öRukkeRij
Niet vriendelijk, maar duidelijk
joh. merjeR g- zoon
BecjunstiQinQ van onze aöveRteeRöeRS, houöt öe schakel in stanö
Voor al
Uw drukwerken
Kanaalstraat 132
Amsterdam-W.
Telef. 80710
Hetgeen de „Jhr" in de regel
schrijft, heeft weinig of niets met
voetbal te maken. Trouwens, er zijn
er bij ons zo bitter weinig, die wer
kelijk iets verstandigs, dat met voet
bal heeft te maken, uit de pen weten
te krijgen. Wat moet dan het bezit
van een Verlegh, die zo simpel de
meest eenvoudige speler alles ver
klaart, een waarlijk groot bezit bete
kenen.
Als ik dus dit keer wèl iets over
voetbal ga schrijven, en het mocht
hier en daar niet de hoogte bereiken
van een Verlegh e.d., mocht het ten
slotte, beste vrienden, een tikkeltje
dom aan doen, vergeef het mij dan
en spaar mij voor nutteloze kritiek,
want wat de „Jhr" over voetbal
schrijft, is heus de sop de goal niet
waard.
Het is anders zo een prettig gevoel
te weten, dat ons eerste elftal de
55-jarige A.F.C. wederom in veilige
haven heeft geloodst. En even veilig
als deze haven is, wordt dan het
schrijven over onze sport en het open
baar maken van je diepste en teerste
gevoelens, opgedaan tijdens de wed-
strijden, zij het in storm en regen,
hagelbuien trotserende alsmede het
volle risico lopende, een vocabulaire
uit het hoofd te leren van alle meest
uiteenlopende lelijke en ordinaire
woorden.
Dat is voetbal. En onze jongelui
spelen dit spel op de hun eigen wijze.
Niet eens BETER voetbal, laat staan
BEST voetbal. Want als de schrijver
van BETER VOETBAL onze ge
meenschap wederom een dienst zou
willen bewijzen, diende zijn volgend
boekje te moeten behandelen en he
ten: PRETTIGER VOETBAL.
Want het blijft nu eenmaal niet
prettig aandoen, reeds voor de wed
strijd zijn wensen kenbaar te mogen
maken betreffende de keuze van zie
kenhuis of inrichting van die aard.
Doch wij, eenvoudige A.F.C.-ers,
door de bank genomen, zijn wij toch
tevreden; tevreden - after all - o.a.
met de samenstelling van onze hui
dige Keuze Commissie (ik haast mij
er bij te voegen, die van A.F.C.)Te
critiseren blijft er immers altijd. Zijn
wij niet dat zgn. nuchtere volkje van
dat kleine landje met die kleine mo
lentjes aan dat kleine Zuidersoppie
Dat kleine volkje met die enorme
grote mond.
Onze E.C. heeft veel werk verzet.
En niet alleen zij, doch ook die an
dere elftal-commissies verdienen ons
aller lof.
Ja, meneer, natuurlijk zijn Jaap v.
Nek en Nesenberend en Scheepstra
ontzaglijk eigenwijs. Natuurlijk, me
neer, dictatoriaal mag U het ook noe
men. Zij zijn gewend daar niet eens
boos om te worden. Doch één ding
staat vast, de elftal-commissarissen
die dat in de loop der tijden niet wa
ren, zakten in no-time als bakstenen.
En het meeste pleizier, dat zij ve
len deden was wel, dat zij het aan
durfden, ondanks precaire omstan
digheden, drie jonge spelers op te
stellen, welk drietal, mits in de goe
de richting gedirigeerd, ons in de
toekomst nog veel sportief genoegen
zal verschaffen.
Dit succes zal de stimulans moeten
betekenen voor alles wat A.F.C.-
jeugd heet en aanleg heeft om een
knappe voetballer te worden. Diezelf
de prestaties te bereiken, daar hun
kert immers iedere gezonde sport-
jongen naar. Doch het moet niet al
leen bij hunkeren blijven; veel eerder
moet met besliste wilskracht en on
tembare ambitie getracht worden het
persoonlijk arsenaal aan techniek,
tactiek, snelheid, uithoudingsvermo
gen en alles, wat voor het leveren
van BEST VOETBAL onontbeerlijk
is, te verbeteren en aan te vullen.
Er schijnt o.a. bij de thuiswedstrij
den van ons eerste elftal een myste
rieus malheur te zitten, waar nie
mand, zelfs de technici op de trap,
ook maar iets van begrijpt. Het ge
heimzinnige „it", dat de spelers, af
zonderlijk dan wel in teamverband,
een soort „Waterloo" voor ogen to
vert. De consequenties laten zich ra
den. Het worden onnodige nederlagen
die onze „goodwill" bij het Amster
damse publiek tot een zielig en arm
zalig hoopje deed smelten. Wat jam
mer is voor penningmeester Woud
stra en waar het laatste woord ver
moedelijk nog niet over is gespro
ken.
Trouwens, de financiële zijde van
GROTE voetbalclubs, die NIET aan
de spits van ons voetbal staan, zal
langzaam aan de bedenkelijke vorm
van een ernstig probleem gaan aan
nemen. Mij is bekend, dat een door
de jaren middelmatige eerste klasser
aan inkomsten een bedrag beurt van
bijna één ton. Waar tegenover uit
gaven bestaan van ongeveer drie dui
zend gulden minder. Waar er echter
met de beste wil op de begroting (en
op de werkelijke uitvoering) op geen
enkel postje iets kan worden bezui
nigd, vraagt men zich tenslotte af,
wat gaat gebeuren, indien deze club
eens het ongeluk zou hebben naar de
tweede klasse te verhuizen.
Deze wetenschap legt, zij het soms
onbewust, een grote druk op de
schouders van Bestuur, commissies
en spelers.
Het streven van onze „Voetbal-
bups" is nu eenmaal gebaseerd op het
winnen van geld. Anders schijnt het
klaarblijkelijk niet te kunnen. En al
geeft de Velser arts in opdracht van
het hoogste college, een heldere uit
eenzetting, waarom beroepsvoetbal
in Nederland beslist onmogelijk is,
de houding van vele leiders blijft toch
als die van de bekende paling in de
bekende emmer met gelei. Al dient
gezegd, dat de oplossing van het pro
bleem niet eenvoudig is.
Nee, geef mij dan maar die com
missie, die de sportverdwazing zal
trachten te doen verminderen. Aan
die commissie verlenen bekende lie
den met nog bekender namen hunne
medewerking. Bellevue was uitver
kocht!!'. Zoveel interesse heeft men
blijkbaar voor sportverdwazing.
Doch uren lang durende vergade
ringen van gedegen personen zullen
slechts oorzaak blijken te zijn van
gewichtige moties en besluiten, die
resulteren in zwakke heelmeesters
met de onvermijdelijk daaruit voort
vloeiende gevaarlijke wonden.
Dokters als b.v. Tetzner dienen het
mes er stevig en afdoend in te zetten.
Het langdurig of levenslang straffen
van alles en iedereen die het zo lang
zamerhand melig aandoende woord
je „amateurisme" besmeurt, zal de
enige remedie blijken te zijn.
Dan zullen de diverse heren, die
geen boter, doch koelhuizen op hun
overigens waardige hoofden hebben,
tot nadenken worden gestemd. Het
„kiezen of delen" is dan de tweede
faze.
Mag ik dan als slot het Bestuur
van de K.N.V.B. mijn traditionele al
lerhartelijkste bedankje brengen voor
de enorme moeite, die zij zich ook dit
jaar wederom heeft gegeven, om toch
vooral maar de kampioens-competi-
tie zo laat mogelijk te doen beëindi
gen. Cheerio!! namens alle zomer-
sporters, die zich ieder jaar opnieuw
rustig „in de luren" 1 en.
JHR. VAN ROSSEM DE GAULIN
P.S. Wist U de reden, waarom
Lenstra van de winter enige wed
strijden niet werd opgesteld
De Keuze-Commissie had te veel
„anti-vries" in haar tank!
15