Een angstig „rouge ou noir" in deze competitie
Regen, sneeuu/ en afgelaste u/edstnjden
1
3
Begunstiging van onze aöveRteeRöens, houöt öe schakel in stanö
Sinds mijn laatste overzicht speelden
we 3 wedstrijden, waaruit we 3 pun
ten behaalden. Was er tijdens de wed
strijd tegen Alcmaria Victrix (3-3)
reeds een constanter vorm te zien,
tegen Volendam, doch vooral tegen
West-Frisia in Enkhuizen, de eerste
returnmatch van dit seizoen, lag er
zo'n bezieling in, ons elftal dat vol
gens mij een draw tegen Volendam
alleszins verdiend was geweest en het
resultaat tegen West-Frisia zeker
niet geflatteerd genoemd kan worden.
Wat de wedstrijd tegen Alcmaria be
treft, deze was er een met aardig
spel van beide kanten, zowel voor,
als na de rust.
Alcmaria begon met de leiding te ne
men, doch door goed doorsjouwen van
Aad, was de stand spoedig gelijk. Na
de rust namen wij eerst een voor
sprong, doch er werd weer niet „door
gebeten" en de gelijkmaker lag spoe
dig achter Joop. Weer werd de lei
ding hernomen, maar door onvol
doende dekking bij een corner, lag de
bal ten derde male in ons doel. Een
paar scheidsrechterlijke beslissingen,
deden de stemming in het veld een
beetje onder het niveau dalen, doch
we kwamen gelukkig voor beide par
tijen) zonder ongelukken hier door
heen. De week hierop weer thuis te
gen de „Palingmensen".
Bekend dat ze even glad zijn als die
bedoelde beesten; zoals hierboven
reeds gezegd, leek me een overwin
ning voor een van beide partijen te
grote beloning, maar ja, als het niet
meezit, en er gaat een kwartier voor
tijd zo'n ongelukkige goal in, dan heb
je dat maar te nemen en je kunt weer
een week wachten met punten ver
zamelen.
Iedere A.F.C.-er zag ons met angst
en beven naar Enkhuizen gaan, in
dachtig de 4-2 nederlaag in de eerste
wedstrijd van dit seizoen op eigen
veld geleden. Doch ziet, wat niemand
had gedacht, gebeurde en met een
élan (hadden we dat toch maar elke
week, dan...) waarop West-Frisia
geen antwoord had; open spel waar
vele le klassers, de vingers aan zou
den aflikken.
Ons offensief werd rijkelijk beloond,
want in 25 minuten hadden wij reeds
een 4-0 voorsprong door voltreffers
van Bouwens, West-Frisia Colijn
en Disselkoen. Ditmaal werd er wel
doorgebeten en het gevolg was dan
ook, dat deze wedstrijd in de eerste
helft reeds beslist was. Rust 1-4. De
tweede helft vocht West-Frisia met
de moed der wanhoop, doch na een
tweede tegenpunt, pikte Janbroers er
nog eentje en zo kwamen we aan een
even onverwachte als verdiende 5-2
zege.
„KAPITEIN"
Kon ik na de wedstrijd tegen Rapi-
ditas II het falen van ons enigszins
goedmaken door de drie invallers, die
wij toen hadden, de week daarop
moesten we met een volledig elftal
de vlag strijken voor een pittig en
goed spelend V.V.A. III. Toegegeven,
dat het ons niet mee zat, in deze
wedstrijd, we kwamen ongelukkig
achter met 1-0 door een penalty, die
Rob nog bijna stopte, en lat en palen
kwamen V.V.A.'s doelman steeds te
hulp. En wat er tussen kwam, maak
te hij onschadelijk.
Volgens het V.V.A.-nieuws, speelde
deze keeper de wedstrijd van zijn le
ven ook. Gek toch, dat keepers onzer
tegenpartijen ons veel de das om
Doelman Afink van Alcmaria
zuivert hier „tot onze doffe wanhoop"
zijn doelgebied. Van onze strijders op
de barricade ziet ge hier van links
naar rechts Jan Janbroers, Jaap
Wildschut, Kees Bouwens (gedeelte
lijk zichtbaar) en Aad Veltema.
(Cliché welwillend ter beschikking
gesteld door Het Vrije Volk.)
3
