Aan de drukke beu/oners van de U/andelu/eg
Voetbalcmecdotes van Britse bodem
Bequnstiqinq van onze aóveRteeRÓeRS, houöt 6e schakel in stanö
Laat eens wat van je horen, zei
den jelui bij het afscheid. Nu had ik
zó gedacht: met veel A.F.C.-ers af
zonderlijk corresponderen is voor mij
onbegonnen werk. Als ik nu zo af en
toe eens een artikeltje voor de Scha"
kei schrijf en jelui schrijven mij te
rug, dan zijn we allemaal tevreden,
inclusief Wijnand de Nuchtere (de
Jongere, bedoel ik). Afgesproken?
Ik wacht de post maar af!
Mijn gedachten gaan terug naar
de afgelopen tien dagen in Amster
dam, waar ik alle A.F.C.-feesten
nog nèt mocht medevieren. Daar teer
ik een jaar op! Dan zij het mij ver
gund allen die op 14 Januari in Van
Tuyll aanwezig waren nog eens
recht hartelijk dank te zeggen voor
de onvergetelijke avond die zij mij
hebben bezorgd. Het was voor mij
een grote voldoening, dat het een
echte, goede avond voor ons allen is
geworden, waar de A.F.C.-geest
hoogtij vierde. Alleen spijt het mij,
dat ik enkelen stomweg vergeten heb
uit te nodigen en hoop nu maar dat
zij van mij willen aannemen dat er
geen opzet in het spel was en dat zij
mij dit willen vergeven.
A propos, toen een familielid de
foto bekeek die die avond gemaakt
is, vroeg de „zij" wat dat witte vlak,
rechts op de foto. moest voorstellen.
Na enige studie kon ik haar uitleg
gen, dat dit het oor van één onzer
Meesters voorstelde.
Dan heel hartelijk dank aan allen
die mij op Schiphol uitgeleide heb
ben gedaan en die mij en de mijnen
het afscheid lichter hebben gemaakt.
Nadat ik er bij de weging van de
bagage met veel listen en lagen in
geslaagd was 45 kg. voor 30 idem
te doen doorgaan, vroeg een douane
ambtenaar mij op gedempte toon
wat ik toch in dat bruine foudraal
had. Een geweer antwoordde :k ach
teloos. De man, die blijkbaar niet aan
mijn gezicht kon zien, dat ik zo'n
ding nog nooit in mijn handen heb
gehad, verbleekte en maakte een be
weging van in-beslag-nemen. Zijn
gezicht toen een cricket-bat te voor
schijn kwam - een ding dat hij ken
nelijk voor het eerst van zijn leven
zag - was goud waard (maar niet te
veel)
Tip I.
We vertrokken op tijd en de
„wachters" zullen me wel vervloekt
hebben vanwege de kou. Ik heb ge
probeerd ze als wijlen Pimpernel met
lichtseinen te attenderen op mijn
aanwezigheid vóóraan in het vlieg
tuig, maar mocht dat niet gelukt
zijn, dan is het ook geen ramp. Neem
verder een goede raad van mij aan:
wacht in de avond nóóit op het ver
trek van een vliegtuig, al zit je bruid
er ook in, want het lieve kind kan
toch niet zien of je er bent of niet.
's Nachts in een vliegtuig behoor
je even goed te maffen als thuis en
dus heb ik dat maar gedaan ook. Ik
heb het zo weten te plooien, dat ik
de beschikking had over twee stoe
len, armleuning er tussen uit, dan
lig je prinsheerlijk. Toen ik om een
uur of vier wakker werd, kwam een
telegrambesteller met drie tele
grammen. Ik kreeg sterk de indruk
dat enkele mijner vrienden gepro
beerd hebben hun verdriet, veroor
zaakt door m'n „plotseling" vertrek,
weg te drinken. Het zal wel gelukt
zijn ook, want ze hebben er de tijd
voor genomen. Oordeelt U slechts
zelf: telegram nummer één is ver
zonden: 26 Jan., één uur 's morgens
en luidt: nogmaals good luck (aller
aardigst idee na de eerste verwar
mende borrels); No. 2, verzonden
1.03 uur: bij ons hangen de bevro
ren ijspegels aan de neus (na een
fles champagne komen de aanvallen
van humor. Héél aardig. Ik ben voor
de omstanders toch blij, dat de ijs
pegels bevroren waren!). Maar No.
3, verzonden 1.05, kennelijk na nóg
een fijne fles, is bepaald grof: „als
je dit telegram ontvangt, zweet je
al." Bovendien onjuist, want ik heb
het nog altijd tamelijk fris. En het
leuke voor mij is, dat de drie tele
grammen blijkbaar tezamen met het
„weerbericht" de ronde hebben ge
daan door het hele vliegtuig. Ieder
een grinnikt me vriendelijk toe of
kijkt uit de hoogte over zóveel ba
naliteit (en dat in 5 minuten).
Ik denk dat ik me voor de rest van
de reis maar slapende houd.
De afzender verraad ik natuurlijk
niet; insiders herkennen hem wel
aan de gebezigde taal.
Tip n.
Intussen ben ik genezen van mijn
dwaling dat het vanaf Cairo altijd
zomer is. Ik heb nu spijt mijn win
terjas op Schiphol te hebben ach
tergelaten, want nu kon ik in Cairo
bij winterse temperatuur in mijn col
bertje lopen en in Bagdad was het
al niet beter.
Het palmbeach blijft dan ook be
waard tot Bangkok. Daarna was het
lekker warm.
Tip m.
En nu mijn eerste indrukken in
Djakarta. Met politiek houd ik mij
niet op, troost u. Liever vermeid ik
het volgende:
Op een avond zit ik in een aardige,
vrÜ grote bioscoop. Men vertelt mij,
dat de Chinese eigenaar multi-mil-
lionnair is, hetgeen hem echter niet
verhindert rustig aan het loket de
kaartjes der bezoekers af te scheu
ren. In de zaal een groot aantal rijen
gewone stoelen. Boven de achterste
rijen hangt een bordje, vermeldende
„LOGE", waarvan acte. Halverwege
het middenpad bevindt zich een hek
je met het indrukwekkende opschrift
EERSTE KLAS".
In de pauze wordt gevent met ijs-
chocolade. De grote doos draagt het
gedrukte opschrift „slechts 50 cent
jes". Verder moet IJ vooral niet den
ken dat de Oosterling langzaam is,
getuige het volgende opschrift dat ik
ergens te Semarang aantrof: „Blik-
sembureau voor rechtskundig ad
vies". Een tip voor Fred en Nol?
So long, lui. Geniet van Holland.
Ik wens jelui allemaal: Veel voetbal
vreugd.
HENK KAPPELHOFF
FAMILIE ONDER ELKAAR.
Onlangs sloeg Fulham, de pasge-
promoveerde le klasser, derhalve de
baby uit de eerste League, het mach"
tige en roemruchtige Newcastle
United.
Nu is Bill Dodgin manager van
Fulham en speelde zijn broer Nor
man als half-back voor Newcastle.
„Voor m'n broer weer naar het
Noorden terugreist, wil ik hem
graag even spreken, maar ik durf
gewoonweg de kleedkamer van New
castle niet binnen te gaan, want ze
denken dat ik dan kom om naar 'n
complimentje te vissen!"
Bij het binnentreden, kwam z'n
broer hem echter al met uitgestrek
te armen tegemoet om hem hartelijk
geluk te wensen.
„Jammer Bill", zo sprak Norman,
„dat we verloren, maar ik ben echt
blij voor jou!"
OUDE SCHOOLKAMERADEN.
Toen Middlesborough tegen Ports
mouth speelde, scoorde Scoular voor
Portsmouth en liet Ugolini, de kee
per van Middlesborough vissen!
Scoular en Ugolini waren beide' op
één school te Glasgow gegaan.
Voor Cyril Williams (W. Br. Al
bion) en Roy Bentley (Chelsea)
werd het onlangs ook 'n feestdag.
Beide spelers scoorden kort na el
kaar elk een doelpunt. Deze twee
heren waren als knapen eveneens op
één school en wel te Bristol!
P.J.L.
