het gebied der sociëteit. Daarom ook heb ik deze pe
riode uit onze geschiedenis iets uitgebreider behan
deld (hoewel er nog tal van punten onbesproken zijn
gebleven) in tegenstelling tot de andere seizoenen, die
tenslotte voortbouwden op het fundament, dat na de
oorlog werd gelegd.
1946-1947
De voetbalmoeheid zat de spelers kennelijk nog in
de benen, want de gewonnen Frankendaelbeker ging
verloren en ook in het AROL-Bekertournooi kon ons
eerste elftal niet meer tot verrassende verrichtingen
komen. Dit vier en twintigste tournooi bestond be
halve uit ons eigen elftal uit A.G.O.V.V., Longa, H.B.S.,
Frisia, K.F.C., U.V.V. en Zeeburgia. Wij wonnen van
Frisia, doch moesten op de tweede dag de eer aan
A.G.O.V.V. laten, dat in de finale Longa met 2-0 sloeg.
Ook het Spaernebeker-tournooi moesten we uitslui
tend als oefening beschouwen, want van de Vole-
wiickers verloren we met 3-0 en van V.S.V. met
5-9! Op 22 September begonnen we met de compe
titie en de traditie getrouw verloren we de eerste wed
strijd en wel met 4-2 van Zeeburgia. Het herstel liet
echter niet zolang op zich wachten als in het vorige
seizoen, want tegen R.C.H. begon de machine weer op
toeren te komen en via een 5-2 overwinning kwamen
we steeds meer in de running. Onze grootste concur
rent was Zeeburgia, dat aan het eind van het seizoen
tenslotte met een verschil van een punt de kampioens-
vlag mocht hijsen.
Op 26 Mei speelden we in het Olympisch Stadion een
der meest tragische Wedstrijden, die we ooit gespeeld
hebben, want op die beruchte middag schoot onze on
volprezen Gerrie Stallmann in de wedstrijd tegen
Z.F.C., toen we met 2-1 voorstonden, onhoudbaar in
eigen doel. Het was een fluitende loeier zoals je' maar
zelden ziet en we hebben het dan ook betreurd, dat het
in eigen doel was. Aan een gelijk spel hadden we niets
en aangezien Zeeburgia de lastige uitwedstrijd tegen
West-Frisia met 2-0. won, bleven we steken op de
tweede plaats en de stand, die luidde zo:
Zeeburgia
20
14
2
4
53-
28
30
A.F.C.
20
14
1
5
58-
-30
29
Z.F.C.
20
9
8
3
48-
-31
26
West Frisia
20
8
7
5
48-
-34
23
H.V.C.
20
9
4
7
47-
52
22
W.F.C.
20
8
4
8
34-
-38
20
R.C.H.
20
6
4
10
42—^7
16
Hilversum
20
5
5
10
30-
-43
15
De Spartaan
20
6
2
12
35-
49
14
De Kennemers
20
6
1
13
34-
-55
13
Alkm, Boys
20
5
2
13
35-
-57
12
Ge ziet, dat het voetbal er een beetje stiefmoederlijk
afkomt, maar het accent van dit jaar viel op een cri
sis, zoals A.F.C. die in haar gehele geschiedenis nog
nooit heeft meegemaakt.
De moeilijkheden met de clubavonden, het feit, dat
er geen bottertocht werd gehouden vielen geheel in
het niet bij de slag die onze vereniging op 18 April 1947
trof, toen een besluit genomen moest worden door het
Senioren-convent en de Buitengewone Algemene Ver
gadering in het Park Hotel, dat van enorm verstrek
kende aard was. Het is hier niet de plaats om de ge
beurtenissen van die avond en voorgaande weken weer
op te rakelen, het is hier ook niet de plaats om namen
te noemen. Het is voldoende om te zeggen, dat drie
van onze prominente leden de A.F.C. moesten verla
ten. Men kon een speld horen vallen toen het besluit
en de- redenen tot dit besluit aan de Algemene Vergade
ring werd voorgelezen. Stilzwijgend hoorde ieder aan
welke slag de club getroffen had. Niemand stelde een
vraag, niemand zei iets, een netelige situatie werd op
beschaafde wijze, zoals dat A.F.C. onder alle omstan
digheden betaamt, opgelost. Aan het eind van de
avond werd een nieuw Bestuur gekozen met Arie Mets
als voorzitter. Laten wij allen, die onder zware omstan
digheden en grote verantwoordelijkheden achter de
groene tafel plaatsnamen dankbaar zijn, dat zij de club
uit een impasse hebben gered.
Maar gelukkig: er waren ook de goede dingen. Op de
vergadering van 27 September werd aan allen die zich
tijdens de bezettingsjaren verdienstelijk hadden ge
maakt een Herinnerings-Diploma 1940-1945 uitgereikt.
Het waren de heren D. J. Bessem, J. H. Esser, J. F. R.
Nestelroy en G. A. W Zeegers van het Mobilisatie-
Comité, W. van Dijkhuizen en P. S. Buren van de N.N.-
commissie, A. Waayer, G. Stallmann en K. G. Prior van
de Contact-Commissie, Dr. H. Stallmann en Dr. J. Ree
der van de Medische commissie en H. Meyling, B. P.
Bonkink, Ir. C. A. Emeis, H. F. van der Hurk Sr., en
J. P. Scheepstra van het Voedsel-Comité.
En op de vergadering van 31 October bewees A.F.C.
in de nieuwe tijd mee te leven met de clubgenoten, die
in Indië onder de wapenen waren of als burger werk
ten. Zonder enig debat kwam de Commissie Indië tot
stand bestaande uit de heren S. de Waal, J. Gilkens en
J. P. Scheepstra. Maand in, maand uit verzorgde deze
commissie de pakketten, die naar Indië gingen.
Dick Bessem werd op 30 Januari Directeur van het
Olympisch Stadion. Hoezeer wij hem deze functie ook
gunnen, er waren problemen wie Dick Bessem moest
vervangen! De laatste Algemene Vergadering, die hij
presideerde, vond plaats op 7 Februari in het Ameri-
cain Hotel, een bijeenkomst waarbij de scheidende voor
zitter op waardige (maar later op de avond of nacht
ietwat lawaaiige) wijze werd uitgeluid.
Zo eindigde een zeer wisselvallig seizoen met diepte-,
maar gelukkig toch ook weer hoogtepunten.
1947-1948
Het 25e AROL-Bekertournooi bracht A.F.C., H.B.S.,
Hermes-D.V.S., Zeeburgia, A.G.O.V.V., P.S.V.. D.W.S.
en K.F.C. binnen de lijnen, doch voor ons was de aan
wezigheid aldaar van zeer korte duur. De Kraaien pik
ten ons met 2-0 de kaas van het brood, doch ook H.B.S.
wist het niet veel verder te brengen, want de finale ging
tussen K.F.C. en Hermes, die resulteerde in een reisje
van de Beker naar de Koog.
De competitie begon slecht, doch bleef slecht en er
waren bij velen reeds de schrikbeelden van het begin
der dertiger jaren. Na veertien wedstrijden hadden we
vier punten, doch op de dag van het 53-jarig bestaan
kwam de kentering. Achter elkaar werd van Velox met
3-1, van W.F.C. met 2-1 en van T.O.G. met 3-0 gewon
nen, zodat we langzaam maar zeker wat lucht begon
nen te krijgen. H.V.C. uit werd een kansloze 3-0 neder
laag, maar toch kwam er weer een herstel, namelijk
tegen Alcm. Victrix met 7-3. Het gelijke spel tegen
O.S.V. (1-1) kon ons niet meer redden en op 21 Maart
1948 gingen we met loden schoenen naar het H.F.C.-
terrein. We maakten flauwe mopjes, interesseerden
ons plotseling hevig voor 's Lands Financiën alleen om
toch maar niet over A.F.C.-Z.V.V. te moeten spreken.
De elftallen kwamen op het veld. Nauwelijks was de
aftrap verricht of de zuchten op de tribune verenigden
zich tot een doffe kreun. Pats! Een-nul voor. Hyste
risch gedoe op de tribune, ooh. oooh! Pats! 1-1. Zim
merman gleed uit. Waarom heeft de suffer dan ook
nietwacht U even: 2-1 voor. Weet TJ 't nog? Weet
U nog dat het met de rust 3-1 stond en dat we die
wedstrijd met 9-1 wonnen? Weet U nog, dat DIK
DISSELKOEN ZEVEN DOELPUNTEN scoorde?
Nee, dan is 't goed.
Maar inmiddels waren we op 5 Januari alweer eens
in een Algemene Vergadering bij elkaar gekomen om
enige moeilijkheden uit de weg te ruimen. Ze werden
glansrijk uit de weg geruimd via moties van vertrou
wen. O.a. in het Bestuur: gevolg 77 voor, 5 blanco en 28
tegen. In dit bestek viert neutraliteit natuurlijk hoogtij,