f
<T
V^neVferdonck
I
I
Een
feestelijke
entree
Uit de Tropen
MÊÊËÊÊÊÊk
als in hall of vestibule de warme,
zachte tinten en edele motieven van
een Oosters tapijt U welkom heten.
Maar dan ook een sterk kleed; be
stand tegen veel geloop: een Hamadan
bijvoorbeeld. Bijna onverslijtbaar!
Beleg Uw geld veilig in een
écht Oosters tapijt van
n
Het doet altijd weer goed als men blijken van waar
dering voor zijn werk ontvangt, ook al doen wij nuch
tere Hollanders ook nog zo onverschillig. Er kan geen
brief van de „Heren Zeventien" binnenkomen of er
komt een enthousiaste passage in voor inzake „Hèt
Pakket".
De „Commissie Indië", die zich zoveel moeite en in
spanning getroost, heeft alle eer van haar werk. Te
genover dit onvermoeid werken, dat zoveel tijd vergt,
steekt de „schrijversmoeheid" van de gemiddelde
A.F.C.-er t.a.v. onze jongens in Indië wel heel sterk
af. Van de zijde der laatsten is mij al eens een keer
gevraagd of het wel gewenst is, daar waar de spontani
teit ontbreekt, steeds weer een beroep op alle A.F.C.-
ers te doen toch vooral hun Indische clubmakkers te
schrijven. Ikzelf heb ook wel eens gedacht of het nog
wel nut had de lijst van adressen van de „Heren 17"
met haar vele wijzigingen hier op gezette tijden te her
halen Maar waar ik niet aan gedacht had, is dat de
„Heren 17" zelf deze adreslijst nuttig en prettig zou
den vinden.
Een hunner schrijft: „Het is de enige manier voor
ons om onderling met elkaar in contact te blijven en
aldus de band tussen de Indische A.F.C.-ers hier in tact
te houden."
Door deze publicatie is de „Schakel" weer eens te
meer de schakel voor hen die, hoewel onderling op be
hoorlijke afstand „van elkaar zittend", toch gezamen
lijk tienmaal verder van de standplaats der Schakel-
redactie zijn verwijderd. De „Schakel" staat trouwens
voor niets hetgeen U uit het volgende zal blijken:
Die.k Cijfer verzoekt ons om Kees van Noppen, die
hij te Batavia tijdens een concert van het Radio-phil-
harmoniseh orkest tegen het lijf liep, te vragen wat
diens telefoonnummer ook weer is. „Hij zou mij op
bellen", schrijft Dick, „en ik hem, maar ik ben zijn
telefoonnummer natuurlijk kwijtgeraakt en hij zeer
waarschijnlijk het mijne." De telefoonnummers van Dick
Cjjfer zijn: Tijdens de werkuren 1901 (Bat.) toestel 78
en na kantoortijd 888 (Wit). „Misschien", voegt Dick
hieraan toe, „leest Kees het in de Schakel en slaagt hij
erin, ondanks de overbezette telefoonlijnen, mij te be
reiken."
Verder schrijft hij in zijn op 23 Juni gedateerde
brief
Het is jammer, dat het protest niet is toegewezen,
maar aan de andere kant hadden wij het nooit zo ver
mogen laten komen. Om via een dubieus protest kam
pioen te worden, is toch ook eigelijk niet „je dat". Het
volgend seizoen staat al weer bijna voor de deur, en
laten wij hopen dat het dan eindelijk eens lukken zal.
Veel bijzonders op het gebied van sport in Batavia
kan ik U helaas niet melden. Het belangrijkste evene
ment was, zoals elk jaar, het grote steden-voetbal-
tournooi, waaraan mijn tweede vaderstad, Batavia,
Soerabaia, Semarang, Bandoeng en Makassar deelna
men. Batavia eindigde jammerlijk onderaan, terwijl de
bewoners der krokodillenstad Soerabaia voor een
jaar zich officieus kampioenen van Indonesië (desge
wenst Indië) kunnen noemen. De wedstrijden stonden
over het algemeen niet op een erg hoog peil, en Dick
van Rijn, de bekende verslaggever van de P.C.J. kon
dan ook slechts met veel moeite enkele gunstige kanten
aan het spel ontdekken. Hij kwam toen kers-vers uit
Nederland, en was dus in staat, vergelijkingen te ma
ken. Naar zijn mening waren er in de diverse elftallen
enkele spelers, die voor elke club in Nederland een
aanwinst zouden zijn. Zo werd het doel van Batavia
in enkele wedstrijden verdedigd door Greuter, die, om
de afgezaagde term te gebruiken, een keeper van for
maat is, en ook in Nederland tot de uitblinkers zou be
horen. Voorts viel het Dick van Rijn op, dat over het
algemeen de techniek en de balbehandeling hier supe
rieur zijn vergeleken bij het gemiddelde peil in Neder
land. Dit kan grotendeels verklaard worden door de
vaak grote lenigheid van de Indonesische en half-bloed
spelers, terwijl ook de Chinezen, zolang ze jong zijn
en (nog) geen „buikje" hebben, over een grote lenig
heid en handigheid beschikken. Maar op het gebied
van tactiek, teamwork, „brains" en samenspel heeft
men hier nog heel wat te leren. De Indonesische speler
vooral is een grote individualist dit niet alleen op
voetbal-gebied en heeft van samenwerking om een
bepaald doel te bereiken nog maar weinig kaas gege
ten. Voorts viel het Dick van Rijn nog op, dat het
schieten veel te wensen over laat. Een aanval opbou
wen wil nog wel eens lukken, maar de afwerking lijkt
meestal op niets.
Het voornaamste wat onze gedachten bezighoudt, is
natuurlijk de grote onveiligheid, niet in de steden, maar
in de binnenlanden. Als men in zijn dagelijks werk
hiermede niets te maken heeft, piekert men daar niet
over, maar de planters zitten er elke dag midden in, en
voor hen is en blijft dit het voornaamste. Uit hoofde
van mijn werkkring heb ik er ook veel mee te maken.
Bovendien moet ik op geregelde tijden, ter controle van
de administratie, diverse van onze ondernemingen be
zoeken. U begrijpt dus wel dat dit voor mij een groot
probleem is. Gelukkig heb ik tot op heden slechts één
keer een grote aanval op een onderneming meegemaakt,
maar als men geen militaire training heeft gehad, voelt
men zich hierbij alles behalve senang. Gelukkig is al
les vrij goed afgelopen, maar er was toch een dode
onder de ons te hulp snellende militairen te betreuren,
terwijl ook een der opgezetenen van de onderneming
dodelijk gewond werd. Verder waren er nog enkele
licht-gewonden onder de soldaten. Dat er geen slacht
offers onder de planters gevallen zijn, is eigenlijk een
LEIDSESTR. 76 - AMSTERDAM - TEL. 36235
5,
';C.
