André van der Pijl J
Begunstiging van onze Adverteerders, houdt de Schakel in stand.
IJ ontvingen het ontstellende bericht, dat Lt.
ter Zee 3e klasse K.M.R. Andreas Johannes
van der Pijl, Commandant Rp. 105 bij Pa-
lembang gesneuveld is.
Ik wil hem hier niet alleen als clubman en hij
was zon trouwe en goede A.F.C.-er gedenken,
Maar ook als boezemvriend van mijn oudste jongen,
die op Java strijdt en voor wie dit doodsbericht een
ware slag zal zijn.
Ik moge hem ook gedenken als vriend van ons ge
zin. Welk een levenslustig, vrolijk stel kwam daar
steeds bij ons binnenvallen Jacq. Mellegers, Nico
Sluijter, Wally van Weelde en, hoe erg dit woord
te moeten gebruiken, wijlen André v. d. Pijl. Vrienden
waren het, die zich door de moeilijke omstandigheden
van de oorlog, door razzia's en welke andere ellende
dan ook, niet terneer lieten slaan.
Die tevreden waren als er wat was, een beetje
tabak om ,,een shaggie te bouwen", een glas ver
mouth, een glas verschraald oorlogsbier.
Die ook tevreden waren, als er niets was cn dan
hun toekomstplannen beraamden, hun luchtkastelen
bouwden, voor „na de oorlog".
Na de oorlogwelk een bittere betekenis heb
ben deze woorden langzamerhand gekregen. Duits
land had gecapituleerd en duizenden van onze
beste jongelui tekenden als oorlogsvrijwilliger. Nog
weet ik, hoe diep teleurgesteld André was, dat hij
niet direct naar Indië kon en zijn vriend George wel,
nog zie ik voor mij hun afscheid op 10 Augustus 1945
voor het gebouw der oorlogsvrijwilligers op de Dam.
André ging tóch naar Indië en de vrienden zagen
plkaar terua in Soerabaja. Enthousiaste brieven kre
gen we over de fuiven, die dat weerzien bracht.
Nu is het uit, afgelopen. Een pijnlijke samenloop
van omstandigheden heeft gewild, dat op 4 October
1947, de dag waarop André sneuvelde, zijn ouders
een opgewekte brief kregen.
-
-• -ïf
De familie v. d. Pijl zal van mij niet verwachten,
dat ik woorden van troost schrijf. Hier is geen troost
mogelijk, slechts deernis en diep medeleven.
Het leven gaat verder, v. d. Pijl zal zijn werk
zaamheden bij A.F.C. weer opvatten. De tribunes en
het clubhuis zullen weer vol lopen en in die volte
ziet men oppervfekkig niet zo direct, wie er voor
goed zullen ontbreken. Dat voelen alleen zij, wie dit
rechtstreeks aangaat en wier wonde zal genezen,
maar voelbaar zal blijven.
Ons zij het een weemoedig voorrecht, de gave en
sympathieke figuur van André v. d. Pijl nooit te ver
geten. J. w.
den, hetwelk hun het pad der overwinning effent. Een on
derwerp zonder hetwelk bij ons tegenwoordig geen behoor
lijk voetbal-verslag meer denkbaar is. Je zou daaruit toch
eigenlijk wel mogen concluderen, dat baltechniek en goede
teamgeest de hoofdzaak zijn. Vooral die vermelding van
„grand spirit" is opmerkelijk en leerzaam voor hen, die
vooral na een geleden nederlaag tegen professionals- het be
roepmatige zo bijzonder met nadruk vermelden. Me dunkt,
het is toch ook begrijpelijk, dat ook de beroepspeler, wie
voetbal in het bloed zit, er een intens genoegen in moet vin
den met kameraden, meesters met de bal als hij zelf, te spe
len en dit meesterschap in persoonlijke prestaties en in ge
meenschappelijke combinaties uit te leven.
Welnu, het is zonder meer duidelijk, dat hoe groter de
saamhorigheid, de kameraadschap, de vriendschap of hoe
je het ook noemen wilt, in een elftal zijn, des te groter en
beter de samenwerking, welke tot de overwinning moet lei
den.
Laat ik in dit verband nog opmerken, dat ik bijzonder
van HollandZwitserland heb genoten. De wijze^ waarop
men tot het einde toe en onder moeilijke omstandigheden met
geestdrift heeft gestreden, spreekt boekdelen voor de saam
horigheid, welke men in de Nederlandse elftalclub heeft
weten aan te kweken. En daarnaast heb ik gesmuld vtan de
techniek, welke onze voorhoede op zo verbluffende wijze
demonstreerde. Me dunkt, dat was nu eens niet het afdraaien
van een van te voren van buiten geleerd lesje, doch een uit
leven in intelligente combinaties, waaraan het systematische
ontbrak en dat door verschillende Nederlandse en Zwitserse
bladen als „klassiek en „orthodox" omschreven werd. Ik
zou zo zeggen, dat de 3 kwaliteiten, welke onze bovenver
melde Engelse manager noemde: baltechniek, snelheid en
teamgeest, ook de kenmerkende eigenschappen waren van
het spelletje, waarmede onze Oranje-voorhoede onze Zwit
serse broeders een geducht lesje gaf.
Onze spelers, trainer en Elftal-commissieleden zij het
bovenstaande ter overweging aangeboden. Wij hebben de
laatste jaren een rol van betekenis in onze afdeling gespeeld.
De capaciteiten zijn er ongetwijfeld, welnu, doe je best om
als trouwe kameraden bij wedstrijden en op de training el
kaar aan te sporen om alles te geven en om thans te grijpen,
wat we verleden jaar door onze vingers lieten glippen. En
denk erom: dat biertje en dat sigaretje „At the right time"
en anders niet!
I. H. GALAVAZI
