Nic Scheepens:
Bruggeu/achterl
Historie aan de Damlaan
Gezondheid!
wkm da^
Begunstiging van onse Adverteerders, houdt de Schakel in stand.
14
Onze trouwe medewerkster „Aangetrouwde" zond ons een
kunstzinnige pentbriefkaart uit Lemmer vol met regen-
boogjes en zo waarop zij de volgende tekst had aange
bracht:
Cheffie,
We zitten in Lemmer onder een brug. Ik heb watjes in
mijn oren, om het gekweel van de Friese jongens niet
te horen, maar het lukt niet. Hoe moet ik me nu op een
„Schakel" concentreren?
„Boem-terairai!" brullen ze boven.
Trouwens: ik heb ,.Schakel"-vacantie!
Je mag in de „Schakel" zetten, dat ze in Galamadar.imen
een schat van een bruggewachter hebben, die werkt met
bravour en charme als je op de scheepstoeter blaast. Zó
vlug en vriendelijk zijn we nog nooit bediend. En laat
het nou Nic. Scheepens zijn, die daar volontair-brugge-
hoofd geworden is?
EEN AANGETROUWDE."
Toen ik voor het eerst als aanvoerder van een Amster
damse Club, Hermes moest bekampen het was in het
jaar 1905 de weg vroeg naar het cricketterrein, stonden
de mensen eenvoudig paf! In Napels vraag je nu eenmaal niet
de weg naar de Vesuvius, de Eiffeltoren „ziet" men in Parijs!
Daar vraagt men niet naar. „Je loopt langs de jenever
stokerijen, sla daarna rechtsaf bij de eerste de beste brug,
houd de vier molens in de gaten en je staat pal voor het
terrein van Hermes." Dat was het antwoord op onze vraag.
Verrassing nummer één: een egaal groen grastapijt, num
mer twee was het batten aan één kant (vanwege de slo
ten!) en nummer drie de gulle gastvrijheid, die men op het
Hermes-terrein ondervindt. Men wordt daar niet als een
tegenstander, doch als een vriend ontvangen en behandeld.
Het is een reeds meer dan zestigjarige traditie, die zich van
generatie op generatie schijnt voort te planten ere heden ten
dage nog voortleeft.
Over cricket in Schiedam zijn „boekdelen" te schrijven.
Over de dager» en jaren, dat de van Tuyl's, de van der
Schouw's, de Nolet's en de Offermannen heer en meester
van de Schiedamse veste waren; dat een Gerrit van der
Schouw, een nog groter freehitter, dan Jan Offerman, een
viertal ballen over de daken van de aangrenzende huizen
sloeg en de tegenpartij, bij gebrek aan ballen, de strijd
moest staken.
Schiedam is de eerste cricketstad van ons land en als een
competitiewedstrijd van enig belang wordt gespeeld, is het
geen zeldzaamheid meer dan 1500 betalende bezoekers aan
te treffen.
En dan de Damlaan in vroeger jaren. Thans heeft men
de boundary, die aan de Damlaan grenst, met doeken om
hangen, opdat men( geen overlast zal hebben van het tal
rijke kijkpubliek. Doch in vroeger jaren was dat anders en ik
herinner me nog de tijden dat ik als umpire staande, het
publiek moest verzoeken, zich niet met de rechtspraak te
bemoeien. Waarop mij geantwoord werd: „Als je Jan Of
ferman durft uit te geven, vinden we je wel na afloop aan
het station."
Maar met de tijden heeft cricket in Schiedam zich ook
gemoderniseerd. Het publiek leeft nog steeds naar hartelust
mee en slaat met volle belangstelling de verrichtingen
van de spelers gade. Het is cricket met al zijn ingewikkelde
spelregels gaan begrijpen. Doch één ding is gebleven; één
ding blijft onveranderd voortleven: het wicket aan één kant.
En of Hermes nu al eens het slachtoffer werd van een fast-
bowler als Rincker, die met de zon in zijn rug voor de
batsmien onbespeelbaar bleek, dat deert niet, de traditie eist,
dat te Schiedam aan één kant gebat wordt en traditie is
voor Hermes en aanhang heilig!
Niemand in Schiedam weet precies, op welke wijze
Hermes in het jaar 1884 werd opgericht. Vast staat slechts,
dat de gebroeders Tuyl in het voorjaar op 8 April
een clubje hebben gesticht op de manier, waarop in die
jaren de meeste sportverenigingen werden opgericht: zonder
veel omslag.
En waarom de club de naam „Hermes" ontving, weet
niemand meei;. Hoe de God van de Handel en van de
dieven met oefening van het cricketspel in verband kon
worden gebracht, zal wel een onopgelost raadsel blijven.
In die tijd bestond overal in den lande een voorliefde voor
het schenken van klassieke namen aan sportverenigingen.
Men denke aan: Hercules, Olympia, Sparta, e.a.
Een stuk land, gelegen aan de Oostsingel, werd gehuurd
en zo goed mogelijk tot speelterrein ingericht. Doch reeds
in Juli 1884 werd besloten, tegen betaling van 50,per
jaar het tegenwoordige terrein, het toenmalige Schutters
veld, te huren.
En sinds zestig jaar, heeft zich al het wel en» wee van
HermesD.V.S. op het terrein aan de Damlaan afge
speeld. Voorwaar een zeldzaam feit in het leven van een
sportvereniging. Het terrein aan de Damlaan is een onaf
scheidelijk deel van de vereniging geworden.
De eerste kleedgelegenheid was een gang in het huis van
de familie den Baars. In 1904 gaf een bierbrouwerij een
oude loods ten geschenke, de bezoekers mochten zich in de
naburige Schiedamse Officieren-Sociëteit verkleden en later
in eert der bovenkamers van het tegenwoordige hotel
Beyersbergen. Eerst in 1909 verscheen het eerste clubhuis.
Zeven jaar bestond Hermes alleen als cricketvereniging.
Toen deed de voetbal zijn intrede en in Maart 1891 kwam
de eerste voetbalmatch tot stand, n.l.: tegen het Rotterdamse
Rapiditas.
De grote overdekte tribune werd eerst op 9 Maart 1939
in gebruik genomen.
P. J. L.
