Hoe prettig het leven van een veteraan kan zijn
11Sz
We toefden bij U.D. om eh te voetballen jj)
-
1 eo
BeQunstiqinc, van onze aöveRteeRöecs, houöt öe schakeL m stanö
/a, zult U zich afvragen, is dat nu
zo aangenaam Veteraan te zijn. In
derdaad, want men kan dan als
grote regel op een zekere staat van
dienst terugzien. Om bij onze eminen
te voetbalsport te blijven: vroeger
volgde men één of andere club, een
paar jaar later werd men lid en
speelde in één van de lagere elftallen,
tegenwoordig met dit verschil, dat
men eerst adspirant, vervolgens ju
nior en daarna Seniorlid wordt. Een
ieder, die aan sport doet of gedaan
heeft, herinnert zich later bijzondere
gebeurtenissen of heeft speciale
vrienden of kennissen. Is men dan lid
van een club, dan tracht een ieder
zoveel mogelijk te bereiken, voor zich
zelf voor zijn club, al naar geaardheid
en aanleg. Sommigen worden de club
ontrouw door een meisje of verlo
ving, anderen introduceren hun teer
beminde in de club. Weer anderen
verdwijnen definitief of tijdelijk door
beroep of werkzaamheden en keren
weer tot hun oude „liefde", de voet
balclub terug. Eens stelt men dan
vast, dat men Veteraan is geworden
met alle geneugten van dien na meer
of minder de bovenstaande factoren
in het leven te hebben meegemaakt.
Na deze, gezien onze beperkte plaats
ruimte, grote inleiding wil ik dan
maar zeggen hoe prettig het is om
Veteraan te zijn en dan een uitnodi
ging van het alom in den lande be
kende U.D. uit Deventer te krijgen om
aan het Veteranentournooi ter ere
van het 75-jarig bestaan deel te ne
men. En hoe!
Op naar Deventer.
ergens op een Zaterdagmiddag
in November kwamen wij
zeer vroegtijdig bij elkaar,
werden kantoren vroeger ge
sloten of werkzaamheden gestopt
om op moderne wijze met vele
wagens naar Deventer te trekken.
Even pauze in Apeldoorn, waar wij
enige goede oude Kampongvrienden
ontmoetten ende eerste verhalen
uit oude tijden waren daar.
Inspectie-verkenning vervolgens te
Deventer van de kamers in De Leeu-
wenbrug en één en ander bleek keu
rig in orde, dank zij U.D.-activiteit
en nauwgezetheid van onze Vetera-
nensecretaris Ben Bonkink.
Op naar de velden!! Aan de slag. Als
goede Amsterdammers werden we
vlot in de feestkring van U.D. opge
nomen en begroetten diverse vrienden
van H.B.S., U.D., V.O.C., Kampong en
Middelburg.
Het lot bracht ons tegenover U.D.
en na tweemaal een achterstand kwa
men wij met een nette 22 uit de
eerste strijd.
Festiviteiten.
/jAe Leeuwenbrug werd opge-
Izocht en een 80-tal oud-
voetballers begon een ge
animeerd bitteruurtje en
de preparatieven werden gemaakt
voor ons gezamenlijk diner, waar vlot
gespeecht werd, alle hulde aan het
75-jarig U.D. werd betoond, originele
cadeaux ter hand werden gesteld en
Voorzitter Hauber namens A.F.C. het
woord voerde, aldus alle eer bewij
zend aan de 75-jarige voor de uitno
diging aan ons gedaan.
De foto's, die die avond werden ge
nomen, spreken boekdelen over onze
feestvreugde en wij hopen binnenkort
nog eens een Veteranenvergadering te
hebben om die nog eens nader onder
de loupe te nemen, want daar is reden
toe. Als wij b.v. op die foto's zien, hoe
Piet Bos in devote aandacht zijn tijd
doorbracht en Roel van Nek in het
andere uiterste oversloeg door zich in
uitbundige vreugde daarnaast te laten
fotograferen, dan is er voor het Vete-
ranenbsstuur nog wel enige reden
om hierop terug te komen t.z.t.ü
En was het niet prettig, dat de oude
Dis de inval kreeg om aan de Voor
zitter van U.D. verlof te vragen voor
een woordje door Arie Waayer te
voeren. Arie toch, penningmeester van
de Veteranen van A.F.C. (en hoe!!),
heeft een prachtige staat van dienst
in de voetbalmaatschappij achter de
rug; eens keeper van het roemruchte
Z.A.C., eens keeper van het Oostelijk
elftal, thans oudste spelend Veteraan
van A.F.C.; deze toch moest hier het
woord voeren in het Oostelijk milieu
en hij deed dit op zijn verdienstelijke
bekende wijze.
Tot diep in die Zaterdagnacht hebben
wij de „discussies" voortgezet in de
gezellige Leeuwenbrug-bar, met nette
en minder pette mopjes, verhaaltjes,
liedjes en een koele dronk.
De toren van Pisa(!)
^•^-ondagmorgen, half tien: Re-
j veilleü Gezellig ontbijt met
moeilijkheden met eieren als
je denkt dat de dop leeg is en
je slaat er hard op en het ei blijkt nog
gevuld te zijn met alle gevolgen van
dien
Op naar de toren van Pisa (weet U
dat op de Markt te Deventer je je
kunt verbeelden in Pisa te zijn?). Of
was hier gezichtsbedrog aan de orde?
Op datzelfde Marktplein op diezelfde
Zondagmorgen wapperden daar vele
rood-witte vlaggen ter ere van het
rood-witte 75-jarige U.D., doch onze
min of meer vermoeide hoofden, dach
ten dat de Ned. Indonesische Unie
functioneerde (wat wij allen zo gaar
ne hopen), hetgeen een vergissing
bleek te zijn.
In lange auto-colonnes werd met pl.m.
80 man naar Gorssel getrokken, waar
onze eminente gastheren een echt-
Gelderse koffietafel georganiseerd
bleken te hebben. Dit werd nog voor
afgegaan door een rustige Sherry of
koffie en daarna de Gorsselse feest
zaal in. Hoe hebben wij genoten van
de simpele boerendansen en hoe
spontaan werden de dansen gebracht
door de Gorselse boeren en boerinnen
in hun typische klederdracht (waar
mede zij ook elders komen, o.a. het
afgelopen jaar in Denemarken). Har
telijk dank aan organisatoren en ar-
tisten.
De derde prijs.
Weer op naar de slag- d.i. do
voetbalvelden. Zowaar
gingen alle Gorseliaanse
boeren en boerinnetjes ook
mee en wat hebben wij van hen
ongekunstelde levensvreugde gezien,
toen zij zich spontaan met z'n allen op
klompen op het voetbalveld begaven
en een verschrikkelijke pret hadden
door achter de bal aan te hollen en
de meisjes gezamenlijk het doel gin
gen blokkeren. Zo hebben zij zich op
een bijveld de gehele middag geamu
seerd op een ongekunstelde wijze.
En wij Ach, misschien hebben wij de
slechtste wedstrijd van ons leven te
gen H.B.S. gespeeld. Bouke moest
stoppen door een botsing en de moe
heid zat ons te erg in de benen en met
een smadelijke 30 moesten wij de
vlag strijken en werd in onze poule
H.B.S. No. 1, U.D. No. 2 en wij No. 3.
Als gevolg hiervan moesten wij om' de
(vervolg pag. 1 13e kolom)
