Café Restaurant Mascotte Fred U/arburtonf Amstelveenseweg Begunstiging van onze fldverteerders, houdt de Schakel ut stand. 14 te schroeven. Prettige stof voor een hartelijk opbeurend briefje is snel gevonden: A.P.C.'s verrichtingen geven, in alle be scheidenheid, daartoe alle aanleiding. Mpgen wij dan alle A.P.C.'ers, zonder uitzondering, opwekken tot het formeren van één reusachtige lawine van beschrevenpostpapier waaronder wij gezamenlijk zullen trachten de „Heren Zeven tien" te bedelven? B. S. Ie Marché. Onderschrift. Bij de redactie kwam nog een brief binnen van C. P. de Graaf, werkzaam op het Departement van Sociale Zaken en Immigratie te Paramaribo met de beste wensen voor 1949, zowel voor de A.F.C.'ers persoonlijk als voor de vereniging. De bekende journalist-auteur Piet Bakker, zo juist terug gekomen van een reportagereis door Indonesië, heeft zijn schreden alweer naar het A.F.C.-terrein gericht. In „Sportief schreef hij over de wedstrijd A.F.C.Vriendenschaar onder staand hartelijk artikeltje: Als A.F.C. pienter was, dan zette het mij met een rood lint om mijn halsje in het doel. Als Mascotte. Want telkens, als ik het prettig terrein aan de Wandelweg bezoek, breng ik de Reds geluk. Verleden jaar maakte A.F.C. een lieve kans om degradatie-wedstrijden te moeten spelen. Kom dacht ik ik ken ze nou al een dikke dertig jaar, en je moet je vrienden ook eens opzoeken, als ze in de narigheid zitten. Dus ik naar de Reds en prompt wonnen ze na een lange serie van kleine nederlagen. Dit jaar staan ze met D.W.V. aan de top van hun afdeling. Allemaal kleine overwinningen. Maar als ik erbij kom, wordt het 51. Mócht de duvel ermee spelen, dan is 't een leuke duvel. „Vriendenschaar is het daarmee niet eens, want die verlóór met 51. Ik kom echter niet uit zuiver menslievende redenen bij A.F.C. Ook omdat ik het dol-gezellig vind. En omdat de soep er zo voortreffelijk is. Er heerst iets knus om die club. Ieder een kent iedereen, en ze houden zo van hun spelers. Zoals een moeder van haar kinderen houdt. Dat betekent niet, dat alles wat Paultje en Henk en Koen uitspoken heerlijk en doddig en enig gevonden wordt. Maakt er een der lievelingen een fikse blunder, dan moet je wat horen op de tribune. Maar blaast hij eens fiks in de bus, dan stralen alle geestelijke vaders. Toen de rechtsback ijskoud met een vreselijke loei het vijfde doelpunt scoorde, toen splinterde bekant het hout van die ongemakkelijk zittende kast. En dan het bijgeloof Een meneer verklapte: „Elke keer als ik hier kom, verliest A.F.C." Bij het overlijden van Fred. Warburton passen hier enkele woorden tot afscheid. Het is 37 jaar geleden dat A.F.C. voor het eerst besloot tot het engageren van een trainer en met de keuze van Fred. Warburton bleek die keuze een gelukkige te zijn geweest. Voor een Engelsman wist hij zich op vlotte wijze aan de Hollandse levenswijze en toestanden aan te passen en waar hij zich in de omgang, met jong en oud, een prettig mens toonde, was hij spoedig populair. Met lede ogen zagen wij hem dan ook vertrekken, toen, Hercules, toen nog eerste klasser maar in degradatie-gevaar, beslag op hem legde. Van Utrecht verhuisde hij naar Den Haag waar hij bij H.V.V. als voetbaltrainer en bij H.C.C. als cricketcoach lange jaren ver bonden is geweest. Op gevorderde leeftijd keerde hij enkele jaren voor de oorlog met zijn gezin naar zijn vaderland terug, alwaar hij zich nog verdienstelijk heeft gemaakt als coach bij Sch ooicricket. Het behoort tot hoge uitzonderingen, dat een trainer bij een voetbalclub meer dan twintig jaren verbonden blijft. Dit heeft Fred Warburton gepresteerd en daarmede bewezen dat hij die goede eigenschappen bezat, welke van een goede trainer worden verlangd. Hij was een man die vocht voor zijn club en zoals wij hem hebben gekend, met z'n brede, gulle lach, zullen wij steeds van hem een prettige herinnering bewaren. J. C. A. Van Ooy. „Donder dan op!" werd hem prompt aangeraden. En ze meenden het! „Hup kampioenen!" riep een argeloos ventje. „Sssstklonk het verschrikt langs de rijen. Heel mannelijk en flink werd er over de grote concurrent D.W.V. niet gerept. Kon het hun schelen? Maar toen ze hoorden, dat D.W.V. gelijk had gespeeld en dus hun A.F.C. een punt vóór stond, toen juichten ze allemaal beheerst en sportief. Ik houd van A.F.C. Niet alleen, omdat ik als jongen van tien al een zwak voor deze jeugdige Nestor van Amsterdam koesterde. Maar ook omdat alles, wat aardig aan een club kan zijn, in A.F.C. vertegenwoordigd is. Omdat keurige man nen, die nooit uit hun doen komen, trillen van oprechte emotie; omdat heel jonge kinderen al vóór hun vereniging zijn; omdat ik grijsaards heb gekend, die tot hun laatste ogen blik belangstelling voor het wel en wee der Reds hadden; omdat brave huismoeders snerpen van geestdrift; omdat A.F.C. met alle chauvinisme sportief en ruiterlijk is. En omdat de soep Van T hoek Stadionplein

AFC (Amsterdamsche Football Club)

Schakels (clubbladen) | 1949 | | pagina 14