SCHILDERIJEN
ETSEN
TEEKENINGEN
WILLY NESEKER
POKIN 122-AMSTERDAM
TEL* 37676 bij qeen gehoor IC 2952-651
Begunstiging van onse Adverteerders, houdt de Schakel in stand.
so graag ten afscheid hadden willen knuffelen en dat hij
eens met Wim ruzie gekregen had over een foto.
Gé Bosch (opgelucht): „Dat kan nu gelukkig niet gebeu
ren, want Wim gaat niet op de fiets naar Indië, maar per
K.L.M." (Hilariteit)
Voortgaande, sprak Jaap zeer hartelijke woorden ten af
scheid en namens de vriendenkring ontving Wim onder har
telijk applaus een actentas.
Namens de A.C.C. voerde voorzitter Koppelhoff 't woord.
Henk wees op het vele, dat onze scheidende vriend voor
de jeugd gedaan had en ook voor A.C.C. Ook Kappelhoff
betrok Map van Dijkhuizen in zijn hulde en overhandigde
tenslotte een cadeau, dat zeer van pas kwam, want de res
ten daarvan komen in de asbak, die hij zo juist gekregen had.
Merkbaar ontroerd nam Wim van Dijkhuizen het woord.
Hij was dankbaar voor alle vriendschap, die hij in de A.F.C.
genoten had, memoreerde Schaf, sprak zeer gevoelige woor
den tot Gé Bosch en eindigde met de hoop uit te spreken, dat
hij ons na zes, Seven jaar met onze gezinnen in goede wel
stand zou mogen terugzien. (Daverend applaus).
Toen werden we door Drubbel de zaal uitgeveegd, want
het was dik één uur En daar stonden we en er was natuur
lijk in geen velden of wegen een taxi te vinden en we hadden
een mooie dorst. Daarop zei Wim van Dijkhuizen: „Tja, ten
slotte heb ik thuis nog een slokkieen Henk Kappelhoff
riep: „En ik ben met de auto". Dit laatste was een tikkeltje
overdreven, want we vonden een hoestbui op wielen, waar
we met z'n zevenen inkropen. Bij dergelijke festiviteiten
schijnt er altijd een speciaal soort voorzienigheid op te tre
den, want de enigszins volle hoestbui op wielen haalde de
Watteaustraat. Map van Dijkhuizen was „good sport", knip
perde even tegen het licht, maar paste zich vlot aan de
omstandigheden aan en haalde de kruik met kleine glaasjes.
Het is héél gezellig en héél laat (of vroeg, net zoals U
het noemen wilt) geworden
V eteranenvreugde.
E agenda voor de jaarvergadering was al veelbe
lovend geWeest. Zo punt 5: „B. P. Bonkink en A. P.
Bos, welke op zo n uitnemende wijze de belangen der
vereniging behartigen zijn herkiesbaar". Punt 9:
„Wat Pijl ter tafel brengt".
„Leden, welke menen grieven te hebben kunnen deze na
11 Juli schriftelijk indienen, tenzij de voorzitter hun op de
vergadering in staat wenst te stellen deze te uiten". (Kans
zeer gering)".
„De verkiezing voor het nieuwe Bestuur zal als gewoonlijk
eerlijk toegaan, onder controle van een door het Bestuur aan
te wijzen Commissie".
„Corruptie en omkoperij zijn toegestaan, mits het Bestuur
hiervan beter kan worden".
Nu, de beloften zijn in vervulling gegaan en het is weer
een bést avondje geweest, een heel best avondje. En het
begon toch zo rustig. Piet Bos startte met Coca-cola en Siem
de Waal met Soda-water, hetgeen op z'n zachtst gezegd
géén alledaags gezicht is. Sijmen Wit slachtte een uitsmijter.
Dat schouwspel deed mij denken aan een Italiaan, die ik
voor de oorlog ergena in Parijs ontmoette. Die Italiaan
at spaghetti, dronk Chianti en vertelde, dat-ie Mussolini
haatte. Alles tegelijkertijd.
Maar er waren enige facoren, die de rust verstoorden. Wij,
brave leden waren precies op tijd aanwezig (half zes). Maar
om bij zevenen kwamen pas de leden, die eerst in „Norman-
dië" waren gaan tanken. „Dat was zo goedkoop" zeiden ze,
„want nu mochten ze meerijden met Adé Klein".
Dat tanken heeft natuurlijk niets gekost
Arie Mets zelf had de brutaliteit om tegen half acht bin
nen te komen. Zoiets kan alleen Arie Mets zich veroorloven.
Maar daardoor was punt 9: „Wat Pijl ter tafel brengt" vóór
punt 1 gekomen en de Veteranen, die van half 6 en die van
„Normandië" waren al braaf baldadig.
Arie chanteerde ons een paar borrels af en sprak: „We
beginnen net zo aardig aan elkaar te wennen. Zouden we
maar niet een volgende keer vergaderen?" Dat was om
7.45. Om 8 uur, toen ze achter het buffet een soort huil
bui van het lachen hadden om de waanzin, die er werd uit
gekraamd, verhief Arie zich in zijn volle lengte en begon
met zijn voorzittershamer te kloppen. Prompt het hele stel:
„Ja, wie klopt daar kind'ren?
Sint Nicolaas, Sint Nicolaas
ad infinitum en met een geluidsvolume, dat ze het omtrent in
Ouderkerk hebben moeten horen.
Toen Arie zich eindelijk verstaanbaar kon maken, sprak
hij: „Bandeloze, op sensatie beluste, wildkijkende, aan
Bacchus verslaafde massa, ik open de vergadering".
„Jullie begrijpen zeker wel", aldus vervolgde Arie, „dat ik
tegen jullie muggenzifterij volledig bestand ben. Het enige
punt, waarover jullie mogen meespreken, betreft de ingeko
men stukken. Er is maar één: een brief van Chris Oolders,
dat hij verhinderd is wegens uitstedigheid. Dat aal hij wel
liegen, want ik heb hem in de stad gezien. Hij stond voor
de etalages met begerige ogen cadeaux uit te zoeken voor
zijn concubines". (Gehuil van afkeuring).
Uitvoerig werd gedelibereerd, of we patrouilles zouden uit
sturen om Chris te zoeken onder het motto „Bring him back
alive'.' Maar de patrouilles bleken elkaar niet te vertrouwen
en zo werd er verder vergaderd.
Voordat de jaarverslagen aan de beurt kwamen, eiste men
Notulen.
Theo van Nigtevegt: „Meneer de voorzitter, ik ben het
met Uw leiding helemaal niet eens."
5
