Vooruit A.F.C., de tanden op elkander1
2
1
BequnstiQinQ van onze aöveRteeRÖeRS, houöt öe schakeL tn stanö
Het wordt zo langzamerhand triest,
te vertellen „hoe groot de opkomst
bp de trainingsavonden is, met hoe
veel animo er geoefend wordt, dat
er een prima geest heerst en dat we
toch naast een hoop techniek te wei
nig enthousiasme kunnen opbrengen
om' deze prima eigenschappen lonend
te maliën in de vorm van overwinnin
gen". Ik zeg hier expres te weinig
enthousiasme, daarmee doelende op
het vertoonde in het merendeel dei-
wedstrijden; tegen Hercules werd er
op een prettig aandoende manier „ge
boend", maar wat we te zien kregen
tegen Watergraafsmeer en Z.F.C. was
niet leuk meer. Doch laten we geen
defaitisten worden zoals een groot
gedeelte onzer leden in de loop van
dit seizoen geworden is. Een opmer
king als: (na de laatste wedstrijd
tegen Z.F.C.) „we staan nu een stuk
beter dan verleden week, want de
anderen hebben ook verloren"; ze
mag dan niet ongegrond zijn en zelfs
heel prettig klinken, het geeft toch
te denken. Daarom m'ensen, laten de
jongens merken dat er supporters
van A.F.C. op de tribune zitten (als
jullie toch gaan kijken, ondanks alle
critiek) maar moedig dan ook luid
aan en breek niet alleen maar af
tracht geestdrift te scheppen op de
tribune die overwaait naar het veld,
want supporters zijn o zo ontzettend
belangrijk.
Wat de gespeelde wedstrijden betreft
t.w. drie deze maand, hiervan zouden
we wat twee betreft, beter kunnen
zwijgen, d.w.z. 2, die van Z.F.C. tot
een kwartier na de rust. Maar als we
dit gingen doen, dan zouden we een
stomme struisvogelpolitiek in gaan
voeren, die in het stadium, waarin we
momenteel verkeren, wel eens heel
verkeerd zou kunnen blijken. Die wed
strijd tegen Watergraafsmeer, die
voor ons veiligheid zou hebben be
tekend, werd met 6-1 verloren, doch
niet door een in-vorm-zijnd Water
graafsmeer, doch door een volkomen
uit-vorm-zijnd A.F.C.-team.
Hier moet toch een psychologische
factor de oorzaak zijn; we wisten
allen, hoe we het zouden gaan spelen,
we waren allen geladen en dan dit
schamel resultaat. We hebben na af
loop in de kleedkamer elkaar aange
keken met ogen waaruit alleen maar
te lezen was „hoe is dat ter wereld
mogelijk, dat we zo beroerd gespeeld
hebben." Een volkomen off-day is al
tijd, en met ieder elftal mogelijk, doch
bij ons zit bewust (en dat is heel ge
vaarlijk) het denkbeeld: „wij spelen
beter voetbal, dus wij moeten kunnen
winnen." Dit is niet iets wat we pas
hebben, doch reeds enige maanden.
Wellicht in het begin onbewust, doch
nu in een veel gevaarlijker vorm.
We hebben nog enige weken gelegen
heid om deze uitspraak te logenstraf
fen, dusIn de wedstrijd tegen
Hercules gingen we eigenlijk pas op
volle toeren spelen na hun tweede
goal en mijn persoonlijke mening is,
dat, wanneer de kopbal van Koen, die
de gelijkmaker betekend zou hebben',
toegekend i.p.v. afgekeurd was, wij
nooit meer het derde doelpunt hadden
gemaakt. Nu kwam er plotseling een
geest over het elftal van en
zie, het lukte. Tegen Z.F.C. (dat nog
een appeltje met ons te schillen had
i.v.m. de 5-1 nederlaag van enige
maanden geleden) waren er 2 mo
menten, die voor ons een gunstige
resultaat hadden kunnen betekenen.
Het eerste half uur waarin wij zeker
4 5 kansen kregen en de eerste tien
minuten na de rust waarin van onze
kant echter geen doelpunt viel.
De beslissing betekende hun tweede
doelpunt, dat heel ongelukkig ter
wereld kwam. Dat het tenslotte 4-0
werd, viel mij persoonlijk nog mee,
want op het laatst was alle lust uit
onze ploeg verdwenen.
Tegen Elinkwijk ondanks vuur en
energie toch nog ongelukkig en on
verdiend met 2-1 verloren. Laat het
elan in deze wedstrijd ten beste ge
geven echter onze leidraad zijn voor
de wedstrijd van Zondag a.s. De wed
strijd tegen H.R.C. is onze grote kans,
we moeten winnen.
Kom jongens, vooruit, we gaan d'r
voor
„KAPITEIN"
Ik hoorde onlangs een A.F.C.-er zeg
gen: „Het tweede is altijd het p.p."
(Zie Koenen). De vocabulaire van
deze man moge dan niet zo gecompli
ceerd zijn als van andere leden, het
was toch heel duidelijk. Inderdaad
loopt iedere Zondag een verwaarloosd
team tussen de tegenstanders, om
dat het eerste en derde resp. op een
vulkaan en op rozen zitten. Bovendien
dienen liefst 6 spelers de Minister
van Oorlog (hoewel er geen minister
en geen oorlog is), die niet trainen
kunnen, en de anderen trainen ook
niet. Om andere redenen natuurlijk.
De gevolgen zijn wel merkbaar, hak-
zo-gedacht; van de drie gespeelde
wedstrijden werden er twee verloren,
en een gelijk gespeeld.
Tegen Ajax 3 (met Henk Sonneveld)
werd verwoed gecombineerd om een
snelle 1-0 achterstand te nivelleren.
Toen uw midvoortje een „tikkie" van
Hennuin-boy (zeg a.u.b. Hen-nu-win)
langs de forse Ajax-keeper geblazen
had, werd Ajax zelfs nog angstig.
Was niet nodig overigens, want tij
dens Pijl's thee stond het nog steeds
1-1. Daarna begonnen wij weer wat
angstiger te kijken, maar ook dat was
niet nodig: het bleef alsmaar 1-1. Dat
was nu het gelijke spel van zie boven.
Tegen Elinkwijk stingen we gelijk
en evenwijdig met 't eerste in het
veld. Nou ja, veld...; ik bedoel oefen-
veld. Maar we hebben stilletjes met
het eerste meegeleefd, hetgeen erg
gemakkelijk is met een luid-loeiend
Elinkwijk-publiek naast je. Terwijl
het eerste vlot achter stond met 3-0,
kliederde Bobbie Jansen de kleffe
kleiklont in de touwen. Twee keer
keek keeper Do als een lamgeslagen
cadetje naar de plank achter hem en
het stond 2-1 voor E.
Voor het ter ruste gaan gaf onder
getekende een beneden-windse druk
ker (2-2) waardoor er weer kleuren
op onze verkleumde wangen kwamen.
In de tweede helft kwamen er kan
sen voor beide ploegen van heb ik me
u daar, maar met ingetogen gezich
ten werden ze om zeep gebracht. Toen
we al aan de kleedkamers begonnen
te denken werden we opgeschikt door
een doelpunt van Elinkwijk, waar
mee het pleit toch nog beslecht werd.
(3-2).
Ennetegen Zeeburgia (1 of 2?)
hebben we ons geoefend in het mid-
denuit nemen. Enige gulle gestes van
onze achterhoede (ja inderdaad, ik
ben voorhoede speler) en het was 4-0
voor de Kruislaanva(ar)ders. Na de
pauze dachten we al weer aan een ge
lijk spel, toen Bookelman een model-
voorzet van Frits Griek inkopte. De
scheidsrechter met v. d. Meer-gebaren
was een vriendelijk manneke, die ons
na afloop complimenteerde over onze
permanent onverstoorbare gezichten
tijdens de afslachting. O ja, dat weet
u nog niet: de einduitslag was n.l.
7-1 voor Zeeburgia geworden.
Eén ding staat vast: zo willen we
niet meer verliezen! (Wel op een an
dere manier? Ook dat blijkbaar niet,
want van Hilversum II werd met 3-2
gewonnen. Red.)
MIDVOOR
