■MHfli
Miscel lanq
Waardering voor de biggen
öpxt-'iiiucho^n.e.n
J. v. R.-H.
Begunstiging van onze Adverteerders, houdt de Schakel in stand.
■mmhhh
J a, broeders, iedere maand weer aan kronkelen wij ons in
crêëringskrampen om u de weinige dingen te vertellen,
die in onze goede club niet met de mantel der liefde bedekt
behoeven te worden. Zo maken wij ons op onze bescheiden
wijze telkenmale weer nuttig met het uitvoeren van bepaald
onnuttige, en het wereldbestel zeker niet wijzigende bezig
heden.
Zo stapten wij hedenmiddag beschroomd een sigarenwinkel
binnen en vroegen de beheerder toen op beleefde, maar toch
wel wat scherpe toon hoe hij het in vredesnaam in zijn hersens
haalde om ons reclamebiljet voor de eerstvolgende wedstrijd in
het tuinhuis op te hangen. Was het nu nog voor aan het
tuinhuis, neen, vrienden, het was in het tuinhuis, een halve
meter boven de kolen. Zouden kolen onze wedstrijd willen
zien, of de spinnen, die nijver wat webben bouwden in een
duister hoekje bij het raam? Neen immers, spinnen vangen
vliegen en kolen branden beter naargelang ze brechcokes, En
gelse of witte kolen zijn.
Wij wierpen dit tabaksbaasje zijn slechte cigaretten naar
het hoofd en ontfutselden hem onmiddellijk dat vrijkaartje. Zo
gingen wij voort met alle leveranciers, die in onze omgeving
hunne negotie uitvoeren. Slagers kregen soepbeenderen in het
gelaat, een fietsenfiguur frommelt nu nog delen van zijn Engel
se sleutel uit zijn gehoorvliezen, de groenteman zoekt nog
steeds wanhopig naar zes andijviestronken, elf rode kolen en
een Benelux-spruit. Al deZe tuinbouwproducten vervolgen hun
leven nu in onze garaniumbakken (op de zon gericht).
En alsof dit nog niet genoeg ware spenderen wij ook al onze
Zondagen aan bezig clubwerk. In het holle van de nacht ver
scheurt onze wekker de ijle Zondagochtendstilte met zijn wild
gereutel. De rustdag beginnen wij week in, week uit met harde
tonen, die niet verborgen blijven; voor onze gezinsgenoten, die
zich dan onverwijld uitsloven met nare, ja bepaald ongure
opmerkingen gericht aan het adres van het doel der sport.
Gij moet dan weten, vrienden, dat wij een ongeslagen elftal
redigeren. Dat is een kwestie van uitzoeken tenslotte. Een
beste schare kinderkens schaart zich telkenmale weer rond
onze brede schoot. Deze kinderkens komen nooit tevergeefs,
wij horen hen aan en begeleiden hen op de eerste wankele
schreden naar het zevende (senioren). Wij zorgen niet voor
lampen, wij zeggen ook niet, dat lampen naar verre landen
verhuizen, wij zorgen voor de kleine lampjes in kleine kinder
harten. Wij bieden troost aan alle' harten, maar niet aan het
eigen benauwde hart, dat wij niet kunnen bergen in een nede
rige woning, waar wij met onze levensgezellin onze dagen kun
nen slijten. Daar spreken wij niet over, maar als onze knaapr
kens weer hebben gewonnen en wij pluimen bij bouquetten
hebben uitgedeeld, dan drinken wij met lome teugen ons
kleintje koffie, dat Daan ons in de vingers drukt. Zo is Daan.
Winnen, maar een overwinning wordt vergeten en zo is het
ook met verliezen. Neen eigenlijk niet, een overwinning wordt
niet zo snel vergeten, maar de verliezer wordt even geëerd,
al was het door een gebeitelde steen, waar wat bloemen om
heen staan. En pas dan wordt de nederlaag vergeten.
Dat zie je, dat hoor je en dat voel je op het A.F.C.-terrein.
FREDERIKJE.
De org. handwerk zweigenaght
weer verkrijgbaar
NIC. LELOUX ZEILSTRAAT 46 AMSTERDAM Z,
In de A.F.C.-Schakel stond een artikeltje over „het kleine
grut'' van A.F.C. En als U daar nu geringschattend over
denkt, dan vergist U zich toch heus! Mijn zoon is even enthou
siast, als men menig „groot'' lid maar wensen zou. Een voor
beeld: Laatst was er een echte wedstrijd op het A.F.C.-terrein,
toevallig tegen zijn vroegere school. Hij was hiervoor dagen
lang zenuwachtig en zei tegen al zijn vriendjes: Jongens, we
moeten winnen, hoor! Ze hebben ook gewonnen, maar hij was
toch niet voldaan, want hij had zelf erg slecht gespeeld. „Ik
kon niets die middag.'' zei hij. Louter zenuwen!
Hij heeft ook tegen „Zeeburgia'- gespeeld en het was, alsof
er een volwassen voetballer moest spelen. Dagen van te voren
en dagen daarna wordt over niets anders gesproken. Ook is
hij een trouw supporter en als je hem hoort, be'staat er geen
betere keeper dan Zimmerman. Die is favoriet bij die kleine
knapen. En mijn zoon is er ook vast van overtuigd, dat A.F.C.
in de eerste klas komt! En hij hoopt nu al, dat ze dan eens
tegen Sparta" moeten spelen en; dat A.F.C. dan wint. Hij
heeft n.l. een vriendje in Rotterdam, die lid van Sparta is en
hy geniet nu al bij de idee, dat Sparta van A.F.C. op z'n
kop zal krijgen!! „A.F.C. is een moordclub en we hebben de'
beste trainer van alle clubs.'' En dat is toch wel de hoogste
lof van een jongen van 11 jaar.
U ziet wel, dat er bij dat kleine grut ook al heel wat
enthousiasme voor voetbal, en clubgeest voor A.F.C., heerst.
Ze dromen er allemaal van om nog eens in het eerste elftal
te komen. Dus: waardering voor de biggen!!
Onderschrift. (Dit hartelijke stukje hebben we niet zon
der enige ontroering gelezen. Wat lééft onze A.F.C. toch bij
„het kleine grut," dat inzendster kan er van overtuigd zijn!
door moeder A.F.C. aan het hart gekoesterd wordt.
En moge dit stukje voor trainer Booth en het eerste elftal
een extra aansporing zijn, om het hoogst mogelijke te be
reiken. Red.)
