Velox - A.F.C.
Scheidsrechter Van Breukelen en het dankbare publiek-
licht opgegaan. Scheidsrechter Heneman, die met, zo'n horloge
veel meer ervaring heelt dan ik, heeft mij precies uitgelegd,
hoe het in zijn werk kan zijn gegaan." Hierop trekt de scheids
rechter zijn jas uit en vertoont zich den volke in de trui, die hij
tijdens de bewuste wedstrijd had gedragen.
„Kijkt U eens. V ziet, dat dit borstzakje een ritssluiting heeft
en ik zal het U met de werking van dit horloge volkomen
demonstreren nu kan het mogelijk zijn geweest, dat ik hij
het aanraken van mijn borstzakje even het knopje heb geraakt
waardoor het horloge even heeft stilgestaan."
De heer De Grood: „Dus achteraf bezien had U wel 10 minu
ten te lang kunnen laten spelen, zonder dat U het merkte?"
De heer Van Breukelen: „Ja, dat geef ik toe."
De heer Segelaar: „Hoe dacht U over de grensrechters?"
De heer Van Breukelen: „Hun optreden was zo, dat ik in beide
grensrechters vertrouwen had."
De heer Segelaar: „Goed, dus, als het volgens één van deze
beide grensrechters tijd was, dan ging U dus van het principe uit,
dat de man daarvan eerlijk overtuigd was."
De heer Van Breukelen: „Ja."
De heer De Grood: „Uit de stukken blijkt, dat beide grens
rechters hebben gevlagd."
De heer Van Breukelen: „Dat heb ik niet gezien."
De heer De Grood: „Nu moet U eens goed horen. Tijdens de
wedstrijd is U eerlijk overtuigd geweest, dat U de tijd goed op
nam. Na de demonstratie met het horloge op de scheidsrechters-
club is er bij U twijfel gerezen en nu is U tot de overtuiging
gekomen, dat het heel goed mogelijk is, dat U zich heeft vergist.
Indien eens deze demonstratie toevallig vóór VeloxA.F.C. was
gebeurd en U had één der grensrechters ostentatief zien protes
teren, wat had U dan gedaan?"
De heer Van Breukelen: „De andere grensrechter erbij gehaald
en als zij het met elkaar eens waren, had ik mij bij hun beslissing
neergelegd."
De Velox-verklaringen.
Vervolgens kwamen binnen de heren Elzendoorn, bestuurslid
en grensrechter van Velox en de heer P. Keijzer, lid van de Tech
nische Commissie van Velox.
Het bleek, dat de heer Elzendoorn over een stopwatch de be
schikking had. Hij verklaarde, dat scheidsrechter Van Breukelen
hem opdracht had gegeven hem vijf minuten vóór het verstrijken
van de tijd een teken te geven; „ik deed dit en dat is gebeurd
vóór Velox het doelpunt scoorde. Na het doelpunt waren er nog
2% a 3 minuten te spelen. Uiteraard is er in de rust hevig over
de tijd gedebatteerd. Ik was precies gelijk aan met mijn horloge
als de scheidsrechter."
De heer De Grood: „Wanneer is dan gebleken, dat de horloges
van U en van de scheidsrechter ook verschilden?" De heer Elzen
doorn: „Dat is niet waar. Onze tijden waren gelijk".
Het had de gehele week flink gevroren.
Onze wedstrijd ging ondanks moeilijke
terreinomstandigheden toch door. Zelf
voelde ik er niet veel voor om te spelen;
het veld was hard, zodat volgens mij de
geluksfactor een grote rol zou spelen.
Het begin was voor Spartaan II. De
gastheren speelden feller, riskeerden iets
meer en dus werden wij teruggedrongen;
het gevolg was dat Spartaan II de leiding
nam. Onze kans kwam toen we gelijk
maakten: een strafschop werd door Willy
v. d. Berg onberispelijk benut. Toen de
den zich enkele kansen voor maar die
werden niet benut. Spartaan II deed het
beter en bracht de stand op 21, waar
mee de rust kwam.
Na de1 thee zijn we doorlopend sterker
geweest, maar konden het niet tot scoren
brengen. Omzettingen in de voorhoede
mochten niet baten, Spartaan II verde
digde hardnekkig de voorsprong, en be
haalde een moeizame overwinning. Dit
waren los*bare punten, die voor ons ver
loren gingen. Een gelijk spel had minstens
binnen ons bereik gelegen. Het was aen
zware teleurstelling voor mij. In de thuis
wedstrijd tegen Spartaan II hadden wij
laten zien, wat voetballen en doelpunten
maken is, en nuniets van dat alles.
Er werd niet „gevochten" en de wil om te
winnen was niet aanwezig. Gelukkig bleef
de stemming en onderlinge vriendschap
prima, ik had trouwens niets anders van
jullie verwacht.
Na een rust van twee weken was het:
aartreden tegen K.F.C. II uit, de ploeg
die de beste kansen had om het kampioen
schap te veroveren. Wij trokken ons hier
niet veel van aan en trokken dapper van
leer. Er stond een kleine storm, waarvan
wij voor de rust het voordeel hadden. Doch
het voordeel leverde ons slechts één (uit
stekend) doelpunt van Walter de Jonge.
Rust bracht 10 voor ons; het had 30
kunnen zijn, maardaar praten we
niet meer over. Die 10 vond ik toch niet
gek. Want verleden jaar hebben we daar
op een gedenkwaardige dag ook met 10
gewonnen. En persoonlijk heb ik nog nooit
in de Koog van K.F.C. verloren. Het werd
toch wel even benauwd, maar verder dan
de gelijkmaker bracht K.F.C. II het toch
niet.
Cliché „Het Lichtspoor"
13egimstiging van onze Adverteerders, houdt de Schakel in stand.
7
