September gaf ons alle reden tot zelfvertrouwen
1
2
Bequnstiqinq van onze aöveRteeRöens, houöt öe schakel in stanö
Over de Arol-Beker is reeds het no
dige geschreven, o.a. in de vorige
Schakel, zodat we dus direct kunnen
beginnen met de tot nu toe gespeelde
wedstrijden in de competitie.
Dat zijn er, op het moment, dat ik dit
schrijf, drie met als resultaat één ge
wonnen en twee verloren. Wellicht
een minder resultaat dan diverse A.-
F.C.-ers na de bereikte resultaten in
de verschillende tournooien en de
wedstrijd tegen de Sportclub Herstal-
liene gedacht hadden, maar toch vol
gens mij geen resultaten om (hetgeen
nu reeds weer een aantal A.F.C.-ers
doet) in de lappenmand te zitten.
De eerste wedstrijd tegen West-Fri-
sia dan was zeker niet slecht en dat
wij tenslotte met 2-4 verloren, was
niet zozeer eigen zwakheid als
wel de kracht der Enkhuizena-
ren. Dit team is m.i. een der sterkste
ploegen van onze afdeling en dat wij,
na met 2-0 te hebben voorgestaan,
toch een behoorlijke nederlaag leden
was een alleszins verdiend resultaat
tegen het sympathieke West-Frisia.
Chiel van Driel kwam in de laatste
25 minuten Joop vervangen en met
z'n aangeboren flair kweet hij zich
(ondanks enkele hart verzwikkingen
op de tribune) uitstekend van zijn
taak. We kregen bij een 3-2 achter
stand nog een prachtkans op de ge
lijkmaker doch deze kans ging teloor.
Dat Chiel nog een keer moest vissen
deed aan het resultaat van de wed
strijd niets meer af. Dit doelpunt ove
rigens was volkomen onhoudbaar.
Ook tegen Zeeburgia ging het niet
slecht, doch door een zeer gelukkige
goal van linksbuiten Nieland leden
wij een 1-0 nederlaag, die, wanneer
er in de voorhoede, met de storm
mee, meer geschoten en niet tot in
het oneindige gecombineerd was, ze
ker een zege had kunnen opleveren.
Met een schot en een kopbal tegen
de lat moesten we ons (on)tevreden
stellen, zodat ook het fortuin niet be
paald onze zijde had gekozen. Uit
blinker in deze wedstrijd was Joop
Zimmermann, die er enkele onmoge
lijke ballen uithield op een wijze, die
hem ongetwijfeld tot „klasse-keeper"
stempelen.
En dan de derde en voor ons meest
succesvolle wedstrijd tegen Water
graafsmeer uit. Als er één match is
waar altijd ontzettend tegen opgezien
wordt, is het deze wel en niet ten on
rechte. De Watergraafsmeerders im
mers spelen een fors partijtje voet
bal waar de meesten van ons direct
erg van onder de indruk raken, doch
laat ik er onmiddellijk aan toevoegen
dat in deze wedstrijd niet zo hard
werd gespeeld als vroeger wel het ge
val was.
Tegen alle vooroordelen in speelden
we het M-systeem en zowel Dick als
Chris kweten zich van deze taak uit
stekend. De opstelling van Paul als
rechtsbuiten bleek een zeer gelukki
ge, want evenals Henk v.d. Berg (in
valler voor Griek) werden meer bal
len voor doel geplaatst dan in alle
vorige wedstrijden tezamen. De come
back van Gerrit Ter Horst (op z'n
oude plaats als rechtshalf) was er een
zoals iedere speler zich die droomt en
spelende op deze manier lachen we
allemaal om zijn „te oud zijn". Het
was af, mijn compliment. Boh Jans
sen (ook als invaller opgetrommeld)
kweet zich behoorlijk van zijn taak
als zwervende middenvoor en speci
aal het laatste halfuur gaf hij diverse
frisse passes weg.
Jongens, de eerste puntjes zijn binnen
en als we de tot nu toe gespeelde
wedstrijden eens bekijken, dan zit er
nog wat in ook, maar dan moet er
ook gewerkt worden van de eerste
tot de laatste minuut.
En als er dan eens wat gezegd wordt
wat minder leuk in de oren klinkt,
wel, doe of je het niet hoort, want na
afloop weet diegene met eens meer
wat hij in zijn enthousiasme heeft ge
zegd. Zulke dingen worden na een
wedstrijd rechtgezet en dan gaat het
altijd makkelijker als je het zoet der
zege dan een wrange nederlaag hebt
geproefd.
Laat ik dit keer eindigen met de
wens, dat Kees Bouwens spoedig be
schikbaar is om de „stootkracht" van
onze voorhoede wat op te voeren en
dan zal het waarachtig aan onze
„Kil" niet liggen.
Vooruit, eerste-elftallers, zet hem op
en scoor! „NOSE"
Voor de eerste competitiewedstrijd
van het seizoen 1950-1951, bonden wij
de strijd aan tegen Donar II. Van de
ze wedstrijd, welke op ons terrein
werd gespeeld, is niet veel bijzonders
te vertellen. Al spoedig hadden w(j
een 0-1 achterstand en voor de rust
wist de Donar-voorhoede er zelfs 0-2
van te maken. De oorzaak van deze
achterstand was het feit, dat een paar
spelers zonder vechtlust, zonder
geestdrift en in een lauwe stemming
speelden, hetgeen het gehele elftal
beïnvloedde.
Dit is voor mij het overtuigende be
wijs dat het een eerste vereiste is, dat
de stemming in een elftal puik moet
zijn. Wat begin je met een elftal, dat
voor het grootste gedeelte uit uitblin
kers bestaat en de stemming lijkt
nergens op. Waarom komen de spe
lers van het Ned. elftal voor een in
terland-wedstrijd reeds Vrijdagavond
of Zaterdag bijeen? Alleen om een
goede stemming en verstandhouding
te kweken en elkaar beter te leren
kennen.
Na de rust ging het een stuk beter.
We wisten de achterstand door Wim
Wallaart te reduceren tot 1-2 en even
voor het einde zag Bob Janssen kans
met een schitterende kopbal de ge
lijkmaker te scoren. Deze wedstrijd
hadden wij echter met groot verschil
moeten winnen, waar wij zowel tech
nisch als tactisch en qua voetbalca
paciteiten ver boven onze tegenstan
ders stonden.
H.V.C. kennende, wist ik bij voorbaat
dat het voor het tweede elftal geen
gemakkelijke opgave zou zijn H.V.C.
II te verslaan. En als je dan op het
C.S. station komt en verneemt, dat
Coen Colijn met het eerste elftal mee
moet en Leo Bobeldijk ontbreekt, dan
denk je, met een gelijk spel ben ik
tevreden. Gelukkig was Leo nog op
tijd in Amersfoort. Ik had het geluk
de toss te winnen en verkoos de eer
ste helft met de wind in de rug te
spelen. Niettegenstaande dit voordeel
wist H.V.C. de leiding te nemen door
haar geroutineerde ex-eerste elftal
speler Schriever. Doch onze jongens
lieten zich echter niet ontmoedigen
en pakten energieker aan. Bovendien
was de stemming in het elftal veel
beter dan de vorige Zondag. Het re
sultaat was, dat wij nog voor de thee
een voorsprong konden nemen door
Wim Wallaart en Jan Janbroers. In
de tweede helft zette H.V.C. alles op
alles om de achterstand te nivelleren,
doch een doelpunt viel juist aan de
andere zijde door goed doorzetten van
Jan Janbroers, ondanks de flinke te
genwind. H.V.C. gaf zich echter nog
niet gewonnen en probeerde het ui
terste. Maar verder dan één doel
punt van reeds genoemde H.V.C.-spe-
ler, kwam het niet.
Niet onvermeld mag blijven de ge
weldige „kopstoot" van Arie Eeman,
waarmede hij de gelijkmaker, in de
linker bovenhoek voorkwam. Arie be
zette in deze wedstrijd de links-back
plaats en deed dit voortreffelijk. Bo
vendien moet vermeld worden het
uitstekende en zware werk dat Bob
Janssen verrichtte. Hij was in de
voorhoede als de situatie dat verlang
de en even later zag je hem weer de
achterhoede versterken. Verder is het
een lust om Wim Wallaart aan het
werk te zien. Iedere wedstrijd weer
geeft hij zich ten volle. Vrees kent hij
niet en door zijn fel doorzetten heeft
hij tot nu toe (na drie wedstrijden)
in elke wedstrijd één doelpunt ge
scoord. Mellegers fungeerde in deze
wedstrijd als rechtsbuiten. Zijn vele
voorzetten waren opvallend goed ge
plaatst en afgemeten. Het is inder
daad een eer en een voorrecht deze
A.F.C.-ers, vooral zoals zij tegen H.
V.C. voetbalden en van zich afbeten,
te mogen aanvoeren.
In de wedstrijd tegen De Germaan II
begonnen wij met storm mee en vrij
regelmatig werd de stand opgevoerd
tot 3-0 door doelpunten van Wim
Wallaart, Tonny Bookelmann en
Hans Holterman na prima aangeven
van Wil v.d. Berg. Deze laatste speel-
