öe Revue öie ik niét zaq....
„HEEMDAAL"
BUITENLAND:
BINNENLAND:
VAaaqt LnlLcJPiimqzri
TUINBOUWBEDRIJF „HEEMDAAL"
MEER EN BOSLAAN 39 - HEEMSTEDE
die naar de poëtische naam van Indonesia luisterde. Dit
knaapje wist 't zoals alle kinderen, veel beter dan z'n moe
der en meende, dat hij dat mennen van de wagen ook wel
kende. Ma verbleekte, sprak wijze woorden met haar zoon
en ging zelfs zo ver, dat zij een overeenkomst met hem
sloot. Hij mocht de wagen mennen, mits hij zich aan de
wijze lessen van z'n moeder hield. De knaap knikte ge
dwee, hoewel er zekere aanwijzingen waren, dat hij haar
als een oud lijk beschouwde. Enfin, het spul ging beginnen
en een huisvriend van zijn moeder, de rozen-vingerige Mook
opende de poorten der morgenstond en daar ging onze jeug
dige vrind. Edoch, hij vergat de wijze lessen en reed veel
te laag. Kampongs en plantages werden platgebrand, men
sen stiervenEn toenliet moeder haar verstand
werken ennou ja net als met die Phaëton.
PUPPES DRIE.
C^EUDEKER heeft in zijn blad een tijdlang een rubiek
gehad: „De wedstrijd, die ik zag", als kennelijk con-
trast blijkbaar met de wedstrijden, die hij niét zag
en waarvan hij toch verslag maakte, hetgeen vol
gens eeuwenoud journalistiek bijgeloof de slechtste verslagen
niet plegen te zijn...
En zo zou ik verslag gaan maken van de AROL-Revue
zonder dit schoons aanschouwd te hebben, omdat ik twee
dagen tevoren weer naar het buitenland vertrok. Maar toen
dacht ik aan hetgeen een jeugdig collega op de Kunst
redactie eens overkomen is. In de Stadsschouwburg ging de
première van een uit het Engels vertaald stuk, waarvan hij
verslag moest maken. Maar mijn jonge vriend had die avond
afgesproken, om bij zijn nichtje thuis een kopje thee te gaan
drinken. Overigens had hij dat stuk in Londen al gezien en
hij vond er weinig aan. Alvorens naar zijn nichtje te gaan
schreef hij een prachtig verslag. Het stuk was matig, maar
diank zij het geniale spel van Albert van Dalsum had hij
toch genoten. De opmaker van de nachtdienst, die een hevig
toneelliefhebber was, zag zijn kans schoon en zette er een
mooie twee kolomskop boven: „Triomf voor Nederlandse
toneelspeelkunst".
Mijn jonge vriend werd des morgens wakker, volkomen
tevreden met zichzelf, het nichtje, de thee en zo. Maar bij
het ontbijt zakte zijn stemming, want in het Handelsblad
stond, dat, aangezien Albert van Dalsum plotseling een keel
aandoening had opgelopen en geen verstaanbaar woord kon
uitbrengen, de première was uitgesteld.
Zo ziet U weer, wat een moeilijk en gevaarlijk vak
de journalistiek is. Ik heb het er dus maar niet op gewaagd
en ben veiligheidshalve naar een repetitie gaan kijken.
Welnu ik waag het er toch maar op, drie dagen voor
de uitvoeringen beginnen, een recensie te schrijven:
De Cabaret-revue „Cheerio A.F.C." is daverend. Er zit
een gang en een vaart in, die menig beroepsgezelschap onze
artisten benijden kan. Aardige liedjes, pakkende scènes en
er wordt gespeeld, dat de stukken er af vliegen.
Eigenlijk is het veel leuker, om naar een repetitie te gaan
dan naar de echte voorstelling. Er wordt veel meer aan de
verbeelding en aan de fantasie overgelaten. Met tedere zorg
wordt bijvoorbeeld een vuile doek afgestoft, die op een
tafeltje ligt. „Dat is nou de AROL-beker, zie je", fluistert
Puck Rood mij toe.
En welk een genot is het om Jaap Cohen aan het werk
te zien als regisseur. Ik heb diepe bewondering voor Jaap
want ik heb nooit kans gezien één vrouw zo volledig onder
de duim te krijgen als hij een heel dozijn vrouwen.
En het is veel aardiger om een „voorstelling" bij te wonen,
die plotseling onderbroken wordt door de hoofdpersoon met
de noodkreet: „Wat komt er nu, souffleur?" dan de echte
voorstelling, als alles verondersteld wordt op rolletjes t-
lopen.
Maar wat mij bij die repetitie vooral door het hoofd ging
was, dat onze spelers de goeden niet te na gesproken
zich eigenlijk hun ogen uit hun kop moeten schamen. De
lui van de revue hebben in de afgelopen hete zomer avond
in, avond uit gerepeteerd. Eén der dames is er voor uit
Texel overgekomen!
Maar tientallen gezonde, zogenaamde sportieve jongelui,
die het een eer moesten vinden, om de kleuren van Amster
dams oudste voetbalclub te dragen zijn te beroerd, om even
naar de Wandelweg te gaan om te trainen.
Poot stijf, elftalcommissies! Doe maar net als Jaap Cohen:
Wie niet elke repetitie meemaakt, mag niet meedoen. We
kunnen beter met slechts enkele elftallen uitkomen die er
alles voor over hebben dan zogenaamd een der grootste
clubs in Nederland zijn met een paar dozijn elftallen, die dan
met uitslagen thuis komen zó beschamend dat uit mijn vul
penhouder zilte tranen beginnen te vloeien in plaats van
inktJ. W.
biedt aan voor:
Geschenkzendingen zorgvuldig
samengestelde collecties vanaf f 12.50
Winterpakket voor de kamer a f 9.50
Tuincollectie a f 9.75
Snijbloemcollectie a f 14.50
Een collectie bijzondere botanische
tulpen a f 3.45
100 blauwe crocussen a f 2. -
Bankier: Twentsche Bank, Heemstede Telefoon K 2500—29811
11
