De normandie
Uw kennissen en sportvrienden
ontmoet U in de
Bar - Bodega - Restaurant
en
13egunstiging van ome Adverteerders, houdt de Schakel in stand.
hun club in te spannen en bij dergelijke gelegenheden nog
meer met de juiste A.F.C.-geest doortrokken zullen worden.
En voor ons oudjes, die zo langzamerhand tot passief mede
leven gedoemd zijn, is het altijd weer een grote vreugde op
18 Januari onze oude strijdmakkers te kunnen feliciteren met
de verjaardag van onze good old A.F.C. en dan kunnen we
ons vermeien in het ophalen van ontelbare sagen uit de goede
oude tijd.
Zo ging het ook mij. Tengevolge van de oorlog en de
primitieve treinverbinding (de Nederlandse Spoorwegen heb
ben tot heden hardnekkig geweigerd voor mij een extra trein
in te lassen) had ik de laatste jaren het feest niet meer mee
gemaakt. Maar nu heb ik weer eens „geréurineerd", zoals een
oude makker van me dat eens noemde ,,on the day after the
night before". En ik moet zeggen, dat ik me weer uitstekend
geamuseerd heb. De opkomst was zeer bevredigend, al miste
ik diverse oud-krijgers. „Wegens de griep," zeiden sommigen,
„wegens de prijs," fluisterden anderen. Ja, goedkoop is zo n
avondje nog nooit geweest, maar je kunt van A.F.C. toch niet
verwachten, dat ze hun réunie in een cafetaria houden. Maar
een tikje minder ware misschien wel „zeitgemass geweest.
Die Port van Cleve had voor een keurige toepasselijke
tafelversiering gezorgd en het gebodene was hiermede in over
eenstemming. Het hoogtepunt was als steeds het bitteruurtje,
dat zo geanimeerd was, dat het velen moeite kostte zich aan
de dis te scharen. Er werd natuurlijk weer braaf gespeecht,
doch niet overdadig en U zult wel begrijpen, dat ik er niet
in geslaagd ben de notulen nauwkeurig bij te houden. Onze
diverse Voorzitters trachtten elkaar op dit gebied de loef af
te steken en gezien de positie, waarin onze club momenteel
verkeert, waren er vele woorden van dank en appreciatie.
Ook de „note gaie" ontbrak niet. De Brus had ditmaal helaas
getn droom gehad; zijn dwaze verhaal over die boot naar
Zaandam leek meer op een hallucinatie, maar we hebben er
braaf om gelachen. En hoe hebben we gebruld bij de mee
dogenloze karakterbeschrijving onzer prominenten door onze
psychopaat Ariel
Een der hoogtepunten van de avond was voorts het uitrei
ken van de Nobelprijs, die dit jaar werd toegekend aan Siem
de Waal als de „pushing man van het „Comité Indië
Voorzitter Hauber wees in zijn rede op het grote en grootse
werk, in deze door Siem verricht, een werk uniek in onze
Voetbal-maatschappij, dat door onze jongens in Indië ten
zeerste wordt gewaardeerd en waarop A.F.C. met recht trots
mag zijn. In zijn bescheiden dankwoord wees Siem op de
buitengewone medewerking, welke hij speciaal van Jo Nestel-
roij had mogen ondervinden en hij wenste dan ook dezen in
de hem gebrachte hulde te betrekken. Uit de speech van Dick
Disselkoen bleek, dat onze huidige trainer bij de spelers popu
lair is, hetgeen raag doen verwachten, dat de training goede
resultaten zal opleveren. Op instigatie van Dick werd voorts
nog tijdens het diner een collecte ten bate van het Comité
Indië gehouden, uiteraard met een prachtig succes. Maar ook
Indië vergat ons niet en het telegram van Wim en Map van
Dijkhuizen werd buitengewoon op prijs gesteld. Als ik voorts
nog de gulle geste van ons oude lid Jaap Fischer memoreer,
die een in dank aanvaarde bijdrage in het trainingsfonds toe
zegde, meen ik de gebeurtenissen van deze avond in grote
trekken te hebben getekend.
Na afloop van het diner was het natuurlijk nog lang niet
afgelopen en bleef het gezellig. Naar ik verneem moet het
beroemde mannenkoor weer zijn opgetreden, maar aangezien
ik toch geen stem meer heb en een der notabelen van mijn
dorp zo vriendelijk was mij een plaats als wegwijzer in zijn
auto aan te bicden, ben ik maar weggegaan, zodat een bezoek
aan de Koninklijke Etablissementen in de binnenstad me be
spaard is gebleven
Het buitenmannetje Oost.
16
