October: Niet grandioos, maar prijshoudend
1
2
begunstiging van onze Adverteerders, houdt de Schakel in stand.
2
Van de wedstrijd tegen Alcmaria Victrix op ons
eigen veld valt niet veel goeds te vertellen. Alcmaria
speelde beter en vooral met meer geestdrift en zodoende
mochten we niet mopperen met de 0-1 nederlaag.
Toch was deze nederlaag weer een „echte nederlaag
voor A.F.C.", want dit is niet de eerste wedstrijd, die
wij verloren, hoewel wij dikwijls technisch beter waren,
maar het niet in doelpunten konden uitdrukken.
De volgende tegenstander was Vriendenschaar, die
precies gelijk met ons stond; gevaarlijk dicht bij de
onderste plaats. Waar vele A.F.C.-ers zo lang op ge
wacht hadden, gebeurde: we wonnen met 2-3 na lange
tijd achter gestaan te hebben met 2-1; twee goede doel
punten van Koen Colijn brachten ons ten slotte de
twee punten.
De laatste overwinning, die wij behaalden, was in
de bekercompetitie tegen Limmenmaar de eerste
overwinning is er en het wordt tijd dat er spoedig meer
zullen volgen.
Daar de thuiswedstrijd tegen Volendam werd afge
keurd, moesten wij in de Domstad de strijd aanbinden
tegen U.V.V. Wij troffen het niet daar Gerrit ter Horst
en Henk Sonnevelt verstek moesten laten gaan we
gens ziekte en verplicht waren de uitslag via de radio
te horen. En die uitslag was 0-1 in ons voordeel. Het
was een aardige en snelle wedstrijd. De rust ging met
blanke stand in en na de rust golfde het spel weer
snel op en neer.
Door een penalty, die feilloos door de zich zeker voe
lende Gerrie Stallman werd benut, kwamen wij aan
de leiding, die door flink verdedigen werd behouden.
Even kwam de overwinning nog in gevaar toen wij
twee minuten voor tijd een penalty tegen kregen, maar
Joop Zimmerman hield het schot uit zijn heiligdom.
Het was een goede wedstrijd en vooral de midden
linie kweet zich uitstekend van haar taak.
Voor het begin van deze wedstrijd werd nog een mi
nuut stilte in acht genomen en wel wegens het feit,
dat onze trainer, de Heer Booth, was overleden.
Dit betekent voor de A.F.C. een groot verlies en voor
al voor de elftallen van het eerste tot en met het laag
ste adspiranten-elftal. Hij was een vriend voor allen,
en de raadsman van vele spelers. Wij, spelers, die met
hem getraind hebben, zullen een mooie herinnering aan
hem bewaren.
Dat hij ruste in vrede.
J. Cl.
Bij de aanvang van dit stukje voor onze November-
Schakel zou ik graag 't één en ander willen rechtzetten,
over hevig commentaar wat ik mocht ontvangen over
mijn vorig stukje omtrent 't ophemelen en verafgoden
van één speler.
Het is nooit mijn bedoeling geweest om spelers in
de hoogte te steken, die het in 't tweede elftal der
A.F.C. goed deden. Maar ere wien ere toekomt. En zo
dacht ik er ook over toen ik vorige keer mijn copie
voor de Schakel schreef.
Veel reden tot juichen is er anders voor ons niet.
R.C.H. II thuis was een snelle wedstrijd. De Racing
beschikt over behoorlijke reserve's. Toch hadden wij
zelf voor de rust de beste kansen, maar jammerlijk
slecht schieten belette ons een voorsprong te nemen.
R.C.H. nam met een mooi doelpunt de leiding. W.
de Jonge maakte voor ons gelijk. Na rust was R.C.H.
sterker en even voor tijd resumeerde dit in een tweede
doelpunt. Zo hadden we dan onze eerste nederlaag te
pakken. Het was spijtig maar volkomen verdiend.
Elinkwijck II uit bracht ons met verscheidene inval-
lars in 't veld, aangezien er invallers voor 't eerste
geleverd moesten worden. Het was een rommelige, har
de wedstrijd. Het spel van verschillende Elinkwijck-
spelers, was wel zó hard, dat enkele spelers van ons
liever een straatje omgingen. Een te weifelende lei
ding was oorzaak, dat dit de gehele wedstrijd voort
duurde. We waren weer niet gelukkig; vóór rust weer
de beste kansen, maar één uitval van de tegenpartij
en we stonden achter. Na rust probeerden we deze
achterstand in te lopen, riskeerden iets te veel en het
werd 3-0 voordat eindelijk Janbroers er in slaagde de
achterstand te verkleinen. Het werd tenslotte 4-1 en
daarmee moeten we deze wedstrijd maar zo gauw mo
gelijk zien te vergeten.
K.F.C. III uit werd onder abnormale omstandigheden
gespeeld. Het veld was met plassen bezaaid, en tot
overmaat van ramp, begon 't bij de aanvang nog te
regenen ook. Onze nieuwe aanwinst Woudstra weerde
zich geducht maar kon ook niet verhinderen, dat we
met rust met 1-0 achter stonden.
In de tweede helft, na tien minuten spelen, 2-0, door
een onvergeeflijk stomme opstelling van onze achter
hoede bij een indirecte vrije schop van K.F.C. III. Het
bekende muurtje werd gevormd, maar de bal werd
netjes naar een vrijstaande speler gedirigeerd, die
hem meteen inschoot. Dit was toch wel te erg. De
jongens werkten allemaal als paarden en Woudstra
smaakte het genoegen om met twee schitterende doel
punten de stand gelijk te maken. Even voor tijd vroeg
men aan de scheidsrecher hoe lang nog. Antwoord:
„Nog vier minuten pijnlijden, heren."
Een waar gezegde in deze wedstrijd.
Drie minuten voor tijd werd onze winnende goal ge
boren; wederom was Woudstra de maker. Hij kon zich
met al die juichende medespelers, die hem omhelsden
en als 't ware aan hem hingen, nauwelijks voortbewe
gen.
Er werd vooral na rust door iedereen ontzettend hard
gewerkt. Over geluk hadden we anders niet te klagen.
Vrouwe Fortuna lachte ons steeds minzaam toe.
De week daarop weer uit en wel U.V.V. II. De com
binatie was wel aardig, eerst U.V.V. IIA.F.C. II,
daarna de eerste elftallen tegen elkaar. Dat wij er zo
slecht zouden afkomen, hadden we niet gedacht.
U.V.V. II was agressiever en speelde makkelijker, het
ging bij ons alles te stroef. Individueel werden er aar
dige staaltjes weggegeven. Dick Disselkoen, die weder
om van de partij was gaf enige van zijn venijnige scho
ten weg, maar 't mocht niet baten. Met rust stonden
we al met 3-0 achter; misschien geflatteerd maar dat
zat er in.
Na rust probeerden we 't getij te doen keren, maar
't werd 4-0. Een penalty werd zelfs gemist en er werd
er ons nog één onthouden. Even daarna een mooie kop
bal van Janbroers tegen de lat, toen nog een bal die
over de doellijn bij U.V.V. zou zijn geweest, het bleef
tegen zitten. Het werd 5-0 en daar moesten we genoe
gen meenemen.
Een eresaluut aan de U.V.V.-reserve's voor hun pri
ma spelopvatting en het lesje, dat ze ons gaven. En
toch popelen we er al naar om in Amsterdam revanche
te nemen.
We moeten nu geen punten meer verliezen, om niet te
veel achter te raken. Trainen en nog eens trainen jon
gens, zij het parool, ik hoop volgende maal gunstiger
berichten te laten horen.
Wij hoorden vandaag het ontstellend bericht, dat onze
trainer Booth Is overleden. Wij verliezen in hem een
goed trainer en A.F.C. vriend.
Dat hij moge rusten in vrede is ons aller wens.
CAPTAIN JOOP
