October: Een slechte maand met dav/erend slot
EERSTE ONTWAAKT, TWEEDE EN VIERDE PRIJSHOUDEND, DERDE AAN DE KOP
1
2
3
BequnstiQino van onze aöveRtee.RöeRS, houöt öe schakel in stanö
Helaas is het herstel dat by de wed
strijd tegen Watergraafsmeer intrad,
niet blijvend gebleken en we verloren
achtereenvolgens van H.R.C. thuis en
Hercules uit. Deze wedstrijden wer
den gespeeld door een gedeelte van
ons team met het idee van: jullie
kunnen gerust komen, want we win
nen tenslotte toch.
Vooral in de match tegen H.R.C. was
het frappant te zien met hoe weinig
vechtlust hier werd gespeeld; vooral
dit is volgens mij het punt waar wij
mank aan gaan. Waarom kunnen die
Helderse jongens wel vastberaden
het veld opkomen om hun huid zo
duur mogelijk te verkopen
Zijn het bij ons dan allemaal van die
lieve jongens, die zoet op zij gaan
als er een tegenstander aankomt;
die een (lichamelijk) duel vermijden?
Neen, zeker niet, maar om met z'n
zevenen „vechters" tegen elf man in
te gaan, dat heeft nog nooit een club
vertoond. De wedstrijd tegen Hercu
les (voor beiden wel zeer belangrijk
in verband met de laatste plaats),
was voor de rust van het zelfde la
ken een pak. Hercules kwam tame
lijk gelukkig aan de eerste goal toen
een hard, ver schot, na een slecht
weggewerkte corner, door Jan Dau-
dey hard in de touwen werd gejaagd.
Ik spreek hier van gelukkig omdat
zo'n schot er één op de twintig keer
ingaat, maar in ieder geval Jan pro
beerde het en met succes. Of het nu
aan de nieuwe speelwijze lag van
He.rcules of aan ons (volgens mij het
laatste), wij kwamen er maar niet
aan te pas voor de rust. Na de rust
werd er stukken beter aangepakt
met het resultaat, dat we sterk in
het offensief kwamen. Doch verder
dan een dreun van Dick tegen de lat
kwamen we niet. Ook al door prima
verdedigen van Hercules en slecht
aanvallen onzerzijds. Dus die Zon
dagavond was de stand gelijk met
Hercules en Alcmaria.
Als Dick Bessem nog voorzitter was,
hadden we gegarandeerd de bekende
zin van vroeger jaren „het is weer
zover" al gehoord of gelezen. Maar
in ieder geval zaten we zo met de
gebakken peren, dat de E.C. het no
dig oordeelde enkele veranderingen
in de voorhoede aan te brengen en
mede door het geblesseerd raken van
Gerrit ter Horst, kwam Paul weer
op z'n vertrouwde rechtshalfplaats
te staan.
„En. dat voor de wedstrijd tegen Z.-
F.C.", zei iedereen. „Ze lijken wel
gek."
Maar ziet wat nu niemand verwacht
te, (och, niemand is overdreven, want
er zijn wel een paar gokjes op een
overwinning afgesloten), gebeurde en
na een goede wedstrijd behaalden we,
wat zeker niet aan de cyfers 5-1 is
te zien, een zwaarbevochten zege.
In tyden hebben we niet zo'n enthou
siasme „op de trap" en op de tri
bune meegemaakt en geen wonder,
want hier werd nu eens een wed-
strgd gespeeld, tegen een elftal, dat
met scherper wapens van enthousi
asme werd bestreden dan zij die dag
zelf hanteerden.
Maar weet U, lezer, wat nu het leuk
ste is? Dat we op Maandagavond,
na deze wedstrijd, al weer aan het
uitkiemen waren, dat we met vier
punten achterstand nog best
„KAPITEIN"
Helaas kan ik in dit artikeltje geen
enkele overwinning melden. Hiervoor
zijn twee oorzaken. Ten eerste: de
training. Deze wordt bepaald onvol
doende bezocht.
Nu zijn er natuurlijk mensen, die met
het argument naar voren komen, dat
zij 's avonds moeten werken of stu
deren. Iemand, die echter werkelijk
liefde en hart voor zijn club heeft,
weet steeds een oplossing te vinden.
Desnoods traint men één avond en
Zaterdagmiddag een uurtje.
Ik denk aan het seizoen 1946. Het
jaar waarin A.F.C. kampioen werd.
Toen werden de Dinsdag- en Donder
dagavonden steeds door minstens
acht spelers van het eerste elftal be
zocht. Weer of geen weer, ze waren
present. Hagel, regen, sneeuw, of
sneeuwlagen van 10 a 12 cm konden
de gang naar de trainingsavond niet
verhinderen. Maar de resultaten wa
ren er ook naar. Er is geen oorzaak
zonder gevolg en geen gevolg zon
der oorzaak. Knopen de spelers dit
goed in hun oren!!
De tweede oorzaak van de serie ne
derlagen, die het tweede elftal heeft
moeten incasseren is gelegen in het
feit, dat het elftal nog geen twee wed
strijden in dezelfde opstelling is uit
gekomen. En dat gewijzigde elftal
verschijnt dan ook nog niet altijd in
het veld zoals het in het bulletin is
aangekondigd.
Neem bijv. de wedstrijd tegen Hil
versum. Het tweede had reeds een
flinke veer moeten laten i.v.m. de op
stelling van Jan Janbroers, Aad Vel-
tema en Jaap Wildschut in het eer
ste elftal. Voor de aanvang van de
wedstrijd bleek dat 5 spelers hadden
afgeschreven, waardoor het elftal in
het veld verscheen met een midden-
en backlinie bestaande uit spelers
van lagere elftallen. Het verband is
natuurlijk direct zoek. Het resultaat
was dan ook een 4-0 nederlaag!
De wedstrijd tegen Zeeburgia II ging
met 3-4 verloren.
Genoeg voor dit keer. De volgende
maal hoop ik weer overwinningen
van het tweede te kunnen melden.
Do. B.G.
Ik heb me deze reis eens met ver
schillende onzer spelers verstaan om
ook van hen eens een verslag over
de wedstrijden van het succesvolle
derde elftal (want dit mag ik toch
wel schrijven), te verkrijgen.
Het derde zit goed in elkaar dit jaar.
En we gaan rustig zo voort. Het is
nog een lange weg, maar als dit elf
tal zoveel mogelijk intact wordt ge
laten, zitten er perspectieven in.
Ik wil nu één der spelers aan 't woord
laten, die iets te vertellen heeft over
Hilversum IV A.F.C. III
Het begin met wind mee was veelbe
lovend. Er were! lustig gecombineerd
en geschoten en een knoert van de
beer (Jan de Waal) trof al gauw
doel. Vrij kort daarna doelpuntte Jan
weer. Een bekeken goal met de bin
nenkant van zijn „sterke" linkerbeen.
Speciaal het vrouwelijk schoon uit
Hilversum had grote belangstelling
voor Jan.
Het Bestuur van Hilversum kreeg
geiukkig al gauw medelijden met on
ze achterhoede. Joop en Ferry kregen
een leuningstoel met overkapping en
Rob (de best geklede keeper van
Amsterdam) lag achter in zijn stoel
op een divan, nog wel onder plaids.
Frits Lendering, Frits en Wim v.d.
Hurk, die iedere week beter worden
(van het elftal afblijven Commissie
A) konden het op het middenveld
best af. En de voorhoede maar op
het vijandelijk doel beuken. Verder
dan een strafschop die gemist werd,
bracht het niet op.
Nadat er „geborreld" was en de ter
reinknecht de zwaar beschadigde
doelpalen vernieuwd had, begonnen
we aan een tegenwindoffensief. De
stoelen en divan hadden we laten
staan, maar werden spoedig in het
magazijn opgeborgen, want we kwa
men nogal dikwijls en graag op de
andere helft. Toch duurde het nog
vrij lang voordat de derde treffer
kwam van... Groenhuizen een waai-
voorzet-ineens-goal. Even later een
doelworsteling. Akkie wilde al weer
gebelgd teruglopen, omdat hij in vrije
positie de bal toch weer niet kreeg,
maar ons leeuwengebrul schrok hem
wakker en tactisch plaatste hij de
bal in het lege doel. Vrij spoedig
daarna vond de scheidsrechter het
welletjes.
2
