Mixed Pickles TBegunstiging van onze Adverteerders, houdt de Schakel in stand. Sportiviteit We zaten ademloos mee te leven bij A.C.C.H.C.C. Ons team zat aa-n de kant voor 116 runs en dat was, naar iedereen wist te vertellen, maar een schimmetje en de Hagenaars zouden dat totaal gemakkelijk pas seren. Enfin, toen kregen onze bowlers het op hun heupen en de H.C.C.-wickets vielen als kegels. Als Wally van Weelde dan weer een wicket liet tuimelen, dan applaudiseerde' ik. „Dat mag je niet doen", zeiden een paar toeschouwers, „dat is reusachtig onsportief." „Waarom?" wilde ik weten. „Je klapt toch ook voor een vier of een zes of voor een mooie catch." „Dat kan wel", zei de oppositie, „maar het is zo zuur voor de batsman als je klapt, wanneer hij ,gecleand' wordt." Ik probeer altijd eerlijk sportief te zijn en ook het goede werk van de tegenpartij te waarderen. Maar nu vraag ik mij toch af: waar ligt de grens van dat zure? Je klapt je handen blauw, als een batsman in één over de bowler voor een paar vieren en een zes wegslaat. Hem idem als een fielder een miraculeuze vang doet, waarvan zowel die fielder als de batsman paf staan. Waarom mag ik dan niet klappen als een bowler precies de palen weet te raken? Je applaudiseert voor de PRESTATIE en of die nu door de bowler, de wicket-keeper, de' batsman of de fielder geleverd .wordt, is „all in the game". Taxi's Als ik geografisch goed op de hoogte ben, eindigt onze goede stad Amsterdam bij de Kalfjeslaan. Verder heet het Nieuwer-Amstel, maar iedereen heeft het over Amstelveen, Ouderkerk en zo. Als dan onze goede Amstelstad aan de Kalfjeslaan ophoudt, is het mij een raadsel, waarom de zöne-grens van de taxi's bij de Zuidelijke Wandelweg ligt en je van de Wandelweg naar de Kalfjeslaan met je ogen zit te knipperen, wan neer je in een taxi zittende het te betalen bedrag tracht te volgen. Let wel: tracht, want het is gewoon niet bij te houden. Nu hebben we naar de hockey- en cricketterreinen weer een keurige verbinding gekregen met lijn H. Voor elf centen knipkaart tien kan je, overstappend en wel, je ongeveer tot Oostzaan of Schellingwoude komen. Maarer zijn wel eens gevallen, waarin een taxi toch wel nuttig is. Zou het niet iets zijn voor de Amsterdamsche Hockey- en Bandy Club, V.R.A., Twentsche Bank, A.C.C., etc. om eens met de Inspectie van de verkeerspolitie te gaan praten? Een verlegging van de zöne-grens naar de Kalfjeslaan is logisch, is goedkoop en zou dus meer vervoer met zich meebrengen. Bubi Sabelson f Na de wedstrijd A.C.C.H.C.C. hadden we zo gezellig met elkaar geborreld; Fred Sabelson, George Zeegers, wijlen ja, waarachtig, wijlen Bubi Sabelson, George en ik. Fred en Nel stonden aan de vooravond van hun reis naar Parijs, de jongens gingen naar Düsseldorf. Voor Nel en Fred zal Parijs nu steeds een droeve herinnering zijn, voor ons zal Düsseldorf steeds verbonden blijven aan het tragische einde van Bubi Sabelson. Het is zo goedkoop om te schrijven, dat Bubi zal blijven voortleven in onze herinnering. Het is een phrase, die zo gemakkelijk bij gelegenheidsstukjes uit de pen vloeit. Maar het is zo waar voor wie hem gekend hebben. Werkelijk gekénd. Die verschrikkelijke avond van Zondag 14 Augustus heb ik, kapot van beroerdigheid om wat nu wéér een van mijn A.F.C.-vrienden overkwam, oude photo-albums zitten door te bladeren. Met photo's waarop George en Han en Bubi Sabelson zo als kleine jongens onhandig staan. Met de stralende moeders er achter. En ik zie de jongens dan, als ze groter geworden zijn, met A.F.C. meeleven en „achter de goal" A.F.C. aanmoedigen. Ik heb, na de ontstellende geruchten, die er 14 Augustus liepen over een ernstig auto-ongeluk, mijn jongens heelhuids zien thuiskomen. En George zei: „Bubi was zo'n fijne jongen. Ik heb hem het langst van allen gekend en als je hem kénde, was het een pracht jongen." En Han zei: „Weet je, wat nou het ergste, het werkelijk ergste was? Aan de grens, weet je. Want die douane heeft een lijst van de reizigers en toen nou, zie je, toen w.erd Bubi van de lijst afgevoerd. Zo is Bubi, naar ik las, ook van de ledenlijst afgevoerd. Ach ja, het is goed, dat er een administratie is en dat die administratie punctueel wordt bijgehouden. Of dat nou de Burgerlijke Stand, de douane of A.F.C. is. Als je er niet meer bent, dan wordt je afgevoerd. Maar, luister eens, Fred en Nel, administratie is niet het belangrijkste in het leven. Heel belangrijk is het hart, dat blijft kloppen voor wie verdriet hebben en voor wie van ons heen gingen. Bubi Sabelson is in wezen niet afgevoerd en zal ook nooit afgevoerd worden. Want God zal zich wel in Zijn goedertierenheid ontfermd hebben over die lastige, agressieve', sportieve, fijne jongen en wij nog aan deze kant staande van die wonderlijke scheidingslijn, die Dood heetzullen hem nooit vergeten. En zo brak ook onherroepelijk onze laatste dag aan. Eerst werd nog wat gewinkeld, waarbij speciaal de Nylon-afdeling een ogenblik van hoog-conjunctuur be leefde. We maakten nog een opstootje mee met als slachtoffers Broer en Jaap W. in de rol van schillen- rapers, als kwajongens in de kraag gevat door een po tige diender! Het afscheid van Herstal bleek een herhaling van de ontvangst; scène opnieuw Huize Bienkens. De lunch werd, met jasjes aan, genuttigd te Valken burg. Jaap bleek ook in het bezit van een ruïne, die net zo'n hilariteit verwekte als het haantje van onder getekende. (Ter nadere verklaring dient, dat hij lid is van Quick, de Haantjes, en als insigne een haantje draagt.) Qnze laatste pleisterplaats was Arnhem en onder veel gezang, heroptreden van Jacques in alle mogelijke crea ties en Gerry met keurige gedichten werd de grens van Mokum bereikt. Zo behoorde ook deze tocht weer tot het verleden. Maar wij willen dit relaas niet beëindigen zonder onze Luikse gastheren zeer hartelijk te danken voor de meer dan schitterende wijze, waarop wij werden ontvangen. En jij, Jaap van Nek, nogmaals zeer hartelijk bedankt voor hetgeen jij ons doormiddel van deze tour hebt ge boden en ons hebt laten zien, dat wij ons niet alleen hebben te houden aan ons devies „Je maintiendrai" maar dat om dit succes te kunnen volvoeren het nood zakelijk is, ons steeds het „L'Union fait la Force" van onze Zuiderburen voor de geest te houden. E. W. 6

AFC (Amsterdamsche Football Club)

Schakels (clubbladen) | 1949 | | pagina 6