Er u/erd gevoetbald in het zoele Zuiden,
maar nog meer gezongen
A.F.C. naar Herstal
'Begunstiging- van onze Adverteerders, houdt de Sehahet in sftaitd.
5
Vrijdagmiddag startte onder leiding van Jaap van
Nek een ploegje jonge en minder jonge mannen voor
de eerste na-oorlogse buitenlandse tour van A.F.C. Het
toen nog frisse gezelschap werd op het Leidseplein uit
geleide gedaan door o.a. e'en keur van dames, die met
lede ogen en vele zorgen hun mannen in de bus zagen
verdwijnen.
Gedurende de reis werd enthousiast gebridged, terwijl
Jacques Mellegers, geassisteerd door Jan Hendriks zijn
imitator talenten ontplooide tot groot vermaak van
zijn gehoor.
In Eindhoven werd Broer Veltema verrast door de
komst van zijn ouders. Gelukkig gedroeg hij zich toen
nog netjes.
Om kwart voor zeven betrad het volgende team, de
natte, harde, maar in uitstekende toestand verkerende,
arena van Brabantia:
Zimmerman, Claus, Werner, Mellegers, Stallman,
Duinker, Geluk, v. d. Berg, de Waal voor, en Postma na
rust, Hennuin en Veltema.
Voor de rust werd door ons niet onaardig gespeeld,
hoewel het plaatsen veel te wensen overliet. Onze voor
hoede was echter machteloos, in tegenstelling met die
van Brabantia. Herhaaldelijk zetten onze tegenstanders
door hun verrassende snelheid gevaarlijke aanvallen op.
De rust ging in met blanke stand, en invallende duister
nis.
De tweede episode had meer weg van een schimmen
spel, terwijl wij het nadeel hadden te spelen tegen het
scherpe maanlicht in. Met dat al forceerden onze gast
heren twee fortuinlijke, maar verdiende doelpunten. Een
goede door Willy v. d. B. en André P. opgezette aanval,
resulteerde in een penalty, die benut werd door Gerry S.
Enige stuiptrekkingen onzerzijds leverde ons nog een
vrije schop op: Een schreeuw van uit de achterhoede en
een sprint van Gerry, gevolgd door een kogel, rakelings
naastde hoekvlag.
In volslagen duisternis werd aldus met een 2-1 neder
laag het kleedlokaal gezocht en gevonden.
Een heerlijk diner werd gevolgd door een dansje en
een borreltje, en op vrij redelijk uur werden de leger
steden opgezocht. Eén ploeg in Hotel „Beatrix", en een
stel uitverkorenen in het chique „Bommeloord".
In de vroege morgen werd gestart en nadat Gerrit t.
H. en Jaap Wildschut van het station waren gehaald,
werd zonder incidenten de' grens bij Eijsden genomen.
Aldaar werden wij door het ontvangstcomité van de
A.S. „Herstal", bestaande uit de Heren Bienkens, Crois
sant en Frenay welkom geheten, een geste die natuur
lijk bijzonder op prijs werd gesteld. Deze drie muske
tiers hebben ons vrijwel voortdurend vergezeld! In
Herstal ten slotte werden we nog op fantastische wijze
onthaald ten huize van de Heer Bienkens en overstelpt
met de meest heerlijke gebakjes en dranken. Toen een
ieder zich bijkans misselijk had gegeten werd ons hotel
te Luik opgezocht. Wie schetst onze verbazing aldaar
opnieuw een comité van ontvangst te ontwaren en wel
bestaande uit het echtpaar Jos en Joop Hurwitz en Max
de Bruin, geassisteerd door één zoon en twee zoontjes.
Alles op vacantiereis. Dit laatste gezin had de tocht
per fiets afgelegd en nog wel speciaal om A.F.C. te
zien spelen.
Na een hartversterking werd een bustocht onderno-
mén, die ons door de fraaie dalen van de Maas en Am-
Wlève o.a. leidde naar de grotten van Remouchamps en
de Cascade de Coo. Hier werden we nog door een
„snelkieke-r" doormiddel van een praehistorisch appa-
raat_vereeuwigd. Ondanks enige manipulaties, die een
gynaecoloog niet zouden hebben misgestaan, gelukte
het echter niet de foto's tijdig ter wereld te helpen.
De terugtocht werd nog onderbroken in één van de
vele kroegen, alwaar het spoedig bleek eenvoudiger te
zijn met de Heer Bienkens een kroeg binnen te treden
dan deze te verlaten.
Een rumoerig, maar uitstekend diner, bleek voor
velen de start voor een nachtelijke exploratie van duis
ter Luik. De eerste pleisterplaats bleek weinig exquise,
maar nogal ex-kies en met bibberende knieën werd een
koppel ridders uit de Luikse onderwereld op de vlucht
gejaagd. Na dit succes werden nog enkele zeer „dure"
gelegenheden bezocht, die ons echter weinig opwin
dends boden.
Des Zondags weer vroeg uit de veren; dit was echter
voor Willy geen bezwaar enige getuigenis af te leggen
van zijn kennis van de Franse taal. Dit was ook nodig,
omdat zijn lamp was afgeknapt. Het gesprek met het
kamermeisje ontwikkelde zich als volgt:
K.m.: „Monsieur, que voulez-vous?"
Willy: „Est-ce que ma lampestukbrüle
verdomme, heb ik daarvoor vijf jaar Frans geleerd."
De ochtend-bustocht bracht ons via echte bergen en
dalen naar de Barrage de la Gileppe. Via Spa werd
Luik weer opgezocht en zo behoorde ook deze tocht
door prachtige streken met veel meer dan schitterende
panorama's weer tot het verleden.
Om vier uur werd onder het spelen van de volks
liederen aangetreden voor onze eerste na-oorlogse in
ternationale- ontmoeting. Het elftal bestond uit Zim
merman, Claus, Venema, Meijer, Stallman, Ter Horst,
Geluk, Wildschut, v. d. Berg, Hennuin en Veltema.
Het veld was steenhard en vrij ongelijk en de tempe
ratuur bereikte een tropische hoogte. Hierdoor werden
aan ons team wel zeer hoge physieke eisen gesteld,
waaraan we, gezien de vermoeiende dagen en geringe
geestelijke concentratie, redelijk hebben voldaan. Maar
wat he'bben wij niet kunnen leren van deze Belgische
semi-prof's, die ons in tactiek, maar bovenal in snel
heid en anticiperen verre de baas waren. Geen ogen
blik stond ook maar één van hun spelers stil, steeds
trachtend de meest gunstige positie in te nemen. Hier
kwam nogmaals tot uiting, de zware, maar uiterst be
langrijke taak, die kanthalfs en binnenspe'lers in het
moderne voetbal hebben te vervullen en waarin de
onzen misschien met uitzondering van Paultje, vol
komen faalden, zij het dan ook, dat Jaap W. moeilijk
heden met zijn maag had.
Het eerste doelpunt scoorden onze gastheren uit een
zeer snel en tactisch genomen vrije schop, waardoor
wij volkomen werden verrast. Het tweede volgde spoe
dig door enkele missers. Nog voor de rust slaagde
Jaap W. erin, dank zij fraai werk van Willy, tegen te
scoren.
De tweede helft was geheel voor Herstal en behalve
een kopbal tegen de lat van Willy vallen geen wapen
feiten onzerzijds te memoreren. Dat het bij slechts
nog één doelpunt meer tegen bleef, was te danken aan
slordig voorhoedespel van onze tegenstanders. Einde
3—1.
Het festijn werd besloten met een gezellige borrel,
aangeboden door onze gastheren. Jaap hield receptie en
nam, als enige „official", de honneurs voor A.F.C. waar.
De muzikale omlijsting werd verzorgd door het A.F.C.-
koor onder leiding van Adé.
Tijdens het diner werd nog het woord gevoerd door
Gerry en door Max de Bruin, die beiden, de eerste na
mens de deelnemers, blijk gaven van hun erkentelijk
heid en dankbaarheid jegens Jaap voor de organisatie
van deze fantastisch goed geregelde en geslaagde .tour.
(Vervolg op pag. 6)
