„De Cricket-moordrel"
A.F.C. Resideert, Organiseert.. Lieert
Als u en ik nog aan vacantie denken,
en, naar ik hoop, ook aan vacantie doen,
staat Koning Voetbal ons alweer te wenken
voor Zijn entree in 't komende seizoen.
Een moordrel is het inderdaad. De in het stukje van
Jhr. van Strottum genoemde cricketers gingen dan ook
dadelijk na lezing in comité-generaal. Het was wel
warm met die gesloten deuren, maar daardoor alleen
waren de hoofden niet verhit. Het was gewoonweg een
opluchting als iemand in de vellen ging zoeken, dan
ging de deur n.l. even open.
Scheelstra leidde de bijeenkomst met straffe be
roepshand en mij werd verboden te notuleren, dus viel
ik in slaap en droomde:
Aaijer heeft het woord en stelt voor, door publicatie,
alles maar ruiterlijk te bekennen (omdat ze toch al zo
veel weten). Hij wil dan een prof elftal oprichten en
hij komt meteen met een plan en berekening waaruit
blijkt, dat wij ieder ca. 15.000,per zomer netto zul
len verdienen en 's winters fijn naar het amateurvoet-
balgedoe kunnen gaan kijken. „Laten zij maar voetbal
len en er niets aan verdienen", zegt hij, „en wij
cricketen en dik verdienen." „Ben je nou helemaal
bedman", zegt Aarel Kalland, „ze weten nog
niets. Dat haar op Maafie z'n hoofd groeit helemaal
niet, dus is er geen bewijs. Je moet nooit wat toegeven
en als we het officiéél gaan doen, cricketen we voor
Dieflink." „Vind ik ook", zegt Maafie, „niet voor de
belasting werken. Als Aarel zich steeds goed scheert
loopt het wel los met die sigarenbandjes.
„Toch link", zegt Scheelstra, „dat ze die gelijkenis
hebben ontdekt." „Och", zegt Joop Hurkwits, „je hebt
een porum of je hebt het niet, maar wat ik nou zo gek
vind is, dat Jhr. van Schottum, die zelf zo slank is,
naar herencorsetten kijkt. Mijn plaatje staat er op,
maar niet als het wordt verkocht. Ze leveren het er
los bij en als de gebruiker echt pleizier van z'n corset
heeft, plakt hij het uit dankbaarheid op, nou vraag ik
me af waar zag de jonker die foto."
Dick Bedaare had nog steeds niets gezegd, maar be
gon opeens onbedaarlijk te lachen en zei: „ze moesten
eens weten van die bustehouders." Toen hij het ons had
verteld, was het vijf minuten stil, en cricketers zijn
toch geen kleine jongens. De voorzitter nam weer het
woord, z'n stem was een beetje schor, ik denk van de
emotie. „Nu ik dit alles zo heb aangehoord", zei hij,
„lijkt het mij het beste, dat we de kaarten maar eens
op tafel leggen." Maafie (altijd de grootste mond) be
gon: „Ja, van die 1000,die ik met het secretariaat
verdien, kan ik niet leven, dus doe ik er het één en
ander bij."
Aayer vindt, dat het herenteam te weinig in klin
kende munt betaalt, maar te veel in natura. Kalland
z'n vrouw zegt elke Zondagavond: „als je voor je baas
een hele dag moest cricketen, dan zou je zeggen ik
verdhet." „Daarom", zegt Aarel, „sta ik op die
sigarenbandjes, nu brengt het iets meer op dan bij
mijn baas."
Zo gaf ieder z'n motivering en lezerde juiste
cijfers, die ik niet mag publiceren. Het bleek, dat een
juiste reclame geld opbrengt, als je maar aan de goede
kant zit.
Op dit moment kwam Mr. Degendochter binnen. Hij
gaf ons de raad niet al te veel in de purée te roeren,
dat gaf maar stank en afgunst en de Jonker Strottum
(„doe jij het", zegt Jurkwits adrem). „Wat", vraagt
Mr. Degendochter, en schroeft z'n televisie-apparaat op
groot ontvangst, „de jonker strotten", zegt Jurkwits,
waarop ieder hoopvol lacht, maar Mr. Degendochter
wil liever geen cliënt worden van een confrère (te
duur) en tenslotte verdient hij niets extra's meer door
cricket. „Ik bedoel maar", gaat hij onverstoorbaar ver
der, „dat de jonker niet veel zal durven ondernemen,
want hij heeft boter op z'n hoofd." Als roddelende vrou
wen staken we de hoofden bij elkaar om dat verhaal
te horen. Jammer dat mijn hoofd er steeds tussen uit
gleed en ik dus niet alles goed kon horen wat Mr. De
gendochter fluisterde. Het was me 1000,van mijn
cricket-gage waard geweest, als ik het apparaat van
Mr. Degendochter had kunnen lenen. Maai ik hoorde
iets van 25.000,als mannequin op de damesbeurs
voor vermageringspillen, maar zeker weet ik het niet,
ik bedoel of hij model stond vóór of na het gebruik,
maar model stond hij met z'n adellijke bloed omspan
nen door een strak velletje. Toen we dit wisten zakte
de spanning en we durfden weer een borreltje te pik
ken. We besloten alles maar op z'n beloop te laten.
„A propos", zei de voorzitter luid, en ik schrok wak
ker, „we moeten ieder nog 25,lappen, want er zijn
weer extra uitgavenen zo is de realiteit.
SAMEDAP
Het zijn de Reds, die Hij heeft uitverkoren,
naar de traditie wil, voor dit joyeus entrée.
King Soccer schonk bereids de (zilveren) sporen
- die zij verdiende! - aan de A.R.O.L.-A.F.C.
Om ieder jaar de Vorst weer in te halen
schept ook verplichtingen, en niet zon paar.
Het A.F.C.-bestuur, ook de zeer kalen,
zit dan ook jaarlijks met de handen in het haar.
Voor ditmaal gold dit weer eens de tribune,
dat zorgenkind, in d'oorlog trouw bewaakt.
Maar 't diligent bestuur vulde ook die lacune;
waaruit weer blijkt dat 't zijn plichten niet verzaakt.
We gaan nu spelen in Dick Bessem's „huis met
Ituintje".
Voor wie de sfeer mist, klinkt dit tóch bijzonder
Iknus.
Bedenkt, voor Woudstra is dit so-wie-so 'n ajuintje
want, reken maar, het wordt weer veertig plus!
Hoe zou 't ook anders kunnen nu een Ajax
naast D.W.S., Blauw-Wit, K.F.C., West-Frisia
mèt H.B.S. weer deelneemt ja, ik ga straks
reeds vroeg) naar A.F.C.Zeeburgia!
Moge Rood-Zwart t weer een heel eind schoppen,
het Stadion, weet IIligt deze knapen wel;
moge, na afloop, veel „penanties" zijn te stoppen
Maar hoe dan ook, wij allen hopen op een:
WAARACHTIG, MACHTIG, MOOI EN
EERLIJK A.R.O.L.-SPEL!
B. S. LE MARCHé
6
