eens
extra steun te verlenen, werden mid
denspelers verkozen, wier namen met
met een S. beginnen. Resultaat 4-1.
(Twee inswingende corners van
Broer Veltema een goede goal van
George Jurriaans, een meesterlijke
ren van Frans Heineman en mijn
gebruikelijke terugspeelballetje)
Sedert 1934 heb ik bijna ieder sei
zoen tegen een Ajax-elftal gespeeld
en ik herinner me, dat ik geduren
de deze periode hoogstens 2 punten
op ze heb gehaald. En nu met het
Vierde, dat vermaledijde vierde, dat
er geen klap van terecht bracht, een
gelijkspel (1-1). Als leeuwen hebben
we gewerkt. Onze goal was een
strafschop door Gerrit. Voorts had
den we de hulp van de Ajax-spelers,
die op een ronduitgezegd stomme
manier poogden onze vesting te ne
men. Het was voor de eerderge-
Voor al
Uw drukwerken
Kanaalstraat 132
Amsterdam-W.-
Telef. 80710
noemden, in voetbal vergrijsd, ge-
ruggesteund door een in meesterlijke
vorm verkerende Ab de Jong meest
al een kleine kust deze aanvallen af
te slaan. Toch waren we opgelucht
toen de scheidsrechter het einde aan
gaf.
In de wedstrijd tegen D.W.V. IV
startte Gerrit een traditie; weer be
nutte hij een strafschop. Onze oud
medestrijder Wim Wallaart profi
teerde, nu gekleed in geel-zwart.
van het op één na oudste misver
stand ter wereld (het terugspelen
op een doelverdediger, die dit niet
verwacht)*) en maakte gelijk. Een
Hollands" kwartiertje gaf ons een
geflatteerde 1-1 overwinning. Bij
deze 4 was een zeer ordentelijk doel
punt van Daan Perton, lange tijd
verdooid in een hoger elftal, maar
nu weer (o.a. door het baardwekend
Recinit) middenvoor van Uw en zijn
Vierde.
N'.B. De eerdergenoemde .afstand"
bedraagt nu vier punten.
JAN TALLING
Wat is dan het oudste misver
stand, Jan? Bedoel je misschien die
appelenrel? Antwoord gaarne in vol
gend nummer. - Red.
De conjunctuurbaan van het zevende
passeerde reeds in December zijn
laagste punt. De trend, als voort
schrijdend rekenkundig gemiddelde
der resultaten, kan weer worden
aangegeven door een positieve rich-
tingscoëfficient. Kortom ons opti
misme bleek gefundeerd.
Reeds in de laatste dagen van het
vorige jaar geraakte een tiental le
den tot het zo hartstochtelijk ver
langde succes. A.S.V.K. werd ver
slagen. De buit was vet, wel zes
doelpunten vóór en geen enkel tegen!
Na deze voortreffelijke prestatie
werd een maand rustgenomen.
Toen was het in het bulletin te lezen,
dat ,,De Jeugdige Kampioen" zou
ontvangen in de ha-nd- en voetbal-
chaos van oostelijk Amsterdam.
Slechts enkelen lieten zich deze ge
legenheid ontglippen. Bij aankomst
bleek ons echter, dat wij te doen
hadden met de ongeslagen lijstaan
voerder en daar wij een juist gevoel
voor verhoudingen hebben, lieten wij
de winst aan D.J.K. (2-3).
Hierna volgde een imponerende reeks
successen.
L.O.C., 1-1. Gekenmerkt door koude,
wind en een scheidsrechter met Ju
liaanse tijdrekening.
Tavenu, 2-1. Brillant spel.
Uithoorn, 1-0. De „gele tijgers" ge
droegen zich als zodanig. Wij won
nen met de wapenen, welke de mens
de superioriteit hebben gegeven op
de aarde, t.w. de sterk ontwikkelde
hersenen en het spraakvermogen.
Het ging slecht. Het gaat beter. Zal
het goed gaan?
CAPTAIN
Liefhebbers van het super-opportu
nistische spel zijn na lange tijd ein
delijk weer eens aan hun trek" ge
komen bij de wedstrijden van het
Zaterdagmiddagelftal, dat zoals be
kend, deze speelwijze op onnavolg
bare wijze vertolkt.
Dat de uitvoerders van dit hartver
heffende systeem tijdens de gedwon-
zo ongeveer de gehele winter heeft
gen rustperiode, die voor onze ploeg
geduurd, niet al te zeer verstramd
waren, bleek al direct tegen de kam-
pioensploeg van de Stadsschouwburg.
Op een in bijzonder bedroevende
staat verkerende akker aan de Vel-
serweg werd deze strijd uitgevoch
ten. De klei plakte in deze wedstrijd
zeer goed, waardoor de bal met gi
gantische klompvoeten moest wor
den voortbewogen. Doordat de voor
hoede van de Stadsschouwburg zelfs
een meter voor ons doel, in vrije po
sitie, de bal niet uit de vette klei
wist te werken, behoefde Van Driel
ditmaal geen al te opzienbarende
reddingen te verrichtingen.
A angezien uok onze stoottroepen
zich uitermate vertraagd over het
veld bewegen, bleef het bij een punt
loos gelijk spel, een bijzonder eervol
resultaat! Tegen Uithoorn liep alles
weer gesmeerd. De grillige tactiek,
die van meet af aan met verrassen-
virtuositeit werd toegepast, bracht
de Uithoornaren zó van streek, dat
de overwinning geen ogenblik in ge
vaar is geweest. Onze voor deze wed
strijd geleende doelverdediger, Van
Manen, had dan ook veel meer te
duchten van de venijnige wind dan
van de Uithoornse aanvallers. Het
werd een 3-1 zege, met als meest
memorabel feit een zwiepend schot
van Teun Wiggemansen in de boven
hoek, door onze trouwe supporters
met krachtig handgeklap gehono
reerd. Wiggemansen gelooft sterk,
na vele experimenten, de juiste voet
beweging te hebben gevonden.
De uitwedstrijd tegen NAO, op het
beruchte complex aan de Velserweg
moest met een niet weg te cijferen
handicap worden begonnen. Het
bleek namelijk weer eens een van de
meest afgelegen velden te betreffen
en doordat niemand met kaart of
kompas was uitgerust, kwamen de
meesten hijgend en ver over tijd de
kleedkamer binnenstormen. En daar
het uithoudingsvermogen van velen
krap toereikend is voor een volle
speeltijd was dit een omstandigheid
waarmee geducht rekening moest
worden gehouden bij de te volgen
tactiek.
Snel werd het resterende uithou
dingsvermogen opnieuw verdeeld en
het resultaat was verbluffend: vier
doelpunten voor de rust, met de
storm in de rug, hetgeen in de kleed-
kamer-calculatie fijnzinnig was be
trokken. De zwaarste beproeving le
verde in deze wedstrijd echter de al-
(vervolg pag. 1 13e kolom)
q
