Hoe zalig als de V/eteranenkiel
O ja? Ja zeker/
Het klokje van
'Begunstiging van onze Adverteerders, houdt de Schakel in stand.
We zaten ergens, zo heel gezellig. Waar dat was,
doet er niet toe, maar ik weet wel, dat de gastvrouw
een zeldzame engel van een veteranenvrouw was, die
's avonds om 8 uur 2 propvolle taxi's met A.P.C.-Vete
ranen en vrouwen voor haar nuchtere deur kreeg, en ze
nog accepteerde ook
Pa zelf had eerst nog de strategische ingeving ge
had, om bij een nachtwinkel te stoppen om een en ander
in te slaan. Vanuit de taxi's zat het gespuis te becriti-
seren, wat er allemaal bereidwillig ingepakt wier, want
het tuig was hongerig. „Hei, je vergeet de póAéling!"
riep een uitzuiger, maar Pa liet zich niet intimideren
en rolde met 25 pakjes en zakjes de taxi binnen. We
kregen allemaal zoiets druipends op schoot, het leek
wel zuigelingenzorg.
Aldus toegerust, rolden we dan in die nette straat
uit de taxi's en kwamen met een bedrieglijk verguldsel
van braafheid overgoten het gastvrije huis binnen
stappen. Nou, daar ging dan ook alles vanzelf; bij een
dergelijke samenkomst in clubverband, zit er nooit
iemand verveeld te kijken.
Een paar aanminnige dames waren in de keuken
aan 't helpen, maar het leek wel prut, want toen de
gastvrouw binnen was, gingen zij daar in die keuken
een beetje pletten en hadden bolle wangen van de
haringsla. Uiteindelijk voldeed het geheel bijzonder.
Iedereen praatte geanimeerd met zichzelf of in de
ruimte en deed zich tegoed aan wat er zo uit de lucht
kwam vallen
De veteranenmannetjes zelf hadden het grootste
woord; gloedvolle redevoeringen, dreunende resoluties
en soepele slokjes volgden elkaar steeds sneller op. Er
werd een deputatie naar de telefoon afgevaardigd, om
Ben te verwittigen, dat De Dapperen de héle winter
zouden blijven voetballen, zelfs al sneeuwde het bak
stenenAl betogende, liepen ze woest te ijsberen en
zichzelf op hun borst te hengsten. Het was een mach
tig en imposant schouwspel. Ongemerkt had ik een half
pond mosselen verorberd, maar dat mocht geen naam
hebben.
De scheidsrechter, die er óók bij mocht zijn, had
eindeloze praatjes, maar op 't laatst hóórden we hem
niet meer. En toch was hij de verstandigste, die het
eerst over naar huis gaan begon. Hij poogde comman
ditaire vennoten voor een taxi te vinden, maar nie
mand reageerde. Berustend bestelde hij tenslotte een
vervoermiddel voor zich alleen. Tien minuten later stond
er buiten een oud bankstel op wielen geduldig te wach
ten, toen wij plotseling allen met Geppie meegingen.
„Ha!" dacht hij, „dat wordt gezellig!" en stapte grosig
als eerste in. Het wérd gezellig, inderdaad. De groot
ste en dikste Veteraan plofte meteen op zijn schoot.
Slechts zwak gekreet drong tot ons door, wat echter
overstemd werd door ons voortdurend gehinnik van
pret. Gezegd werd er niets, ie hoorde slechts: ho-ho-ho,
ho-ho-ho!" en dat in alle toonaarden, het leek wel een
canon van sopranen, bassen, alten en tenoren, de hele
rit door.
Karei ging van pret even verzitten, waardoor Geppie
per abuis een beetje lucht kreeg. „Brengen jullie mij 't
éérste thuis!! Oóóóh, die rotkarel!" Boèm! en weg was
het stemmetje weer
Omdat we uiteindelijk medelijden met Gep kregen,
wilden we slechts tot het Leidscheplein van zijn gast
vrijheid gebruik maken; dat stukje naar Normandie
konden we trouwens zelf wel oversteken
De taxi reed met Geppie verder, maar of hij het ritje
geapprecieerd heeft, weet alleen de chauffeur, want die
heeft met hem afgerekend
EEN AANGETROUWDE
Mej. A. v. d. Z. te A.: Ik heb laatst in een restaurant
„switch-soep" gedronken. Kunt U mij ook zeggen, wat
dat is?
Antwoord: Switch-soep is soep met vijf balletjes ge
hakt er in, die steeds van plaats verwisselen. Overi
gens, en U zult het kunnen beamen, een reuze-soepie.
Meneer J. M. te A.Kunt U mij een tip geven, welke
tafel ik op de clubavond kan innemen, zonder door een
commissie te worden verjaagd?
Antwoord: Als U het zaaltje van het Stadion kent,
zult U weten dat helemaal rechts in de hoek, een 80 m.
van de ingang verwijderd, een klein vierkant tafeltje
staat, waar gewone leden zonder enige functie onbe
schroomd zich neer kunnen zetten, teneinde zich op
clubavond te amuseren. Is ook dit tafeltje bezet, dan
groepeert de rest zich gewoonlijk rond de wielerbaan.
Zij, die geroepen worden om maandelijks hun literaire
vruchten aan de A.F.C.-Schakel te vermaken worden
er allervriendelijkst, maar toch bepaald wel dringend op
gewezen om hun copy op de vermelde datum in te
sturen, aangezien anders onvermijdelijk de dag zal
komen, dat èn de redactie én de drukker zich snikkend
in de Amstel werpen.
En zoudt U dat nu werkelijk willen?
0
