Beeld van één maand transpireren.
1
2
4
J3egunstiging van onze Adverteerders, houdt de Schakel in stand.
2
Na een viertal vriendschappelijke wedstrijden waar
van we er drie verloren en één gelijk speelden, gin
gen wij voor de eerste competitie-wedstrijd naar Birk-
hoven. Zonder nu bepaald optimistisch te zijn, want
H.V.C. uit valt nooit mee, is het vertoonde spel mg
wel wat tegengevallen. Vooral de productiviteit viel
tegen. Er zal in de verdere wedstrijden heel wat be
ters vertoond moeten worden om niet in het gedrang
voor de onderste plaats te komen. Joop Zimmerman
was prima, terwijl Paul Meijer wat meer biefstuk moet
eten.
Ook onze eerste thuiswedstrijd tegen „Zaandijk"
hebben we niet kunnen winnen ondanks een stevig
veldoverwicht. De omgezette voorhoede' bracht het tot
één goal, een resultaat dat weer wat tegenviel.
Na een zeer „bewogen" week moesten we naar
Nieuwendam en slaagden erin, ondanks sombere voor
spellingen, een der punten mee te nemen. Het was een
faire en prettige wedstrijd waarin Wim Feldmann niet
slecht debuteerde en Koen hard gewerkt heeft. Vooral
in het eerste half uur werd er behoorlijk gespeeld en
we hebben kunnen merke'n, dat we heus niet zo zwak
zijn als we allemaal wel denken.
Ik vind het wel een fout, dat er geen wedstrijd voor
ons was op onze vrije Zondag of zijn we zo uitge
speeld, dat er weer eens een Zondag rust tussen door
moest.
Jaap v. Nek wens ik namens het eerste elftal een
goede reis en een behouden thuiskomst toe.
Zo komen wij dan voor het eerst weer na jaren in
de reserve tweede klasse uit. Het is wel een heel con
trast. De eerste kennismaking was met het derde elf
tal van Blauw-Wit. Het ging bij ons nog wat erg stroef,
ondanks de vele oefenwedstrijden, die wij vooraf heb
ben gespeeld. Blauw-Wit III speelde een stug, afbre
kend spelletje. Het speelde kennelijk met de' weten
schap: doelpunten maken voor ons is moeilijk, dan
maar 't accent op de verdediging zelf leggen. Er deden
zich voor ons wel scoringskansen voor, maar deze wer
den niet benut, rust 0-0. Na rust kwamen wij in de
meerderheid, maar goed verdedigen door Blauw-Wit
en schotloosheid van onze voorhoede waren oorzaak,
dat de stand 0-0 bleef.
Dick Disselkoen.
Een week later kwam Watergraafsmeer II er min
der genadig af. We traden op volle oorlogssterkte aan.
Dat betekende, dat we' ook de beschikking hadden over
Dick Disselkoen. Dick, niets heeft mij meer plezier
gedaan, dan jouw medespelen. Ik wist alle moeilijkhe
den, die er de laatste tijd waren gerezen. Het was in
het belang van A.F.C., dat je zo spoedig mogelijk
moest uitkomen. En je kwam uit, en hoe? Met ie vol
ledige enthousiasme heb je je gegeven. Je scoorde drie
fraaie doelpunten en in een ander had je een werk
zaam aandeel. Zonder mijn andere spelers te kort te
doen, mag ik toch wel zeggen: dit was jouw wedstrijd.
Het was voor Watergraafsmeer om er moedeloos
onder te worden. Als er nog iets beter en zuiverder
was geschoten, waren we in de dubbele cijfers ge
komen. Dick, ie medespelen is voor ons van grote
waarde, en toch geloof ik dat men egoistisch zou zijn,
als men van je verlangde om voor het tweede elftal
te blijven uitkomen. Je hoort door je capaciteiten in
het eerste thuis, dat heb je in één wedstrijd voor ons
al ondubbelzinnig bewezen. Het woord is hiervoor aan
de elftalcommissie. Moge gezond verstand hier zege
vieren.
Nu nog even onze wedstrijd tegen Watergraafs
meer. Het liep alles gesmeerd. De voorhoede combi
neerde dat het een lust voor 't oog was. Janbroers
maakte voor de rust twe'e mooie doelpunten. Buiten
de drie doelpunten van Dick, scoorde ook Postmaa
met een kopbal. Ondanks de hopeloze achterstand
bleef Watergraafsmeer moedig en fair doorspelen. Mijn
compliment, waarde tegenstanders!
En nu onze uitwedstrijd tegen 't Gooi II, een beken
de tegenstander voor ons tweede elftal, daar kunnen
we van meepraten.
Ik was aangenaam verrast door de trouwe opkomst
van de A.F.C.-aanhang. Ik behoef namen hier niet te
noemen; het spreekt vanzelf wie er waren. Het was
weer een grote steun voor ons.
Ondanks een licht veldoverwicht voor de rust met
de wind mee, konden wij toch niet scoren, het schieten
was te zwak. En daar ook de Gooi-voorhoe'de niet veel
kans kreeg, was de bekende 0-0 stand met rust weer
bekeken. Na rust werd er beter aangepakt; het werd
nu een zeer harde strijd (volgens mij van de zijde van
enkele Gooi-spe'lers tè hard). Aad Veltema vooral
moest het ontgelden, maar hij bleef onvermoeibaar.
Er ging van onze voorhoede meteen meer kracht uit,
toen Willy v. d. Eerg binnen ging spelen en Bob Jan
sen buiten. Het succes voor ons kwam dan ook gauw,
toen Dick Disselkoen van e'en fout van de Gooi-doelman
profiteerde en ons de leiding gaf. Even daarna was
't al gelijk. Tussen haakjes, dat was onze eerste tegen-
goal in deze competitie. Het werd toen voor ons doel
even benauwd, 't Gooi probeerde met alle geweld de
zaak te' forceren. Maar het bleef achter bij ons dicht.
Eén minuut voor tijd bracht Disselkoen ons in vei
lige haven. Mannen, dat was een zwaar bevochten
overwinning, en geeft daarom des te meer voldoening.
Het hele elftal heeft hard gewerkt, ik wil dan ook
geen uitblinkers noemen. Alleen voor Poelerneijer wil
ik een uitzondering maken.
Het was weer af!
Jongens, zó spelend en met dit elftal komen wij met
vlag en wimpel in de reserve le klasse terug.
Houdt de gang er in en je enthousiasme en we zullen
slagen.
CAPTAIN JOOP
A.F.C. 4Z.F.C. 4 4-1. - Op 11 September begon
ook voor het 4e elftal weer de strijd om de punten.
Onze eerste tegenstander Z.F.C. 4 verkeerde kennelijk
in een vacantiestemming, want men verscheen met slechts
10 man. Hiertegenover stelden wij de gedachte, dat de
eerste klap in ieder geval 2 punten waard is en zetten
het Z.F.C. doel onder een regelmatige druk. Ons over
wicht werd daarbij in de zo noodzakelijke doelpunten
uitgedrukt en de score geleidelijk opgevoerd tot 40. Met
nog ruim een kwartier te spelen verslapte ons spel aan
merkelijk en Z.F,.C. maakte hiervan een dankbaar ge
bruik, door met enthousiast spel het initiatief over te
nemen en de hatelijke nul weg te werken.
Watergraafsmeer 3A.F.C. 4 32. Tegen Watergraafs
meer werd in een behoorlijk tempo gestart. Gedurende
de eerste helft hadden wij het beste van het spel en
scoorden achtereenvolgens één normaal doelpunt en het
tweede dank zij een ons toegekende penalty, onberispe
lijk genomen door Hans Galavazi. Hans is op dit terrein
tot een specialist uitgegroeid en neemt een dergelijke
hindernis met een volkomen onbewogen gezicht. Voor de
rust slaagde Watergraafsmeer er in om onze voorsprong
tot 21 terug te brengen, hetgeen de verhouding tot dat
moment goed weergaf. Jammer was, dat direct bij 't be
gin van de wedstrijd onze keeper Klaren een vrij ernstige
blessure had opgelopen. Wel heeft hij doorgespeeld maar
het was werkelijk noodgedwongen, want niet alleen was
zijn hoofd iets groter dan normaal, maar zijn rechterarm
