Er ku/amen laatst een paar Italianen op bezoek
MAAR HET STUITTE AF OP EEN ROOIE BROEK
BequnstiQinQ van onze aöveRteeRöeRs, houöt öe schakel in stanö
e belangstelling van het
buitenland blijft vooralsnog
meer speciaal gericht op
onze goede voetballers dan
op goede roomboter, kaas, eieren en
Hollandse wasknijpers.
Het is niet te geloven zoveel Neder
landers er naar dat buitenland ver
trekken. Na het dagelijkse praatje
met de Jonkvrouwe over artikelen, die
duurder waren geworden en de huur
die weer zo ellendig hoog was opge
slagen kwam' het gesprek op Abe Len
stra.
„Stom" vond de Jonkvrouwe, maar ik
vertelde haar, dat er nog zoiets be
stond als eergevoel, en dat het niet
onwaarschijnlijk mocht geacht wor-
dne, dat het peil van het Heerenveen-
se eergevoel hoger moest worden aan
geslagen dan het Amsterdamse of
Rotterdamse.
„Maar," vroeg zij, „zou jij nou, als je
een aanbieding kreeg van laten wij
zeggen
Paf.
Toen ging de belkort, doch veel
betekenend. En wie beschrijft mijn
grenzeloze verbazing, toen daar op
onze stoep twee levensgrote Italianen
stonden. Nu is onze stoep wel niet zó
groot maar twee Italianen kunnen
er nog wel op.
Ik stond paf. Bij nader inzien is paf
eigenlijk een zwakke uitdrukking voor
het weergeven van mijn gevoelens op
dat moment. Natuurlijk kende ik mijn
eigen voetbalcapaciteiten voldoende,
ofschoon door onze E.C. niet altijd
op volle waarde geschat, en wist ik
dat er reeds lang op mij werd geloerd.
Maar in éne twee Italianen, compleet
met ragfijn snorretje, spierwitte tan
den gitzwart haar op mjjn eigen
stoep. Dat komt een hallucinatie na
bij. Kunt U zich dat levendig voor
stellen? Ja? Fijn!
„Mogen wij de „Jhr." spreken," vroeg
een van hen in het zuivere Italiaans,
dat ik hier voor het gemak even voor
U vertaal.
Trouwens, met dat Italiaans ging het
vrij vlot. Eenmaal voorgesteld aan de
Jonkvrouwe en met behulp van een
eenvoudig zakwoordenboekje en een
rekenmachine bleken deze Zuiderlin
gen gevoel te hebben voor (beltalen-
kennis.
Tonnen
Het kwam in het kort hier op neer:
de heren waren scouts van de Spag
hetti Boys uit Turijn en boden mij
een bedrag van twee ton ineens met
een weeksalaris van drie meijer plus
een kilo macaroni.
„Op welke bank ik die twee ton wilde
hebben". Nou, het liefste op die bank
in het Vondelpark, de tweede van
links, zo dat je de van Eeghenstraat
uitkomt, recht tegenover het thee
huisje, zei ik, me het oog op onze ge
leide economie. Maar niet 's nachts,
dan zijn de hekken dicht."
Woningprobleem
Haar gingen zij mede accoord. De
Jonkvrouwe serveerde thee en infor
meerde langs haar reukorgaan naar
de mogelijkheid van een woning. Ook
daar was voor,gezorgd. Een oud kas
teeltje van wijlen ene Mussolini was
reeds opgeknapt en ingericht oin ons
in het begin wat knap te ontvangen.
„Is de tuin op het Zuiden?" infor
meerde de Jonkvrouwe, maar een
zacht duwtje tegen haar nylons deed
haar, al was het slechts voor de lad
ders, zwijgen.
In mijn grandioze verbeelding zag ik
mij met het volgend Oud en Nieuw
kaarten naar AFC-ers en bekenden
schrijven van: Groeten uit Turijn, ma
ken het best, van Rossum en echtge
note. Je kunt maar groot worden, al
begin je met kleine bokbieroptocht-
jes.
„O, ja" vroeg ik nog „zou de naam
van van Rossum de Gaulin geen be
zwaar opleveren Mij dunkt, als ze
weten, wat dat werkelijk betekent dan
krijg ik iedere wedstrijd extra bewa
king."
„Nee, dat is geen bezwaar, neemt U
b.v. Wilkes. Als U die naam langzaam
uitspreekt klinkt het: Wil ik es? Nou,
Faas die wil wel en die pikt daar de
meeste goaltjes, ha, ha, ha,!!"
Dat ha-ha-ha vond ik akelig onsym
pathiek klinken. „Enfin" hernam ik,
dan zal ik ze ook maar zonder be
zwaar de goal inrossen, ha, ha, ha!!"
Bij de gedachte alléén al kwam het
Italiaanse schuim op hun lippen. Als
je met die luitjes over goals praat
kunnen zij niet op hun stoel blijven
zitten; dan rammelen zij gewoon met
bankbiljetten en contracten.
Aardig veldje
Natuurlijk had ik dat door en bood
de luitjes iets sterks te drinken aan.
„Géén koffie in 's hemelsnaam" kon
ik mijn vrouw nog net naroepen.
„Hoe groot is dat Stadion daar?" in
formeerde ik.
„Tachtigduizend mensen" zei een der
Zuidelijke rovers.
„Daar zal ik effe aan moeten wennen,
bij AFC komen er meestal wat min
der."
Om kort te gaan, alles scheen voor
elkaar; de contracten lagen op tafel
en juist toen ik tekenen wilde, vroeg
de Jonkvrouwe: „In wat voor kleur
spelen de Spaghetti Boys?"
Hadden die vrijers maar hun bruine
bakkes gehouden, dan was er niets ge
beurd, maar zij zeiden: „Gele kousen,
bruin shirt en rooie broek".
Geldsanering
En dat deed de deur dicht bij het par
lementJij in een rooie broek dra
ven voor 80.000 mensen, en met gele
kousen en in zo een onzalig braun-
hemd, dat nooit, liever laat ik heel
Italië omspitten, dan dat ik daar ooit
mijn toestemming voor geef" gilde
mijn adellijke gade en voor iemand
het kon verhinderen lagen de twee
ton in verscheurde contracten aan
onze wiebelende benen.
Zonder dit keer een mes te trekken
verdwenen de Italianen. Als ijscoman
netjes zo koud. Bij de Wolkenkrab
ber hoorde ik ze nog razen, tieren en
huilen. Als zij op de krabber hadden
gestaan, dan hadden zij zich er af
gegooid.
Toen de schoorsteenvegers weg waren
namen wij voor het slapen gaan nog
een forse Cinzano wat olijven om in
de stijl te blijven en twee aspirientjes.
Voor iedere ton één.
Droomkoninkje
Daarna droomden wij zalig van knot
sen van kastelen met lakeien, toren
tjes, valken en vijvers. Tot de och
tend toe.
Toen werd er wéér gebeld. Ik
sprong hef bed uit. „De Italianen!!"
gikle ik.
„Je doet het niet, versta je". Ik hoor
het de Jonkvrouwe mij nóg naroepen.
Maar het was de knecht van de huis
baas met een kwitantie van de ver
hoogde huur. Het had zo anders kun
nen zijn.
En dat alles en alleen om die rooie
broek.
JHR. VAN ROSSUM DE GAULIN
(vervolg Eddy de Koster)
der van de aanvoerder van Jun. 1
Eric Linscheer.
Als deelnemer aan de senioren-esta
fette was het me eveneens een groot
genoegen het Bestuur tijdens de
Nieuwjaars-reunie de tweede prijs te
kunnen overhandigen.
Iedereen heeft zo hard mogelijk ge
zwommen, maar ook hier was het
weer de laatste man, die er bijna voor
zorgde, dat we ook hier de le prijs
kregen, Eddie liep op de laatste man
van Ajax, Michels, tot op handslag de
achterstand in.
Echter ere wien ere toekomt alle hul
de voor Ajax, dat uit haar voetballers
zulk een sterke zwem-ploeg wist te
toveren.
Tijd: Ajax 59.4, A.F.C. 59.6, 3. V.V.A.
en 4. BI.-Wit.
Al degenen die hebben meegewerkt,
van hier af hartelijk bedankt, en
mocht er weer zoiets voorvallen, dan
hoop ik op jullie te mogen rekenen.
Ook de H.D.Z. bedankt voor dit bui
tengewoon leuke idee, waarvoor ook
het publiek duidelijk enthousiast was.
TIM.
12
